ΨΝΑ: ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ

Επιστημονική Ενωση ΨΝΑ - Τετράδια “Ψυχιατρικής”

ΨΝΑ: ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ

Επιστημονική Ημερίδα

27 Ιουνίου 2013 

Είναι πια κοινός τόπος, καθημερινή εμπειρία και βίωμα για τον καθένα, ότι ο χώρος της Ψυχικής Υγείας, όπως και της Υγείας γενικότερα, υφίσταται τις πιο οδυνηρές και διαλυτικές συνέπειες αυτής της χωρίς προηγούμενο κρίσης που μαστίζει ολόκληρη την κοινωνία. Οσο περισσότερο η κρίση αυτή συντελεί στη αποσύνθεση της ψυχικής υγείας όλο και ευρύτερων στρωμάτων της κοινωνίας και κάνει τα προβλήματά τους πιο πολύπλοκα, οδηγώντας όλο και περισσότερους στην αναζήτηση υπηρεσιών, τόσο περισσότερο αυτές οι υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας βουλιάζουν από την προϊούσα περικοπή της χρηματοδότησης, την έλλειψη πόρων και μέσων, την ραγδαία μείωση του προσωπικού, την δραματική αύξηση της ανασφάλειας των λειτουργών και τους εν εξελίξει άνωθεν σχεδιασμούς για το μέλλον των υπηρεσιών (κλεισίματα, συγχωνεύσεις, μετακινήσεις κλπ) ερήμην των άμεσα ενδιαφερομένων. 

Και ενώ το ΨΝΑ, για παράδειγμα, λειτουργεί με προσωπικό όχι απλώς κάτω από τα όρια της «ασφαλούς λειτουργίας», αλλά κυριολεκτικά, ενίοτε, στο χώρο της «αδυναμίας λειτουργίας» και χωρίς να έχουν κατ΄ ελάχιστον δημιουργηθεί οι εναλλακτικές υπηρεσίες που θα μπορούσαν να το υποκαταστήσουν (σε μιαν αναβαθμισμένη, κοινοτική κατεύθυνση), ακούμε για κλείσιμό του (όπως και του Δρομοκαϊτείου και του ΨΝΘ) μέχρι τις 31/12/2015. 

Την ίδια στιγμή που μια δουλειά, ήδη από τη δεκαετία του 1980, με κινήσεις και αγώνες του προσωπικού για τον εξανθρωπισμό και τον μετασχηματισμό του ασύλου και την μετάβαση εκατοντάδων ασθενών σε στεγαστικές δομές στην κοινότητα, αφήνεται να καταρρεύσει, κάποιοι μιλούν για κλείσιμό του με έναν άκρως διαχειριστικό τρόπο, σαν να επρόκειτο για την αποστολή ενός εγγράφου από την τρόικα που, μέσω Υπουργείου, φτάνει με φαξ στο Δαφνί για άμεση εκτέλεση. Τέτοιες λογικές και πρακτικές δεν κάνουν άλλο από το να ισχυροποιούν τα αμυντικά αντανακλαστικά κάθε είδους, την αυτοπεριχαράκωση, τους ανταγωνισμούς μεταξύ ομάδων και κλάδων, την οχύρωση στο ίδρυμα. 

Και είναι ακριβώς αυτή η στιγμή, μια ιστορική στιγμή, θα μπορούσε να πει κανείς, που (γνωρίζοντας πού οδηγεί αυτή η κατάσταση αν αφήσουμε μια λογική κοινωνικού αυτοματισμού να λειτουργήσει απέναντι στις πολιτικές του μνημονίου που όλοι υφιστάμεθα) απαιτεί τη διεύρυνση της συζήτησης που έχει ήδη ξεκινήσει. Για μια συζήτηση και έναν διάλογο ουσιαστικό, στη βάση και μόνο του οποίου θα μπορέσει να σφυρηλατηθεί μια ενότητα πάνω σε συγκεκριμένους στόχους που θα έχουν να κάνουν με το τι πραγματικά σημαίνει ψυχιατρική μεταρρύθμιση και όχι με την ψυχιατρική απορύθμιση που επιχειρείται. 

Σ΄ αυτή τη συζήτηση για «το παρόν και το μέλλον του ΨΝΑ» (και γενικά των ψυχιατρείων) έχουν θέση όλοι στο χώρο της Ψυχικής Υγείας, όχι μόνο όλοι οι διάφοροι κλάδοι των εργαζομένων, αλλά και όλες οι άλλες υπηρεσίες, που συλλειτουργούν με το ΨΝΑ εντός του συγκεκριμένου συστήματος των υπηρεσιών και οι οποίες, επίσης, αντιμετωπίζουν φαινόμενα κατάρρευσης (ψυχιατρικές κλινικές γενικών νοσοκομείων, ΚΨΥ κλπ), καθώς, επίσης, και φορείς όπως η ΕΨΕ, η Επιτροπή για την Προστασία των Δικαιωμάτων των ψυχικά πασχόντων κλπ, αλλά και συλλογικότητες χρηστών των υπηρεσιών. 

Ολη αυτή η περίπου 30χρονη διαδρομή αγώνων στο ΨΝΑ συνδέθηκε από τη αρχή με την έκδοση των «Τετραδίων Ψυχιατρικής», μέσα από τα οποία εκφράστηκαν αυτοί οι αγώνες και αυτός ο διάλογος των ποικίλων απόψεων και προσεγγίσεων στην ψυχιατρική μεταρρύθμιση-πάντα, όμως, ως εγχείρημα υποκειμένων και όχι ως διαχειριστική και άκρως λογιστικού χαρακτήρα διαδικασία, όπως γίνεται σήμερα. Για μια ακόμη φορά, όπως όταν πρωτοεκδόθηκαν, τα ΤΨ συνδέουν το δικό τους παρόν και μέλλον με τον αγώνα για το παρόν και το μέλλον της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

Καλούμε όλους να πάρουν μέρος στην ημερίδα που οργανώνει η Επιστημονική Ενωση του ΨΝΑ και τα «Τετράδια Ψυχιατρικής», στις 27 Ιουνίου 2013, ώρα 09.00-15.00 (Αίθουσα Πολλαπλών Εκδηλώσεων ΨΝΑ) και να συνεισφέρουν, ο καθένας από την μεριά του και με τον τρόπο του, σ΄ αυτούς τους προβληματισμούς και περαιτέρω, στην επεξεργασία προτάσεων και στην οικοδόμηση αντιστάσεων, για την ανίχνευση διεξόδων και διαδρομών πέρα από αυτό που παρουσιάζεται ως το «ύστατο σήμερα», προς ένα μέλλον στο οποίο θα έχουν τους όρους για μια αξιοπρεπή ζωή, με πλήρη άσκηση των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων, όλοι, ασθενείς, λειτουργοί της υγείας/ψυχικής υγείας, οικογένειες, κοινωνία.