Το χτες και το αύριο της Ψυχικής Υγείας

 αναδημοσιεύουμε κείμενο συναδέλφου:

Το χτες και το αύριο της Ψυχικής Υγείας

     Τα χρόνια κύλαγαν και η ευθύνη, μια  λέξη πολύ βαριά, σιγά σιγά αδυνάτιζε. Όλοι με ένα τρόπο μαγικό περιμέναν να βρεθεί κάποια λύση. Να όμως που έφθασε ο καιρός της συλλογικής ευθύνης στο τομέα της ψυχικής υγείας.

      Η συνεχιζόμενη αδιαφορία υπουργείου και διοικήσεων έφεραν το σημερινό αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο απ` τη συρρίκνωση των υπηρεσιών – δομών προς ένα τόσο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας. Ευάλωτοι άνθρωποι με ένα διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας, τρόπο σκέψης, αφήνονται στην τύχη τους με διαδικασίες άκομψες, σκληρές.

     

      Εμείς οι εργαζόμενοι σε αυτές τις δομές της ψυχικής υγείας τα τελευταία χρόνια αφουγκραζόμασταν την παράταιρη λειτουργία τους. Αρχικά από το πως πληρωνόμασταν, με αρκετές καθυστερήσεις αλλά και από διάφορες αδιαφανείς ενέργειες στη διαχείριση των διοικήσεων των δομών .

    

      Χωρίς κανένα έλεγχο, σχεδιασμό από τους υπευθύνους, οι δομές συντηρήθηκαν πιο πολύ απ` την αγάπη, το μεράκι των ανθρώπων – εργαζόμενων που ήταν  δίπλα τους και συνεχίζουν να είναι, με γνώμονα την μείωση του πόνου,  του άγχους και τη δημιουργία συνθηκών ασφάλειας και ζεστασιάς  σε ανθρώπους με μεγάλες δυσκολίες στην κατανόηση του δικού μας κόσμου.

    

      Δυστυχώς όμως οι αριθμοί αποδεικνύονται αμείλικτοι. Η υποχρηματοδότηση των δομών είναι γεγονός και η πολιτική βούληση υποταγμένη σε συμφέροντα που έχουν να διασφαλίσουν την ιδιωτικοποίηση των δομών .

      Όλες αυτές οι συνθήκες δημιουργούν καινούργιους τρόπους δράσης και αντίστασης σε αυτή την βάναυση αντιμετώπιση των ανθρώπων  που πάσχουν αλλά

και των εργαζομένων.

      Αναγκασμένοι να βρούμε αυτούς τους πιο πειστικούς και πιεστικούς τρόπους να ακουστούμε επιλέγουμε κάποιοι να παλέψουμε μέχρι τέλους ο ένας πλάι στον άλλο. Όμως για να ελπίζουμε σε αποτέλεσμα πρέπει να μαζευτούμε πολλοί και να χτίσουμε ένα μέτωπο έμπρακτης αλληλεγγύης και αγώνα.

      Δεν είμαστε ζητιάνοι, δε ζητάμε να πετάξουν ψίχουλα από το τραπέζι των καλοφαγάδων που έχουν στρογγυλοκάτσει οι καρεκλάτοι του υπουργείου και οι διαπλεκόμενοι φίλοι τους. Τώρα πια επιθυμούμε όσο τίποτα άλλο να φύγουν για να δούμε και μεις μια άσπρη μέρα.

     Είναι κατάκτηση που πλέον βρισκόμαστε και αποφασίζουμε από κοινού σε μια σειρά από χώρους για επίσχεση εργασίας. Αυτό προτείνουμε σε όλους τους συναδέλφους που βασανίζονται τι να κάνουν, να απενοχοποιηθούν και να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους στα χέρια τους. Με κάθε κόστος γιατί αλλιώς δεν θα έχουμε αύριο.