Ενα προμελετημένο έγκλημα στην Ψυχική Υγεία

Πηγή: http://www.efsyn.gr/

Η πολιτικη ηγεσια του υπουργειου Υγειας κλεινει τα ψυχιατρεια Δαφνι, Δρομοκαϊτειο και Θεσσαλονικης, πετα στον δρομο 400 χρονιως ασθενεις και στελνει σε διαθεσιμοτητα 380 εργαζομενους

Της Ντάνι Βέργου

 

Εχτισαν συμβολικά την πύλη του Δρομοκαΐτειου οι εργαζόμενοι στο ψυχιατρικό νοσοκομείο, χθες το πρωί, αντιστεκόμενοι στη διάλυση της δημόσιας Ψυχικής Υγείας που εκτελεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Διάλυση που, όπως αποκάλυψε η «Εφ.Συν.» το καλοκαίρι (9/8), σημαίνει κλείσιμο των τριών ψυχιατρείων (Δαφνί, Δρομοκαΐτειο, Θεσσαλονίκης) πέταγμα στον δρόμο 400 χρονίως ασθενών, μεταφορές κλινικών και κινητικότητα-διαθεσιμότητα που μπορεί να σημαίνει κι απόλυση 380 εργαζομένων, μέχρι το τέλος του χρόνου. Σημαίνει πέταγμα στον κάλαθο των αχρήστων του «Ψυχαργώς», της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

 

Τα σχέδια του υπουργείου επιβεβαίωσε στους συλλόγους εργαζομένων στα ψυχιατρεία της Αττικής η αρμόδια υφυπουργός Υγείας Ζέτα Μακρή σε συνάντηση που είχε μαζί τους χθες το πρωί. Στο χτίσιμο της πύλης ο υπουργός Υγείας απάντησε με μία από τις γνωστές ατάκες του περί γραφικότητας και συνέχισε με τις γνωστές απειλές του περί νομιμότητας της πράξης. «Το αντιμετωπίζω ως γραφικότητα, για να μην το εκλάβω ως παράνομη πράξη, γιατί αλλιώς θα πρέπει να δράσω διαφορετικά», είπε. Στην ίδια γραμμή ο νέος -σήμερα ανέλαβε καθήκοντα- διοικητής του νοσοκομείου Παύλος Θεοδωράκης, ο οποίος απείλησε τους εργαζόμενους που είχαν αποκλείσει το γραφείο του ότι θα καλέσει τα ΜΑΤ.

 

Η επιστολη

 

Σε κείμενο που συνυπογράφουν με τίτλο «Το σκάνδαλο “Ψυχαργώς” στη μνημονιακή ολοκλήρωσή του: Ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας και εξαθλίωση των ψυχικά πασχόντων» πέντε πρωτοπόροι της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης μιλούν για ένα εν εξελίξει προμελετημένο έγκλημα στον χώρο της Ψυχικής Υγείας. Κάνουν λόγο για «αδίστακτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών μέσω του Μνημονίου, που οδηγούν με ραγδαίους ρυθμούς στην περαιτέρω κοινωνική απόρριψη/εξοστρακισμό των ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας, μέσα από την πλήρη και στοχευμένη απεξάρθρωση/διάλυση του συστήματος των δημόσιων υπηρεσιών και την αντικατάστασή τους από πλήρως ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες, κερδοσκοπικές και δήθεν “μη κερδοσκοπικές” (ΜΚΟ), όπου πρόσβαση θα έχουν μόνο όσοι θα μπορούν να πληρώσουν».

 

Για να γίνει δυνατή η όποια συζήτηση και για να ξεσκεπαστούν τα όποια άλλοθι της στυγνής εφαρμογής των περικοπών του μνημονίου, πρέπει να ξεκαθαριστεί τι εννοεί ο καθένας με το «κλείσιμο του ψυχιατρείου»: «εννοεί την υπέρβαση της ιδρυματικής ψυχιατρικής και του ψυχιατρικού παραδείγματος στο οποίο βασίζεται, προς ένα ολοκληρωμένο, βασισμένο στην κοινότητα, δίκτυο υπηρεσιών, έτσι ώστε το «κλείσιμο του ψυχιατρείου» να έλθει όταν οι υπηρεσίες που θα το αντικαταστήσουν θα έχουν ήδη μπει σε λειτουργία (δηλαδή, την αποϊδρυματοποίηση), ή εννοεί την απλή κατάργησή του, στη λογική της απονοσοκομειοποίησης, με το πέταγμα ασθενών και προσωπικού στον δρόμο και το πέρασμα μεγάλου μέρους των λειτουργιών του στον ιδιωτικό τομέα;» επισημαίνουν οι Γιώργος Αστρινάκης, διευθυντής ψυχίατρος στο Δρομοκαΐτειο, Γιώργος Κοκκινάκος, διευθυντής ψυχίατρος του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χανίων, Κατερίνα Μάτσα, ψυχίατρος, διευθύντρια 18 Ανω, Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου, διευθυντής ψυχίατρος ΨΝΑ, Κώστας Μπαϊρακτάρης, αναπληρωτής καθηγητής, Τμήμα Ψυχολογίας, ΑΠΘ.

 

Σε κάθε περίπτωση, η «ελληνική ψυχιατρική μεταρρύθμιση» μετατράπηκε – με πλυντήριο και τη λεγόμενη «Κοινωνική Ψυχιατρική» – σε μιαν απλή χωροταξική μετεγκατάσταση της ιδρυματικής ψυχιατρικής στην κοινότητα, εξηγούν. «Μεταστέγαση, δηλαδή, των χρονίως νοσηλευομένων των ψυχιατρείων σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές, ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευόμενα διαμερίσματα. Δομές που συχνά αναπαράγουν την ιδρυματική λογική, χωρίς καμιά αλλαγή του “παραδείγματος”, καμιά αλλαγή του “τρόπου σκέψης και πράξης” της ψυχιατρικής, καμιά συστημική αλλαγή: απόδειξη ότι το 55% των νοσηλειών πανελλαδικά εξακολουθούν να είναι ακούσιες».

 

Δεν έγιναν ποτέ τα «ολοκληρωμένα δίκτυα των κοινοτικών υπηρεσιών» (με ΚΨΥ κ.λπ.), που θεωρούνται προϋπόθεση για το κλείσιμο των ψυχιατρείων. Δεν έχει γίνει, «παραμονές του κλεισίματος», ούτε καν το πρώτο (και εκ των ουκ άνευ) βήμα στην όποια διαδικασία ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, που είναι η τομεοποίηση των υπηρεσιών.

 

Αυτό που δημιουργήθηκε, τονίζουν είναι ένα «νεο-ιδρυματικό σύστημα, όπου, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αναπαράγεται η ιδρυματική καθημερινότητα, η αφαίρεση του Λόγου και της ελευθερίας των “φιλοξενούμενων”, ή των “χρηστών” των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, με όρους και συνθήκες όπου δεν υπάρχει ο άνθρωπος ως ύπαρξη με τις ανάγκες της, αλλά, ιδιαίτερα στις μέρες μας, αποκλειστικά η εκπλήρωση των μνημονιακών δεσμεύσεων».