αναδημοσίευση από την Αυγή - του Άγγελου Τσέκερη

Στην «Αγωγή του Πολίτου» μάθαμε ότι, στις δημοκρατίες, τα Συντάγματα διακρίνουν τρεις εξουσίες, ανεξάρτητες μεταξύ τους: τη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστική. Κατ' ευφημισμόν (όπως λέμε «πέμπτο Μπητλ» τον Τζωρτζ Μπεστ), «τέταρτη εξουσία» ονομάζονται τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Υπό την έννοια ότι για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, πρέπει να είναι εντελώς ανεξάρτητα και να ελέγχουν τις τρεις προηγούμενες. Λέμε τώρα.

Την εκτελεστική εξουσία την είδαμε προχθές να κλείνει τη δημόσια τηλεόραση, όχι γιατί την πείραζε που είναι άντρο διαφθοράς, αλλά γιατί έπρεπε να εμφανίσει 2.000 απολύσεις στην τρόικα. Αν την πείραζε η διαφθορά, μπορούσε να εξυγιάνει την ΕΡΤ χωρίς να την κλείσει. Μπορούσε να απαγγείλει ευθύνες σε προηγούμενες διοικήσεις. Μπορούσε να σταματήσει να διορίζει τους κολλητούς και τις κολλητές του Κεδίκογλου και τους κουμπάρους του Σαμαρά με τεράστιους μισθούς συμβούλων. Μπορούσε, έστω, να εξηγήσει γιατί τόσα χρόνια τα δύο τέως μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον εαυτό τους από το να διορίζει και να ξοδεύει αβέρτα κουβέρτα, κρατώντας παράλληλα την ΕΡΤ σε κατάσταση ελεγχόμενης μιζέριας ώστε να μην ανταγωνίζεται σοβαρά τα κανάλια των κολλητών.

Τη νομοθετική εξουσία την είδαμε να παρακάμπτεται. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι επί της ουσίας νόμος που παρακάμπτει την Βουλή. Είναι ακόμα χειρότερο να παρακάμπτεται η Βουλή όταν είναι σαφές -από τις δημόσιες τοποθετήσεις ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ.- ότι αυτή η πράξη δεν έχει δεδηλωμένη πλειοψηφία. Είδαμε επίσης την κυβέρνηση να επικαλείται τον κανονισμό της Βουλής, ώστε να μην συζητηθεί το θέμα, και να μην επιβεβαιωθεί η απουσία κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει. Και, σημειωτέον, τον κανονισμό της Βουλής η ίδια η κυβέρνηση τον έχει εκατοντάδες φορές καταπατήσει για να προωθήσει την πολιτική του Μνημονίου.

Τη δικαστική εξουσία την είδαμε να πέφτει θύμα χειραγώγησης και σκόπιμα αυθαίρετων ερμηνειών. Η προσωρινή διαταγή του ΣτΕ έλεγε ότι μέχρι να κριθεί η νομιμότητα όλης αυτής της υπόθεσης πρέπει να εκπέμπεται σήμα. Η εντολή αυτή δεν έχει εκτελεστεί ακόμα. Αντιθέτως, διοχετεύτηκε στα ΜΜΕ ως «επεξήγηση του ΣτΕ» μια ολόκληρη ανάλυση που τα έλεγε ακριβώς όπως συμφέρουν την κυβέρνηση. Ακόμα και για το ότι η προσωρινή διαταγή δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί. Ο πρόεδρος του ΣτΕ αναγκάστηκε να βγει και να δηλώσει ότι αυτές οι «επεξηγήσεις» είναι λαθραίες, αυθαίρετες και σκόπιμες.

Την «τέταρτη εξουσία» την είδαμε να αναλαμβάνει για μια φορά ακόμα τον βρόμικο ρόλο. Η «μαϊμουδιά» εις βάρος του ΣτΕ και προς όφελος της κυβέρνησης, έγινε μέσω του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, το οποίο συνελήφθη να επικαλείται το ΣτΕ ως πηγή δημοσιεύματος που το έχει πάρει από αλλού. (Αύριο, αν χρειαστεί και άλλες απολύσεις η τρόικα, ίσως το κλείσουν και αυτό ως διεφθαρμένο.) Για τα ιδιωτικά κανάλια φυσικά δεν συζητάμε. Αυτό που τα ενδιαφέρει δεν ήταν ποτέ ο έλεγχος των εξουσιών, παρά μόνο όταν παύουν να εναρμονίζονται με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από την κατάσταση αυτή είναι ότι η δημοκρατία που λειτουργεί αυτή τη στιγμή στη χώρα ελάχιστα μοιάζει με αυτό που μάθαμε στην Αγωγή του Πολίτου. Και όσο το Μνημόνιο πηγαίνει κατά διαόλου τόσο χειρότερα θα πηγαίνει και η Δημοκρατία. Το κατάλαβε ο κόσμος, που, ανεξάρτητα από τα προβλήματα της ΕΡΤ, ούτε να κλείνει η κυβέρνηση σταθμούς σε δύο ώρες γουστάρει ούτε σε ανισόρροπους χουντοφασίστες και νεοφιλελεύθερους ταλιμπάν σαν αυτούς που περιβάλλουν τον Σαμαρά επιθυμεί να αναθέσει την εξυγίανση του Δημοσίου.

Η Δημοκρατία και το Μνημόνιο είναι πλέον δύο πράγματα ασυμβίβαστα. Αν θέλουμε να ζούμε με το ένα, το άλλο πρέπει να θαφτεί βαθιά στο χώμα. Και την παρούσα στιγμή, ο καθένας οφείλει να κάνει την επιλογή του.