Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού: Καταφύγιο ανθρωπιάς και αλληλεγγύης Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού: Καταφύγιο ανθρωπιάς και αλληλεγγύης

Με κεντρικό σύνθημα «Κανείς μόνος του στην κρίση» το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού (ΜΚΙΕ ) άνοιξε τις πύλες του, υπό την αιγίδα του Δήμου Ελληνικού - Αργυρούπολης, τον περασμένο Δεκέμβριο, παρέχοντας δωρεάν φροντίδα σε άπορους, ανασφάλιστους και άνεργους. Συνολικά 35 γιατροί διάφορων ειδικοτήτων, 7 φαρμακοποιοί και 120 πολίτες εξυπηρετούν τους δεκάδες ασθενείς που επισκέπτονται καθημερινά το Ιατρείο. Το ΜΚΙΕ, που έχει βρει στέγη στις πρώην εγκαταστάσεις της αμερικανικής βάσης Ελληνικού, διαθέτει ένα αρκετά οργανωμένο φαρμακείο, όπως επίσης είδη βρεφικής ανάγκης (γάλα και πάνες) για τα παιδιά που έχουν ανάγκη. Συνολικά 1.800 άτομα έχουν επισκεφθεί το Ιατρείο κατά τους πρώτους 10 μήνες της λειτουργίας του, αριθμός ο οποίος διαρκώς αυξάνεται. Ενδεικτικό είναι άλλωστε ότι μόνο τον Σεπτέμβριο το ιατρείο εξυπηρέτησε 600 ασθενείς. Άνθρωποι από κάθε περιοχή της Αθήνας, από τη Σαλαμίνα έως την Κηφισιά έχουν βρει καταφύγιο στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο.

Υποσιτισμένα παιδιά, απελπισμένοι γονείς...

«Μας επισκέπτονται άτομα αρκετά ταλαιπωρημένα, άτομα με προβλήματα επιβίωσης, τα οποία ζουν στην ανέχεια. Όταν ξεκινήσαμε τη λειτουργία μας, είχαμε δύο περιπτώσεις υποσιτισμένων παιδιών καθώς οι γονείς έκαναν οικονομία στο γάλα. Δεν είχαν χρήματα κι έτσι έβαζαν τις μισές μεζούρες...», λέει στην «Α» της Κυριακής ο Ιωάννης Μαραγκός, αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Ελληνικού - Αργυρούπολης, οδοντίατρος - εθελοντής του ΜΚΙΕ. Οι εικόνες που έχουν αντικρίσει οι γιατροί είναι τραγικές. Παιδιά χωρίς εμβόλια και ιατρικές εξετάσεις, καθώς οι γονείς τους αδυνατούν να ανταποκριθούν οικονομικά, ηλικιωμένοι που βγαίνουν στην επαιτεία για να εξασφαλίσουν τα φάρμακά τους και νεαρές μητέρες που παρακαλάνε για λίγο βρεφικό γάλα συνθέτουν τις εικόνες εξαθλίωσης της Ελλάδας του 2012. «Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πριν από την κρίση είχαν σημαντικές θέσεις σε εταιρίες, με πολύ καλούς μισθούς, που αυτήν τη στιγμή αδυνατούν να καλύψουν τα φάρμακά τους, την ανάγκη δηλαδή να επιζήσουν», εξηγεί ο κ. Μαραγκός.

"Δεν πίστευα ποτέ ότι θα περάσω αυτό το μαρτύριο..."

«Δουλεύω 40 χρόνια, από 17 χρονών παιδί, και έχω φτάσει την τελευταία χρονιά, στο παραπέντε, να μην έχω ασφάλιση. Στα 58 μου βρέθηκα χωρίς δουλειά, τη στιγμή που σε δύο μήνες καταθέτω για σύνταξη. Αυτό το μαρτύριο δεν πίστευα ποτέ ότι θα το περάσω» λέει ο Τάσος Κόκκαλης, πρώην ιδιοκτήτης ζαχαροπλαστείου. «Μετά από 10 χρόνια αναγκάστηκα να κλείσω το μαγαζί. Μέχρι την εποχή 'λεφτά υπάρχουν' δουλεύαμε καλά. Τον τελευταίο όμως χρόνο τα πράγματα έγιναν τραγικά». Ο κ. Κόκκαλης επισκέφθηκε για πρώτη φορά το ΜΚΙΕ καθώς πλέον αδυνατεί να προμηθευτεί τα χάπια για την πίεση που χρειάζεται. «Μας έχουν φτάσει στο σημείο να παρακαλάμε», αναφέρει αγανακτισμένος τονίζοντας ότι η σύνταξη, που πλησιάζει, είναι το μοναδικό πράγμα που τον κρατάει ακόμα.

«Το Κοινωνικό Ιατρείο αποτελεί το μεγαλύτερο στήριγμα στη ζωή μου, το μοναδικό που μου έχει απομείνει. Με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, είναι αξιοθαύμαστο αυτό που γίνεται εδώ, πρωτοφανές» λέει με εμφανή συγκίνηση ο κ. Γιώργος, 66 χρόνων, ανασφάλιστος. Επισκέπτεται το ιατρείο τους τελευταίους πέντε μήνες καθώς είναι το μοναδικό μέρος όπου μπορεί να προμηθευτεί φάρμακα για την πίεση και το σάκχαρο.

"Ήμουν νεκρός και αναστήθηκα..."

Το κινητήριο γρανάζι στη «μηχανή» του Ιατρείου είναι οι εθελοντές. Γιατροί, οδοντίατροι, φαρμακοποιοί, θεραπευτές και πολίτες ενώνουν τις δυνάμεις τους προσφέροντας λίγες ώρες από τον ελεύθερο χρόνο τους σε αυτούς που το έχουν ανάγκη. Άνθρωποι κάθε ηλικίας δουλεύουν σε βάρδιες για να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς που διαρκώς αυξάνονται. «Η κατάσταση που βλέπω γύρω μου με οδήγησε στο Κοινωνικό Ιατρείο. Θέλω να βοηθήσω με τη σειρά μου όσο μπορώ» λέει η κυρία Μαίρη, τη στιγμή που προσπαθεί να εξυπηρετήσει από τη γραμματεία τούς δεκάδες ασθενείς που επισκέπτονται το ιατρείο. Η ίδια προσφέρει τις «υπηρεσίες» της από την πρώτη μέρα λειτουργίας του ΜΚΙΕ.

Πιο νέα στην παρέα είναι η Μαρία, η οποία βρίσκει λίγο χρόνο από τη δουλειά της και έρχεται στο Ιατρείο για να βοηθήσει στη γραμματειακή υποστήριξη. «Έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο, δεν θέλω να κάθομαι, θέλω να προσφέρω» λέει χαμογελαστή. Μπορεί να μένει στο κέντρο και να χρειάζεται να κάνει ένα μικρό ταξίδι για να φτάσει στο Ελληνικό, αλλά δεν το βάζει κάτω. Η αλληλεγγύη οδήγησε στις «πύλες» του Ιατρείου μέχρι και μία μαθήτρια υπό κατάληψη σχολείου, που θέλησε να βοηθήσει την εθελόντρια μητέρα της. Οι εθελοντές άλλωστε βλέπουν το Κοινωνικό Ιατρείο σαν δεύτερο σπίτι τους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Γεωργίας, η οποία αν και βρίσκεται στο Βέλγιο για μεταπτυχιακές σπουδές, εντούτοις συνεχίζει και βοηθάει στο τμήμα επικοινωνίας του ιατρείου. Η αναγνώριση των ηρωικών προσπαθειών των εθελοντών, γιατρών και πολιτών, δεν μένει απαρατήρητη από τους ασθενείς. Άλλες φορές εκφράζεται από ένα χαμόγελο, μία ζεστή χειραψία και άλλες από μία επιστολή γεμάτη συναισθήματα. «Ήμουν νεκρός και αναστήθηκα. Σώσατε εμένα και την οικογένειά μου» λέει στη χειρόγραφη επιστολή του ένας ασθενής από το Κερατσίνι. Η επιστολή βρίσκεται κρεμασμένη στο Ιατρείο δίνοντας δύναμη στους εθελοντές και ταυτόχρονα ελπίδα στους ασθενείς που έχουν γνωρίσει την εγκατάλειψη από το κράτος.

Στο πλευρό του πολίτη ο Δήμος Ελληνικού - Αργυρούπολης

Εκτός από το Κοινωνικό Ιατρείο, ο Δήμος Ελληνικού - Αργυρούπολης διαθέτει και ένα δίκτυο εθελοντών γιατρών το οποίο δραστηριοποιείται εντός των ορίων του δήμου και εξετάζει τους ανασφάλιστους δημότες. Παράλληλα, υπάρχει μία κινητή μονάδα του Ελληνικού Ιδρύματος Ογκολογίας, η οποία κάνει δωρεάν μαστογραφίες και τεστ Παπανικολάου σε όλες τις δημότισσες. Η αλληλεγγύη που έχει κάνει πράξη ο Δήμος Ελληνικού - Αργυρούπολης δεν περιορίζεται όμως στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αλλά επεκτείνεται και στην προμήθεια τροφίμων και ρούχων. Η Δημοτική Τράπεζα Τροφίμων, παρέχει τρόφιμα σε άπορες οικογένειες του δήμου ενώ το Δημοτικό Ανταλλακτήριο Ρούχων διαθέτει καινούργια και μεταχειρισμένα είδη ένδυσης και υπόδησης σε δημότες που το έχουν ανάγκη. Αξίζει να αναφερθεί ότι τον Μάρτιο του 2011 μόλις 45 οικογένειες λάμβαναν βοήθεια από την κοινωνική υπηρεσία του Δήμου Ελληνικού - Αργυρούπολης. Πλέον αυτές ξεπερνάνε τις 200...

"Είναι παράλογο να πεθαίνεις ανασφάλιστος"

Η προσφορά του ΜΚΙΕ δεν περιορίζεται στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, καθώς αρκετοί ασθενείς χρειάζονται και νοσοκομειακή. Έτσι υπάρχουν επαφές με δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία τα οποία εξυπηρετούν τον κόσμο που παραπέμπουν οι γιατροί του Κοινωνικού Ιατρείου. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός ανασφάλιστου ασθενούς που διαγνώστηκε με στεφανιαία νόσο από τον καρδιολόγο του ιατρείου. Αμέσως παραπέμφθηκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο και ουσιαστικά σώθηκε χάρη στις ενέργειες του ιατρείου και την προσφορά του ιδιωτικού νοσοκομείου.

«Θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πάθει έμφραγμα και να καταλήξει, είναι παράλογο να αφήνουμε έναν άνθρωπο να πεθάνει επειδή είναι ανασφάλιστος», αναφέρει ο Ιωάννης Μαραγκός και προσθέτει: «Δεν υποκαθιστούμε το δημόσιο σύστημα υγείας, πιστεύουμε ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να σταθεί δίπλα στον κόσμο που έχει ανάγκη. Ακόμα και χωρίς ασφαλιστική ικανότητα πρέπει να έχουν πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας. Δεν νοείται να υπάρχει πολίτης που να μην μπορεί να διαβεί την πόρτα ενός νοσοκομείου».

πηγή