Το Hearing Voices Network ξεκινά δημόσιο διάλογο για το DSM 5 και τις ψυχιατρικές διαγνώσεις

από το hearingvoices.gr 

Πρόσφατα παρουσιάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες η νέα έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχιατρικών Διαταραχών (DSM 5). Εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει ένας δημόσιος διάλογος σχετικά με την αυθαιρεσία που διακρίνει τα ταξινομητικά συστήματα στα οποία βασίζονται οι ψυχιατρικές διαγνώσεις που δίνονται καθημερινά σε όλο τον κόσμο. Οι αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές όσων λαμβάνουν αυτές τις διαγνώσεις είναι συχνές και πολλές. Η κυκλοφορία του DSM 5 αναζωπύρωσε την  αντιπαράθεση σε διάφορες χώρες και οδήγησε στη δημοσίευση πολλών ανακοινώσεων και δηλώσεων που επισημαίνουν την ανάγκη ύπαρξης ενός διαφορετικού μοντέλου κατανόησης και αντιμετώπισης του ψυχικού πόνου.

Στις σελίδες που ακολουθούν, μπορείτε να διαβάσετε μεταφρασμένα στα ελληνικά το Δελτίο Τύπου και τη Δήλωση – Τοποθέτηση  του Αγγλικού Τμήματος του Δικτύου Hearing Voices. Τα πρωτότυπα κείμενα στα Αγγλικά, καθώς και τα σχόλια που ήδη έχουν αποσταλεί,  είναι διαθέσιμα στην ακόλουθη ιστοσελίδα: Position Statement on DSM 5 & Psychiatric Diagnosis. Πριν από μερικές ημέρες λάβαμε και ένα μήνυμα με την ελληνική μετάφραση ενός ενημερωτικού άρθρου για τη Δήλωση του Τομέα Κλινικής Ψυχολογίας της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας. Σας την προωθούμε ως ξεχωριστό συνημμένο αρχείο, ώστε να σχηματίσουν όλοι μια πλήρη εικόνα για την κουβέντα που έχει ξεκινήσει και αναφέρεται στο κείμενο του Δικτύου Hearing Voices.  

Καθώς συμφωνούμε ότι τα ζητήματα που θίγει το Hearing Voices Network στην Αγγλία δεν περιορίζονται σε καμία περίπτωση στα σύνορα οποιασδήποτε χώρας,  θα θέλαμε να λάβουμε και εμείς μέρος σε αυτό το διάλογο. Το DSM, άλλωστε, αποτελεί βασικό εργαλείο των επαγγελματιών ψυχικής υγείας και στη χώρα μας. Εδώ, μάλιστα, οποιαδήποτε άποψη εκφράζεται ενάντια σε αυτό, περιθωριοποιείται πολύ πιο εύκολα (ως γραφική ή ακραία) απ’ ότι σε άλλες χώρες. Επιπλέον, η Ελληνική περίπτωση αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα όσων αναφέρουν οι εκπρόσωποι του Αγγλικού Δικτύου στο κείμενό τους: Όσο περνάει ο καιρός και η κοινωνική κατάσταση γίνεται όλο και πιο αφόρητη εξαιτίας της εξάπλωσης νεοφιλελεύθερων πολιτικών και τραγικών αλλαγών που φέρνουν στις ζωές μας αλλεπάλληλα μνημόνια, γίνεται αδιαμφισβήτητη η άμεση αιτιακή σχέση μεταξύ κοινωνικοπολιτικών συνθηκών και ψυχικών δυσκολιών. Παρ’ όλα αυτά, ο κυρίαρχος ψυχιατρικός λόγος συνεχίζει να παραβλέπει  την κοινωνική δυστυχία και, αντί να αναφέρεται σε αυτήν, προτιμά να διακρίνει ατομικά γενετικά και βιολογικά χαρακτηριστικά που οδηγούν σε κατάθλιψη, ψύχωση, εθισμό κ.ο.κ. Θεωρούμε ότι η συγκυρία είναι αποκαλυπτική: Το νέο DSM έρχεται εν μέσω τεράστιων κοινωνικών αναταραχών να διαφυλάξει τα συμφέροντα άλλων, όχι τα δικά μας. Σήμερα είναι επιτακτική η διεκδίκηση βασικών δικαιωμάτων που, μαζί με τις περισσότερες αξιόλογες υπηρεσίες ψυχικής υγείας, τελούν υπό κατάργηση. Τα δίκαια και εύλογα αιτήματα  που έχουν να κάνουν με ζητήματα οικονομικά και διοικητικά αναβαθμίζονται όταν αφήνουν χώρο και για τη διεκδίκηση μιας ταυτότητας απαλλαγμένης από παθολογικοποιητικές επιρροές. Μπορούμε να κερδίσουμε πολλά περισσότερα όταν  διεκδικούμε καλύτερες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, όχι ως ανήμποροι ασθενείς ή ανάπηροι, αλλά ως φορείς δράσης και χειραφέτησης.

Hearing Voices Network Αθήνας

Δελτίο  Τύπου: Δευτέρα, 20 Μαΐου 2013

 

 

Το Hearing Voices Network ξεκινά δημόσιο διάλογο για το DSM 5 και τις ψυχιατρικές διαγνώσεις

Τα άσχημα πράγματα που σου συμβαίνουν είναι αυτά που μπορούν να σε τρελάνουν!

 Το Αγγλικό Δίκτυο Hearing Voices εξέδωσε μια Δήλωση – Τοποθέτηση σχετικά με το DSM5 και το μεγάλο ζήτημα των ψυχιατρικών διαγνώσεων, σε συνέχεια του δημοσίου διαλόγου της προηγούμενης εβδομάδας σχετικά με την ανάγκη ενός νέου μοντέλου στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Ο διάλογος μεταφέρθηκε ευρέως ως ένας πόλεμος ισχύος μεταξύ της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας. Με την ανησυχία ότι μπορεί πολύ εύκολα να ακουστεί «ακαδημαϊκός» και να παραλείψει τις φωνές των ίδιων των ανθρώπων που αυτά τα συστήματα επηρεάζουν, αυτών που έχουν διαγνωστεί με προβλήματα ψυχικής υγείας, το HVN επαναφέρει το διάλογο στους ανθρώπους του.   

«Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την εμπειρία κάποιας διάγνωσης πρέπει να βρίσκονται στην καρδιά οποιασδήποτε συζήτησης σχετικά με εναλλακτικές επιλογές αντί του ισχύοντος συστήματος" Jaqui Dillon, Πρόεδρος, Hearing Voices Network Αγγλίας.

Στη δήλωσή του, το Δίκτυο Hearing Voices αναφέρει ότι οι ψυχιατρικές διαγνώσεις είναι επιστημονικά αβάσιμες και μπορεί να έχουν επιβλαβείς συνέπειες. Το δίκτυο προτείνει ότι είναι χρησιμότερη η ερώτηση "Τι σου έχει συμβεί;", παρά "Τι δεν πάει καλά με εσένα;"

Έχοντας την ανησυχία ότι σημαντικά κονδύλια σπαταλούνται σε ακριβές και ανώφελες γενετικές έρευνες, ζητάνε την ανακατεύθυνση των χρηματοδοτήσεων σε σκοπούς αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων που είναι γνωστό ότι οδηγούν σε προβλήματα ψυχικής υγείας και για την παροχή της ολιστικής υποστήριξης που είναι αναγκαία για την ανάρρωση.

Αυτό το Δίκτυο είναι τμήμα ενός αναπτυσσόμενου, διεθνούς κινήματος επιζώντων του ψυχιατρικού συστήματος που αμφισβητούν την επάρκεια ενός βιοϊατρικού μοντέλου για την κατανόηση και την αντιμετώπιση της τρέλας και της ψυχικής δυσφορίας.

(βλ: http://www.intervoiceonline.org/, http://www.mindfreedom.org/, http://psychdiagnosis.weebly.com/, http://www.madinamerica.com/, http://www.occupypsychiatry.net/, http://www.youtube.com/openparadigmproject ) 

Το Δίκτυο Hearing Voicesκαλεί τους ανθρώπους που έχουν βιώσει εμπειρίες διάγνωσης και τους υποστηρικτές τους να εμπλακούν σε μια συζήτηση για τα ζητήματα αυτά και να βοηθήσουν στο σχεδιασμό δρόμων προς τα εμπρός. 

«Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες είναι οι αληθινοί ειδικοί στο πως αυτές οι υπηρεσίες θα μπορούσαν να αναπτύσσονται και να παρέχονται. Είναι αυτοί που γνωρίζουν ακριβώς τι χρειάζονται, τι λειτουργεί αποτελεσματικά και ποιες βελτιώσεις είναι αναγκαίες. Αυτό δεν είναι απλώς ένα ακαδημαϊκό ή επαγγελματικό ζήτημα - είναι κάτι που επηρεάζει τις ζωές μας.» Jaqui Dillon, Πρόεδρος, Hearing Voices Network Αγγλίας.

 Σημειώσεις για το συντάκτη:

• Το Δίκτυο Hearing Voices (Αγγλία) είναι ένας κοινωφελής οργανισμός που λειτουργεί από χρήστες υπηρεσιών σε εθνικό επίπεδο και υποστηρίζει ανθρώπους που ακούνε φωνές, βλέπουν οράματα ή έχουν άλλες ασυνήθιστες εμπειρίες. Το Δίκτυο Hearing Voices είναι τμήμα του ταχέως αναπτυσσόμενου παγκόσμιου Κινήματος Hearing Voices με 26 (εθνικά) Δίκτυα στις πέντε ηπείρους. Η Δήλωση – Τοποθέτηση του Δικτύου μπορεί να αναγνωστεί και να σχολιαστεί στην ιστοσελίδα τους www.hearing-voices.org
• Η πρόεδρος Jacqui Dillon (07951 635 033  Jacquidillon333@aol.com) και τα μέλη Rachel Waddingham (07969 161 586,  rachelwaddingham@me.com) και  Peter Bullimore (07950 837 694  peterbullimore@yahoo.co.uk) είναι διαθέσιμες/ος για συνεντεύξεις.  

 ΔΗΛΩΣΗ - ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ

Το DSM 5, η πέμπτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχιατρικών Διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης - που συχνά αναφέρεται ως η "Βίβλος της Ψυχιατρικής" – κυκλοφόρησε πρόσφατα εν μέσω τεράστιου δημόσιου διαλόγου και αντιπαράθεσης. Το εναλλακτικό σύστημα ταξινόμησης ICD βασίζεται στις ίδιες ακριβώς αρχές. Μερικοί από τους πιο διακεκριμένους ψυχιάτρους στον κόσμο έχουν εκφράσει ανοιχτά τη γνώμη τους για το ισχύον σύστημα.

Ο τέως πρόεδρος του μεγαλύτερου οργανισμού των Ηνωμένων Πολιτειών για την έρευνα στο χώρο της ψυχικής υγείας, του NIMH (Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας), πρόσφατα περιέγραψε το DSM ως "τελείως λανθασμένο", έναν "απόλυτο εφιάλτη". Ο πρόεδρος της επιτροπής του DSM 5 παραδέχθηκε ότι "λέμε εδώ και δεκαετίες στους ασθενείς πως τα βιολογικά αίτια της ψυχικής δυσφορίας πρόκειται σύντομα να ανακαλυφθούν, αλλά ακόμα περιμένουμε". Ένας άλλος υψηλόβαθμος ψυχίατρος είπε "Οι ασθενείς αξίζουν κάτι καλύτερο". Στη Βρετανία, οι κλινικοί ψυχολόγοι έχουν αμφισβητήσει τη χρήση της διάγνωσης και του νοσολογικού μοντέλου.

Το δίκτυο Hearing Voices, μαζί με πολλούς από τους επαγγελματίες ψυχολόγους και ψυχιάτρους συμμάχους μας, έχει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τον τρόπο που κατανοούμε, κατηγοριοποιούμε και απαντούμε στην ψυχική δυσφορία. Αναγνωρίζουμε, επίσης, τη σύγχυση που μπορεί να προκαλείται όταν αμφισβητούνται παραδοχές που παρουσιάζονται συχνά στους χρήστες των υπηρεσιών ως αλήθειες.

 Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι που έχουν βιώσει την εμπειρία κάποιας διάγνωσης πρέπει να βρίσκονται στο κέντρο οποιασδήποτε συζήτησης σχετικά με εναλλακτικές επιλογές αντί του ισχύοντος συστήματος. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες είναι οι αληθινοί ειδικοί στο πως αυτές οι υπηρεσίες θα μπορούσαν να αναπτύσσονται και να παρέχονται. Είναι αυτοί που γνωρίζουν ακριβώς τι χρειάζονται, τι λειτουργεί αποτελεσματικά και ποιες βελτιώσεις είναι αναγκαίες. Αυτή η δήλωση περιγράφει τα κύρια ζητήματα, όπως τα αντιλαμβανόμαστε και προσκαλεί τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση του λήπτη μιας διάγνωσης να έχουν λόγο σε αυτό το διάλογο.

Κύρια Ζητήματα

Οι ψυχιατρικές διαγνώσεις είναι επιστημονικά αβάσιμες

• Καμία αντικειμενική εξέταση: Σε αντίθεση με τις περισσότερες ειδικότητες της ιατρικής, στην ψυχιατρική οι διαγνώσεις δεν δίνονται βάσει αντικειμενικών εξετάσεων ή μετρήσεων. 
• Είναι τεχνητές: Υπάρχουν αποχρώντα στοιχεία ότι οι διαγνώσεις δεν αντιπροσωπεύουν στην ουσία ομάδες προβλημάτων, ούτε συνδέονται με γνωστές βιολογικές ανωμαλίες. Οι διαγνώσεις αποκτούν υπόσταση από τη στιγμή που ψηφίζονται από μια επιτροπή και αντιπροσωπεύουν γνώμες, παρά επιστημονικά στοιχεία.
• Ανάμειξη των φαρμακευτικών εταιρειών: Υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία ότι νέες διαγνώσεις προτείνονται και διαμορφώνονται (ξεκινούν) από έρευνες και ενδιαφέροντα που χρηματοδοτούνται από φαρμακευτικές εταιρείες.
• Αναξιόπιστες: Η διάγνωση που λαμβάνεις από έναν ψυχίατρο βασίζεται στην άποψη του σχετικά με όσα του έχεις πει. Διαφορετικοί ψυχίατροι συχνά έχουν διαφορετικές απόψεις για το ίδιο άτομο, με αποτέλεσμα πολλαπλές διαγνώσεις. Δύο άνθρωποι με την ίδια διάγνωση μπορεί να μην μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους.
• Περιορισμένες εξηγήσεις: Ενώ φαινομενικά η διάγνωση παρέχει μια εξήγηση για τα προβλήματα των ανθρώπων, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι πληροφορούνται ότι έχουν "σχιζοφρένεια" λόγω των ασυνήθιστων σκέψεων, εμπειριών, συναισθημάτων και συμπεριφορών τους. Αν μετά ρωτήσουν γιατί έχουν αυτές τις ασυνήθιστες εμπειρίες, τους λένε ότι ο λόγος είναι ότι έχουν "σχιζοφρένεια". Αυτό το κυκλικό επιχείρημα δεν εξηγεί τίποτα.
• Περιορισμένη χρησιμότητα: Τα ζητήματα που θίγονται παραπάνω σημαίνουν ότι οι διαγνώσεις αποτελούν μια ελαττωματική βάση για τη λήψη αποφάσεων, την πρόβλεψη εκβάσεων και τη διενέργεια ερευνών.
• Δεν συλλαμβάνουν την ουσία του νοήματος: Αυξανόμενα στοιχεία δείχνουν ότι η ψυχική δυσφορία είναι μια κατανοητή αντίδραση σε αντιξοότητες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι ακόλουθες: πένθος, απώλεια, φτώχεια, διακρίσεις, ψυχικό τραύμα, κακοποίηση και θυματοποίηση. Οι διαγνώσεις εστιάζουν στο "τι δεν πάει καλά με εσένα" και έτσι, μπορούν να κάνουν τους επαγγελματίες να σταματήσουν να ρωτάνε "τι σου έχει συμβεί".
• Χαμένη ευκαιρία: Οι ψυχιατρικές διαγνώσεις μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να σταματήσουν να ασχολούνται με τις συνδέσεις  μεταξύ της κοινωνικής-οικονομικής πολιτικής και των προβλημάτων ψυχικής υγείας.Σημαντικά κονδύλια χρησιμοποιούνται για τη συνεχιζόμενη μάταιη αναζήτηση γενετικών δεικτών, αντί να αντιμετωπίζονται τα κοινωνικά ζητήματα που ξέρουμε ότι οδηγούν στα προβλήματα ψυχικής υγείας.
• Αποδυναμώνουν: Η ψυχιατρική διάγνωση δεν λαμβάνει υπόψη τις εξηγήσεις των ίδιων των ανθρώπων για τη δυσφορία τους και ενθαρρύνει την παραπομπή σε έναν ειδικό επαγγελματία για θεραπευτική αγωγή. Το να ορίζεται η πραγματικότητά σου με όρους ασθένειας και βιολογίας είναι μια απίστευτα ισχυρή εμπειρία που μπορεί να στήσει το σκηνικό για μια ισόβια ψυχιατρική καριέρα.
• Εστιασμένες στη φαρμακευτική αγωγή: Για διαγνώσεις όπως η "σχιζοφρένεια", η αγωγή είναι κυρίως φαρμακευτική, η οποία επιδέχεται αυξανόμενης κριτικής για τις επιβλαβείς συνέπειές της και την έλλειψη αποτελεσματικότητας. Η φαρμακευτική αγωγή δεν κάνει τίποτα για την αντιμετώπιση των υποκείμενων δυσκολιών.
• Ανθρώπινα δικαιώματα: Περιμένουν από τους ανθρώπους να αποδέχονται τις διαγνώσεις τους λόγω του φόβου της ταμπέλας ‘έλλειψης εναισθησίας’ και της αναγκαστικής θεραπείας, της παραβίασης των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Κατανοούμε ότι άλλοι μπορεί να αποκρύπτουν τις φωνές ή τα οράματά τους για να αποφύγουν την αναγκαστική αγωγή – κάτι που τους εμποδίζει απ' το να λάβουν βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τις εμπειρίες τους.
• Απομακρύνουν την ελπίδα: Οι διαγνώσεις, όπως η «σχιζοφρένεια» και η «διαταραχή προσωπικότητας», οι οποίες γίνονται αντιληπτές ως μια ισόβια κατάσταση, μπορεί χωρίς λόγο να απομακρύνουν την ελπίδα των ανθρώπων για μια ουσιαστική ανάρρωση με νόημα.
• Διακρίσεις: Οι άνθρωποι που διαγιγνώσκονται με σοβαρές και χρόνιες ψυχικές ασθένειες, συχνά υπόκεινται σε στιγματισμό, διακρίσεις και αποκλεισμό. Ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα όταν επιχειρούν να ασφαλιστούν ή να βγάλουν άδεια για να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, να γίνουν ανάδοχοι γονείς ή να υιοθετήσουν παιδιά.

Οι ψυχιατρικές διαγνώσεις έχουν επιβλαβείς συνέπειες

Ένας δρόμος προς τα εμπρός

Η εύρεση του καλύτερου τρόπου υποστήριξης αυτών από εμάς που υποφέρουν και παλεύουν να αντεπεξέλθουν, χωρίς να επαφιόμαστε σε διαγνώσεις και στο υπάρχον σύστημα, αποτελεί μια πρόκληση. Μπορεί να είναι δύσκολο να δούμε τι άλλο είναι δυνατό όταν το μόνο που έχουμε γνωρίσει είναι οι ήδη διαθέσιμες επιλογές. Παρόλα αυτά, θέλουμε να εμπλέξουμε τους ανθρώπους που έχουν βιώσει την εμπειρία της διάγνωσης και τους συμμάχους μας σε μια συζήτηση για να ανοίξουμε ένα δρόμο προς τα εμπρός.

 Οι αρχικές μας ιδέες περιλαμβάνουν τα εξής:

• Αντίληψη της ψυχικής ασθένειας ως ανθρώπινη και, τελικά, κατανοητή. Αντί να βλέπουμε τις φωνές, τα οράματα και τις ακραίες καταστάσεις ως συμπτώματα μιας υποκείμενης ασθένειας, πιστεύουμε ότι είναι βοηθητικό να τα βλέπουμε ως εμπειρίες με νόημα - ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιο είναι αυτό το νόημα. Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε ανθρώπινη γλώσσα, παρά ιατρική ορολογία, όταν περιγράφουμε τις ανθρώπινες εμπειρίες. Δεδομένου του ρόλου του ψυχικού τραύματος και των αντιξοοτήτων, είναι ανάγκη να αρχίσουμε να ρωτάμε «τι σου έχει συμβεί;» αντί «τι δεν πάει καλά με εσένα;»
• Κρατώντας το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στη θέση του οδηγού: Θέλουμε να έχουν οι άνθρωποι την ελευθερία να ορίζουν τη δική τους εμπειρία. Η υποστήριξη θα έπρεπε να βασίζεται στην ανάγκη, όχι στη διάγνωση. Επίσης, οι άνθρωποι χρειάζονται πρόσβαση σε μια ευρεία γκάμα εναλλακτικών επιλογών για να κατανοήσουν και να διαχειριστούν τις εμπειρίες τους. Η φαρμακευτική αγωγή είναι μόνο ένας τρόπος, μεταξύ πολλών, που οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν. Χρειαζόμαστε πληροφορίες για τα υπέρ και τα κατά κάθε προσέγγισης - αληθινή επιλογή και συνεργασία, όχι επιβολή.
• Υποστηρικτικές κοινότητες: Η ψυχική δυσφορία δεν αποτελεί αντικείμενο μόνο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Οι κοινότητες έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη αυτών που παλεύουν για να αντεπεξέλθουν. Οι επιλογές που βασίζονται στην κοινότητα μπορούν να λειτουργούν παράλληλα με την ψυχιατρική και  ως μια εναλλακτική της. Παρομοίως, αυτές οι προσεγγίσεις πρέπει να συμβαδίζουν με μεγαλύτερη επίγνωση της αιτιακής επίπτωσης που έχουν στη ψυχική δυσφορία κοινωνικοί παράγοντες όπως η φτώχεια, το φύλο και οι φυλετικές ανισότητες, η ανεργία, η ανέχεια και η κακοποίηση

Πρόσκληση σε δημόσιο διάλογο

Θέλουμε να ξέρουμε τι σκέφτεστε. Επομένως, ποια ήταν η εμπειρία σας από τη λήψη μιας διάγνωσης; Ποια ήταν η εμπειρία σας από εναλλακτικές επιλογές, όπως η ομότιμη υποστήριξη (αυτοβοήθεια), αντί των παραδοσιακών υπηρεσιών; Ποιες πτυχές της φροντίδας που παρέχεται από επαγγελματίες έχουν υπάρξει βοηθητικές; Παρόλο που φιλοξενούμε αυτό το διάλογο στην ιστοσελίδα μας, θέλουμε να μιλήσετε για αυτό το ζήτημα μέσα στις ομάδες σας και όταν βγαίνετε έξω για ποτό. Προχωρήστε την κουβέντα και μιλήστε μας γι’ αυτήν εδώ πέρα. Αυτό δεν είναι απλώς ένα ακαδημαϊκό ή επαγγελματικό ζήτημα - είναι κάτι που επηρεάζει τις ζωές μας.