Ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων "Ευαγγαλισμού" για το κέντρο κράτησης Αμυγδαλέζας

Χωρίς διέξοδο, χωρίς πατρίδα…

O Ηλίας Σιώρας, καρδιολόγος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων «Ευαγγελισμού», περιγράφει στην «Εφ.Συν.» τις συνθήκες στο κέντρο κράτησης μεταναστών Αμυγδαλέζας και διαπιστώνει ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από στρατόπεδο συγκέντρωσης

Της Ντάνι Βέργου

Πίσω από τα συρματοπλέγματα, ψυχές ανθρώπων που δεν έχουν μέλλον στον ξένο τόπο όπου τους κυνηγούν, ούτε παρελθόν, αφού οι πατρίδες τους δεν τους αναγνωρίζουν. Μετανάστες στη χώρα μας που στοιβάζονται ανά οκτάδες σε κοντέινερ. Κανόνες υγιεινής δεν υφίστανται. Τους παρέχεται υποτυπώδης ιατρική φροντίδα, επιπέδου αγροτικού ιατρείου. Προαυλίζονται συγκεκριμένες ώρες ημερησίως. Τρώνε πατάτες με ψωμί. Εχουν ένα δίωρο επισκεπτήριο και δικαίωμα σε τηλεφώνημα από τον τηλεφωνικό θάλαμο. Δέχονται λεκτική βία και σε κάποιες περιπτώσεις βιαιοπραγίες από τα αστυνομικά όργανα.

Δεν τους δέχεται κανείς

Τις παραπάνω συνθήκες κράτησης των ανθρώπων που βρίσκονται υπό περιορισμό στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα, διαπίστωσε και περιγράφει στην «Εφ.Συν.» ο Ηλίας Σιώρας, καρδιολόγος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», ένας από τους τρεις γιατρούς που έστειλε η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) για τον λόγο αυτό.

«Στο κέντρο διαμένουν 1.650 μετανάστες που κατά καιρούς φτάνουν τους 2.000. Είναι νέοι άνθρωποι 25-35 χρονών. Κάποιοι ζητούν επάνοδο στις χώρες τους, αλλά βρίσκουν εμπόδια από τις πρεσβείες των χωρών τους. Η μεγάλη πλειονότητα θέλει να μετακινηθεί προς τη Γερμανία αλλά προσκρούει στη συνθήκη Δουβλίνο 2. Είναι άνθρωποι φυλακισμένοι, χωρίς διέξοδο. Θα τους κρατήσουν λοιπόν έναν χρόνο και θα τους αφήσουν ελεύθερους για να τους ξανακυνηγήσουν. Οσοι μας μίλησαν διαμαρτυρήθηκαν για τις άσχημες συνθήκες κράτησης, τη συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων με την οποία έρχονται αντιμέτωποι. Ενας 30χρονος, που έχει τέσσερα παιδιά στην πατρίδα του, μας είπε ότι από την αγανάκτηση αυτοτραυματίστηκε. Μας έδειχνε τις εκδορές, που ο ίδιος μας περιέγραφε πώς είχε κάνει.

Αυτό που είδα δεν διαφέρει σε τίποτα από στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τρόμαξα. Μου θύμισε φωτογραφίες από το Νταχάου. Ανθρωποι καταδικασμένοι, που δέχονται την απάνθρωπη αντιμετώπιση του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Οι κρατούμενοι έχουν υποτυπώδη ιατρική περίθαλψη, επισημαίνει ο Ηλ. Σιώρας. Στο ιατρείο του στρατοπέδου υπάρχει ένας παθολόγος το πρωί κι ένας το απόγευμα, ψυχολόγοι και μία κοινωνική λειτουργός, όλοι από ΜΚΟ. Τα χρόνια περιστατικά δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν καθώς το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, παρ’ όλο που τους μετέφερε εκεί, δεν αναλαμβάνει την ευθύνη διακίνησής τους στα δημόσια νοσοκομεία. Η έλλειψη διασύνδεσης των εθελοντών γιατρών με το ΕΣΥ τούς αφήνει να προσπαθούν μέσα από προσωπικές συνεννοήσεις με γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία προκειμένου να επιτευχθεί η φροντίδα. «Μετά από επαφές επιτεύχθηκε να κλειστεί ραντεβού με ορθοπεδικό στο Σισμανόγλειο για ένα περιστατικό με χρόνια πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη. Για ένα άλλο με κήλη, που πρέπει να εκτιμηθεί αν χρειάζεται επέμβαση, δεν βρέθηκε λύση» λέει ο κ. Σιώρας.

«Η εικόνα που μου μεταφέρθηκε από το κλιμάκιο της ΟΕΝΓΕ είναι αυτή ανθρώπων εξαφανισμένων από τον χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», είπε στην «Εφ.Συν.» ο πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ Δημήτρης Βαρνάβας. «Δεν είναι δυνατόν να δημιουργούμε στρατόπεδα συγκέντρωσης τα οποία στιγματίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, πολύ δε περισσότερο να έχουμε ανθρώπους υπό τέτοιες άθλιες συνθήκες κράτησης, χωρίς την απαραίτητη υγειονομική περίθαλψη».

πηγή