4.27.2014

Έχουμε πλεόνασμα!

 

του Νικου Μπογιοπουλου


Η ανακοίνωση της «Γιούροστατ» τα λέει όλα! Το περίφημο «πλεόνασμα» δεν είναι παρά ιλιγγιώδες… έλλειμμα και μάλιστα ύψους 23,1 δισ. ευρώ! Αλλά, η «Αγία Οικογένεια» της ειλικρίνειας και της φιλαλήθειας, αυτή η αδέκαστη ΕΕ, ομού μετά των στατιστικών υπηρεσιών της, δεν έχει κανένα λόγο να μην συμμετέχει σε αυτό το όργιο εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Ως εκ τούτου, λέει η «Γιούροστατ», αν αφαιρέσουμε το 4% του προϋπολογισμού που πήγε σε τόκους, αν αφαιρέσουμε το 10% του προϋπολογισμού που πήγε στους τραπεζίτες, αν αφαιρέσουμε τούτο κι αν αφαιρέσουμε το άλλο, τότε «ναι, παραδεχόμαστε», λέει η «Γιούροστατ», ότι έχετε… πλεόνασμα.

Στη βάση, λοιπόν, αυτής της «παραδοχής» είναι που – με την άδεια της ΕΕ – έχει στηθεί το κυβερνητικό πανηγύρι της κοροϊδίας και της απάτης περί «πρωτογενούς πλεονάσματος». Της παραδοχής, δηλαδή, ότι έχουν βουτήξει από τον ελληνικό λαό δεκάδες δισεκατομμύρια, που πάνε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους, αλλά τα δισεκατομμύρια αυτά δεν τα υπολογίζουν! Γιατί;  Μα γιατί η κυβέρνηση πρέπει να βγάλει πλεόνασμα…

Είναι προφανέστατο: Το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα» δεν είναι παρά μια «κουρελού» που αντί άλλου εμβλήματος την έχουν μετατρέψει σε σημαία του γελοίου κυβερνητικού «success story». Ούτε «πλεόνασμα» είναι, ούτε «πρωτογενές». Είναι ένας δείκτης της ανελέητης «γενοκτονίας» που συντελείται στην ελληνική κοινωνία. Ένας δείκτης που κατασκευάζεται ανάλογα με τα λογιστικά «μαγειρέματα» και τις πολιτικές επιδιώξεις της κυβέρνησης και της Κομισιόν. Και το κυριότερο: Είναι ένας δείκτης που μεγαλώνει ανάλογα με τα κοινωνικά ερείπια που σπέρνει η κυβερνητική πολιτική.

Φυσικά δεν λείπουν τα εγνωσμένης αυθεντίας τηλεφερέφωνα της κυβέρνησης, που διαμαρτύρονται: «Μα είναι δυνατόν - ρωτούν με ανασηκωμένο το μνημονιακό τους φρύδι - τώρα που έχουμε από πάνω μας τους Ευρωπαίους, να γίνεται από την κυβέρνηση "δημιουργική λογιστική" με το πρωτογενές πλεόνασμα»; Μα ναι, καλέ! Πώς και δεν το είχαμε σκεφτεί! Είναι δυνατόν να λέει ψέματα η κυβέρνηση και αυτό να το δέχονται οι εταίροι; Είναι δυνατόν να δέχεται τέτοια πράγματα η (συμμετέχουσα στην τρόικα) Κομισιόν; Σώπα!

Αλλά από την άλλη σκεφτόμαστε:

Πρώτο: Τη λογιστική του Σημίτη, οι εταίροι δεν ήταν που την θεωρούσαν έγκυρη, πριν έρθει ο Καραμανλής και τη βγάλει «δημιουργική» μέσω της λεγόμενης «απογραφής», γεγονός που δέχτηκαν οι εταίροι, οι ίδιοι, δηλαδή, που πιο πριν την ίδια «δημιουργική λογιστική» την είχαν εγκρίνει σαν έγκυρη;

Δεύτερο: Τη λογιστική του Αλογοσκούφη, οι εταίροι δεν ήταν που την θεωρούσαν έγκυρη, πριν έρθει ο Παπανδρέου και τη βγάλει «δημιουργική» μέσω της δικής του λεγόμενης «απογραφής», γεγονός που πάλι δέχτηκαν οι εταίροι, οι οποίοι πιο πριν και εκείνη τη «δημιουργική λογιστική» την είχαν εγκρίνει σαν έγκυρη;...

Τρίτο: Την κάλπικη λογιστική όλων σχεδόν των κρατών – μελών της ΕΕ γύρω από τα ελλείμματα και τα χρέη δεν ήταν που την είχαν βγάλει «αξιόπιστη» οι εταίροι αφού τότε έπρεπε, ακόμα και πάνω σε αποδεδειγμένα πλαστά στοιχεία, να συγκροτήσουν την ΟΝΕ και την Ευρωζώνη;…

Αφού, όμως, θέλουν να μιλήσουμε για πλεονάσματα – για πραγματικά πλεονάσματα – ας το κάνουμε: 
  • Μείωση του ενός τρίτου του διαθέσιμου εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών τα τελευταία χρόνια της κρίσης.
  • Διπλασιασμός των νοικοκυριών που δηλώνουν αδυναμία να εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη τροφή.
  • Εκτίναξη της ανεργίας και διπλασιασμός των οικογενειών χωρίς κανέναν εργαζόμενο.
  • Η Ελλάδα είναι η χώρα που καταγράφεται η μεγαλύτερη απώλεια εισοδήματος στον κόσμο και τέσσερις φορές μεγαλύτερη σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωζώνης.
  • Η μείωση του εισοδήματος και η ανεργία, σε συνδυασμό με την απουσία στοιχειώδους κοινωνικής υποδομής για την προστασία αυτών που βρέθηκαν εκτός αγοράς εργασίας, λειτούργησε πολλαπλασιαστικά για τους Έλληνες, ακόμη και σε σχέση με τους κατοίκους αναδυόμενων χωρών με πολύ χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα, όπως η Κίνα και η Βραζιλία!
Αυτά είναι τα «πλεονάσματά τους». Έτσι καταγράφονται στην τελευταία έκθεση του (δικού τους) ΟΟΣΑ. Αυτό είναι και το πραγματικό αντίκρισμα του «ματωμένου πλεονάσματος», για το οποίο έλαβαν χτες τα συχαρίκια της Κομισιόν: Η ακραία φτώχεια, η φοροληστεία, οι χιλιάδες απολύσεις, τα εκατομμύρια των άνεργων. Γι’ αυτό το πλεόνασμα πανηγυρίζουν.

Και κυρίως: Είναι αυτό το πλεόνασμα που τώρα πρέπει κάποιος να έχει κατέβει όλα τα σκαλοπάτια του ξεπεσμού για να έρθουν οι ίδιοι που τον οδήγησαν στον ξεπεσμό και να του το πουλήσουν σαν «κοινωνικό μέρισμα»! Αυτό το πλεόνασμα απανθρωπιάς είναι που έχουν το απύθμενο θράσος να το χρησιμοποιούν για το ψηφοθηρικό λάδωμα της προεκλογικής τους μηχανής!

Και το πιο άθλιο: Είναι αυτό το πλεόνασμα, του αίματος και της δυστυχίας, των 400 ευρώ βασικό και του εργασιακού δουλεμπορίου, που διαπράττουν την ασχημία να το εμφανίζουν σαν «δικαίωση» της βαρβαρότητας! Και σαν «απόδειξη» ότι αυτή η πολιτική – της βαρβαρότητας, του αίματος και της δυστυχίας - είναι «αδήριτη ανάγκη» να συνεχιστεί! Τόσο αδίστακτοι είναι.

Υστερόγραφο: Κυκλοφορεί εδώ και μέρες ότι η κυβέρνηση σκέφτεται (;) στους φορολογικά ευσυνείδητους πολίτες που μαζεύουν αποδείξεις να χαρίζει (κατόπιν κληρώσεως)… υπερπολυτελή αυτοκίνητα, από Πόρσε και Μερσεντές μέχρι Φεράρι και Λαμποργκίνι! Αδιευκρίνιστο παραμένει αν θα τους χαρίζει και τη βενζίνη, τα τέλη κυκλοφορίας, τα διόδια και τα τεκμήρια διαβίωσης. Απολύτως διευκρινισμένο και διασταυρωμένο, ωστόσο, είναι τούτο: Η βλακεία, και κυρίως το πλεόνασμα της βλακείας, αν βρει ανοικτό δρόμο τρέχει με ταχύτητα φωτός. Απείρως μεγαλύτερη, δηλαδή, από την ταχύτητα της Πόρσε, της Φεράρι και της Λαμποργκίνι, μαζί.

αναδημοσίευση από http://www.protovoulia-metopo.gr



ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ 18 ΑΝΩ


Προς την θεραπευτική ομάδα του 18 ΑΝΩ
 
Αγαπητοί συνάδελφοι/ισσες,

    Λάβαμε την πρόσκληση σας για την σημερινή Συνέντευξη Τύπου και σας ευχαριστούμε. Η πρόσκλησή σας μας βρίσκει κι εμάς σε κινητοποιήσεις για τους ίδιους ακριβώς λόγους, γεγονός που καθιστά δυσχερής την φυσική μας παρουσία. Έχουμε στάση εργασίας και παράσταση διαμαρτυρίας  στο γραφείο του νέου Πρόεδρου για να πιέσουμε για λύσεις στα  προβλήματα του ΟΚΑΝΑ, που είναι πολλά και σοβαρά.

     Εμείς ,οι εργαζόμενοι ,γνωρίζουμε πως η  υποχρηματοδότηση, όχι μόνο του ΟΚΑΝΑ, αλλά ΟΛΩΝ των προγραμμάτων αντιμετώπισης της εξάρτησης οδηγεί καθημερινά  σε ακόμη μεγαλύτερη περιθωριοποίηση τους εξαρτημένους. Η υποχρηματοδότηση δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά αδιαφορία για τις ανάγκες των πιο αδύναμων, την ώρα ακριβώς που αυτές γίνονται όλο και μεγαλύτερες και επιτακτικές.

     Δεν συμπαραστεκόμαστε - απλά- στον αγώνα σας. Ο αγώνας που δίνετε είναι ο ίδιος ο δικός μας και είναι κοινός για όλους τους εργαζόμενους στην αντιμετώπιση της εξάρτησης.    

Είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε και στο μέλλον την ευκαιρία να ξαναβρεθούμε. 

Είμαστε επίσης σίγουροι ότι θα το κάνουμε με το κεφάλι ψηλά: Ενωμένοι στον αγώνα ενάντια στην συρρίκνωση των δημόσιων δομών απεξάρτησης, ενάντια σε κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση, ενάντια στη βαρβαρότητα των μνημονίων. 

Το ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ
 
 
 

4.26.2014

«Ασύλληπτο έγκλημα» το λουκέτο στο 18 ANΩ

 
Οι γυναίκες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους χάρη στο δημόσιο πρόγραμμα απεξάρτησης διηγούνται την ιστορία της ζωής τους στην «Εφ.Συν.» και προειδοποιούν για τις επιπτώσεις από το κλείσιμο του ΨΝΑ. 
 



Οι γυναίκες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους χάρη στο δημόσιο πρόγραμμα απεξάρτησης διηγούνται την ιστορία της ζωής τους στην «Εφ.Συν.» και προειδοποιούν για τις επιπτώσεις από το κλείσιμο του ΨΝΑ

«Οταν σκέφτομαι την προοπτική να κλείσει το 18 ΑΝΩ, θυμάμαι εμένα στον συμβουλευτικό σταθμό της Αριστείδου. Οι δύο συμβουλευτικοί σταθμοί του 18 ΑΝΩ στην Αριστείδου και στην Ασκληπιού είναι καθημερινά γεμάτοι από παιδιά που θέλουν να ζήσουν. Τι θα πουν σε όλους αυτούς; “Συγγνώμη, δεν μπορείτε να ζήσετε. Το κλείνουμε”. Δεν μπορώ να το φέρω στο μυαλό μου ούτε καν σαν εικόνα…»

Της Αφροδίτης Τζιαντζή

Το προαναγγελθέν λουκέτο στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής στο Δαφνί, που έχει προγραμματιστεί για το 2015, πυκνώνει τις ανησυχίες για το τι θα συμβεί με το 18 ΑΝΩ, το μεγαλύτερο δημόσιο πρόγραμμα απεξάρτησης του ΕΣΥ, που ανήκει διοικητικά στο ΨΝΑ. Υστερα από τέσσερις δεκαετίες λειτουργίας με τη σημερινή του φιλοσοφία, το 18 ΑΝΩ, που ξεκίνησε σαν ένα περίπτερο μέσα στο Δαφνί και έχει σήμερα 33 δομές σε όλη την Αττική, εκπέμπει σήμα κινδύνου, καθώς η λειτουργική κατάρρευση είναι προ των πυλών και το μέλλον του πιο αβέβαιο από ποτέ…

Μειωμένος προϋπολογισμός για λειτουργικά έξοδα και τοξικολογικές εξετάσεις σχεδόν στο ένα τέταρτο, περικοπές στην τροφοδοσία, ελλείψεις προσωπικού, με τελευταίο χτύπημα τη διαθεσιμότητα στους εκπαιδευμένους οδηγούς, μπλοκάροντας έτσι -εκτός από τη σίτιση και την περίθαλψη των θεραπευόμενων σε εξωτερικές δομές- ακόμα και τις ψυχο-εκπαιδευτικές δραστηριότητες και την επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο.

Εν κρυπτώ

Τον φόβο για κλείσιμο ή οριακή υποβάθμιση του 18 ΑΝΩ ενισχύει η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Υγείας να παρακάμψει τον διευθυντή της μονάδας, Αλ. Κυρούση, τοποθετώντας ως εκπρόσωπο του 18 ΑΝΩ στην Εθνική Επιτροπή Σχεδιασμού και Συντονισμού για τα Ναρκωτικά απευθείας τον διευθυντή του ΨΝΑ, Π. Θεοδωράκη, απόφαση που, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, πάρθηκε εν κρυπτώ και χωρίς ενημέρωση.

Μέσα στις γιορτές του Πάσχα, κι ενώ οι θεραπευόμενες του ξενώνα του 18 ΑΝΩ για μητέρες με παιδιά δεν ήξεραν αν και για πόσο θα έχουν γάλα για τα μωρά, καθώς οι διαθεσιμότητες των οδηγών όξυναν τα προβλήματα, συναντηθήκαμε με τις γυναίκες του προγράμματος. Δεκάδες γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, που είτε ολοκληρώνουν τα προγράμματα απεξάρτησης είτε συνεχίζουν στα τμήματα κοινωνικής επανένταξης, τα μοναδικά στην Ελλάδα μόνο για γυναίκες.

Κάποιες ήρθαν στη συζήτηση με τα μωρά τους -στο καροτσάκι ή στην αγκαλιά, να μπουσουλάνε ή να κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Η μικρή αίθουσα σε εξωτερική δομή του 18 ΑΝΩ στο Γκύζη γέμισε από παιδικά γέλια, φωνές, μπιμπερό. Τα μωρά πηγαινοέρχονταν από τη μια αγκαλιά στην άλλη, νιώθοντας ασφάλεια. «Τα παιδιά αυτά είναι τα πιο κοινωνικά, μοιράζονται τα πάντα, γιατί γνωρίζουν τη λειτουργία της ομάδας», εξηγεί η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα, επί δεκαετίες επιστημονική υπεύθυνη του 18 ΑΝΩ και ακούραστη ψυχή του.

Μας εξηγεί τις πολλαπλές ωφέλειες των προγραμμάτων απεξάρτησης για γυναίκες, προγραμμάτων «ευαίσθητων στο φύλο» –gender sensitive, σύμφωνα με την αγγλική ορολογία. «Η θέση του 18 ΑΝΩ είναι ότι δεν υπάρχει αντρική και γυναικεία τοξικομανία. Ομως υπάρχουν ιδιαιτερότητες που έχουν να κάνουν με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Υπάρχουν προκαταλήψεις εναντίον της, κοινωνικά στερεότυπα που την παγιδεύουν. Τα εσωτερικεύει και η ίδια και τα πιστεύει, ότι φταίει για όλα, επειδή είναι γυναίκα, έχει μικρότερη αξία από τον άντρα… Ολα αυτά τα παίρνει κανείς υπόψη και στην απεξάρτηση».

Κρυφή πληγή

Η τοξικομανία των γυναικών παραμένει σε μεγάλο βαθμό κρυμμένη. Μόλις μία γυναίκα αναζητά βοήθεια ανά πέντε άντρες. Ακόμα πιο δύσκολα αν είναι μητέρα. «Βιβλιογραφικά είναι αποδεδειγμένο ότι αν η μητέρα πάρει το παιδί μαζί της στο πρόγραμμα, το παιδί έχει την ψυχολογική βοήθεια που χρειάζεται και μπορεί να έχει μια καταπληκτική εξέλιξη. Οχι μόνο δεν κινδυνεύει να στραφεί στις ουσίες, όπως θα γινόταν αν το είχε μαζί της στις πιάτσες, αλλά επιπλέον έχει αποδειχθεί ότι αυτά τα παιδιά διακρίνονται, έχουν επιδόσεις, γίνονται σπουδαίοι άνθρωποι. Γι’ αυτό υπάρχει ένα κίνημα στην Ευρώπη να γίνουν προγράμματα απεξάρτησης που τα παιδιά να είναι μαζί με τις μητέρες. Να μην τις αποχωρίζονται. Είναι θεραπεία για τη μητέρα και η καλύτερη πρόληψη για το παιδί», λέει η κ. Μάτσα.

Το πρώτο που σου κάνει εντύπωση στις γυναίκες του 18 ΑΝΩ, μητέρες και μη, εκτός από το ευθύ και περήφανο βλέμμα τους και τη διαύγεια του λόγου τους, είναι το πόσο όμορφες είναι. Ολες τους, και όχι μόνο εκείνες που είναι αντικειμενικά εντυπωσιακές, εκπέμπουν μια εσωτερική ομορφιά και την ψυχική δύναμη ανθρώπων που αγωνίζονται ατομικά και συλλογικά να αλλάξουν τον εαυτό τους και τον κόσμο. Μίλησαν για την εμπειρία τους στο 18 ΑΝΩ, το ανεξίτηλο χνάρι που άφησε στη ζωή τους, τα «άλλα κορίτσια που τις περιμένουμε να έλθουν κι αυτές» και το «ασύλληπτο έγκλημα, αν το κλείσουν».

Η Τζαννέτα είναι 50 ετών και έμαθε το 18 ΑΝΩ στη φυλακή, έπειτα από αποτυχημένες προσπάθειες απεξάρτησης στα προγράμματα υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ. Η Ευτυχία μένει στον ξενώνα για τις μητέρες, και ας μην έχει παιδί. Το θεωρεί δώρο, κάνοντας αναδρομή στη δική της παιδική ηλικία, στο ποιες ελλείψεις την έσπρωξαν στις ουσίες. «Εξάλλου, όταν σε αγκαλιάζει ένα μωρό, τα ξεχνάς όλα». Η Ελπίδα μπήκε στο πρόγραμμα τρεισήμισι μηνών έγκυος. Τώρα έχει ένα υπέροχο κοριτσάκι. Ολες οι γυναίκες έχουν βιώσει τις περικοπές, έχουν δει το ψυγείο του ξενώνα άδειο, έχουν δει όμως και το «νοιάξιμο του προσωπικού να μη μας λείψει τίποτα».

Οι λέξεις «αγάπη», «φροντίδα», «ζεστασιά» επανέρχονται στον λόγο τους. Χάρη σε αυτό το συνεχές νοιάξιμο έμειναν στο πρόγραμμα κοπέλες σαν τη Φαίη, που τους πρώτους τρεις μήνες «δυσκολευόμουν τόσο να μιλήσω σε άνθρωπο, που κρυβόμουν κάτω από το τραπέζι και μίλαγα μόνο στον σκύλο Μέρλιν». Τώρα η Φαίη ολοκληρώνει την επανένταξη και ψάχνει για δουλειά. 
Δεν είναι εύκολο για καμία, όμως -όπως λέει η Ευγενία- «η μεγάλη φιλοσοφία του 18 ΑΝΩ είναι να αντέχεις να ζεις την πραγματικότητά σου… Και μαζί μ’ αυτό είναι και το όραμα ότι υπάρχει ζωή, ότι μπορείς να αλλάξεις την κοινωνία. Δεν το βλέπεις αυτό όταν πίνεις».

Κοντρά στα στερεότυπα

Οι μητέρες του 18 ΑΝΩ διαψεύδουν τα στερεότυπα που στιγματίζουν τις γυναίκες τοξικομανείς, ακριβώς επειδή έχουν υποφέρει από αυτά. Πολλές έφτασαν στα προγράμματα του 18 ΑΝΩ στο μαιευτήριο. Αλλες οδηγήθηκαν εκεί, όντας ήδη μητέρες. Για την καθεμία ήταν διαφορετικά. Ολες, όμως, ενώ έχουν δεθεί με τα παιδιά τους, που κι αυτά έχουν ευνοηθεί από το ψυχοπαιδαγωγικό πλαίσιο του προγράμματος, ταυτόχρονα δεν περιορίζονται στον ρόλο της «καλής μανούλας».

Η Ολγα, που ο γιος της της «έδωσε δυο φορές ζωή, μια όταν έγινα μητέρα και μια επειδή εξαιτίας του ήρθα στο πρόγραμμα και κατάλαβα ότι γίνεται και καθαρή», η Σοφία που μπήκε στο πρόγραμμα με μόνο σκοπό να πάρει το παιδί, αλλά κατάλαβε ότι στην πραγματικότητα το χρειάζεται η ίδια. Η Μαίρη, παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών που τα έχει μαζί της στον ξενώνα, η Αλεξία που ήρθε από την επαρχία, χωρίς να ξέρει καν πόσο μηνών έγκυος είναι και σε ένα μήνα γέννησε… Ιστορίες με ευτυχή έκβαση, που όμως συνεχίζονται ως ένας διαρκής αγώνας, όχι μόνο με την εξάρτηση, αλλά και με τον κοινωνικό ρατσισμό.

«Πάλι εδώ εσύ; Δεν σου είπα να κάνεις στείρωση;». Αυτά τα λόγια άκουσε τοξικοεξαρτημένη που πήγε να γεννήσει σε δημόσιο νοσοκομείο, όπως τα μεταφέρει συνθεραπευόμενή της. «Και της φάνηκε φυσιολογικό. Πολλές θεωρούν λογικό ότι θα τους το πάρουν το παιδί, επειδή είναι εξαρτημένες. Δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει αυτό το πρόγραμμα, ότι μπορούν να γίνουν καλά. Είναι πολλά άλλα κορίτσια εκεί έξω που τα περιμένουμε».

Για το τέλος συγκρατώ τα λόγια της Γεωργίας που, έπειτα από 18 χρόνια στη χρήση και δύο χρόνια καθαρή, ολοκληρώνει την κοινωνική επανένταξη και έχει ήδη νοικιάσει το δικό της σπίτι: «Οταν σκέφτομαι την προοπτική να κλείσει το 18 ΑΝΩ, θυμάμαι εμένα στον συμβουλευτικό σταθμό της Αριστείδου. Οι δύο συμβουλευτικοί σταθμοί του 18 ΑΝΩ στην Αριστείδου και στην Ασκληπιού είναι καθημερινά γεμάτοι από παιδιά που θέλουν να ζήσουν. Τι θα πουν σε όλους αυτούς; “Συγγνώμη, δεν μπορείτε να ζήσετε. Το κλείνουμε”. Δεν μπορώ να το φέρω στο μυαλό μου ούτε καν σαν εικόνα»…


 

4.16.2014

Κέντρα Κράτησης Μεταναστών: Τα Ελληνικά Στρατόπεδα Συγκέντρωσης


MSF_Komotini1

Κομοτηνή, Κέντρο Κράτησης, 2014 | Φωτογραφία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

… Να σας πω την αλήθεια, μας μεταχειρίζονται πολύ σκληρά. Είχα δυνατό πονόδοντο και ζητούσα γιατρό για αρκετές εβδομάδες. Τελικά με μετέφεραν στο νοσοκομείο επειδή αιμορραγούσα αφού είχα βγάλει το δόντι μόνος μου.
Άνδρας, 34 ετών, 17 μήνες σε κράτηση.
Πόσοι άνθρωποι έχουν κρατηθεί ή κρατούνται φυλακισμένοι χωρίς κανένα λόγο σε άθλιες και απάνθρωποες συνθήκες;
Κανείς δεν ξέρει. Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περισσότερους από 6000 ανθρώπους, σύμφωνα με την επίσημη δυναμοκότητα των κέντρων κράτησης. Δεν υπάρχει καμία επίσημη κεντρική-κρατική καταγραφή. Επιπλέον άγνωστος είναι ο αριθμός των ανθρώπων που κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα σε όλη τη χώρα. Ενδεχομένως μιλάμε για κάποιες χιλιάδες ανθρώπους που ζουν σε εξευτελιστικές συνθήκες.
Πόσοι αυτοκτονούν εκεί;
Μόνο τον Φλεβάρη και τον Μάρτη του 2013 οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατέγραψαν 9 απόπειρες αυτοκτονίας στα κέντρα κράτησης της βόρειας Ελλάδας. Πόσοι είναι στ’ αλήθεια οι αυτόχειρες; Κανείς δεν ξέρει.
Εδώ, σε αυτό το αστυνομικό τμήμα, δεν έχω δει τον ήλιο για 3 μήνες.
Άνδρας, 28 ετών, 9 μήνες σε κράτηση
Πόσοι είναι οι ανήλικοι που κρατούνται;
Το τελευταίο εξάμηνο μόνο περισσότεροι από 100 “κρατούμενοι” στα κέντρα κράτησης της βόρειας Ελλάδας χρειάστηκαν τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα για να πουν πως είναι ανήλικοι. Στο κέντρο κράτησης Κομοτηνής 16χρονο αγόρι κρατείται για 9 μήνες. Το ίδιο αναρωτιέται τι κακό έχει κάνει. Ποιος θα του απαντήσει;

Πόσοι άνθρωποι καταφέρνουν να έχουν πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια;
Κανείς δεν ξέρει. Οι άνθρωποι συχνά πάσχουν από ψώρα. Καταγράφονται περιστατικά άσθματος, επιληψίας, εγκεφαλικών, κινητικών προβλημάτων, σακχαρώδους διαβήτη. Τα στοιχεία που έχουν καταγράψει οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα για την περίοδο 2013 – 2014 αφορούν 24,7% λοιμώξεις του αναπνευστικού, 14,7% γαστρεντερικά προβλήματα, 8,5% δερματικές παθήσεις και 7,9% οδοντριατρικά προβλήματα. Τι κάνεις όταν σε πονάει το δόντι και είσαι κρατούμενος του ελληνικού κράτους σε “προαναχωρητικά κέντρα” -όπως το ελληνικό κράτος τα ονομάζει;

Ποιος παρακολουθεί καθημερινά αυτούς τους ασθενείς;
Καλύτερα να μην ξέραμε. Ξέρουμε όμως. Οι αστυνομικοί, που παίζουν εκεί όλους τους ρόλους. Και οργανώσεις σαν τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα που κάνουν αποστολές. Διατηρείται κάπου ο ιατρικός φάκελος του ασθενή; Έχει πρόσβαση ο ασθενής σε αυτόν; Όχι. Αν κάποια στιγμή βγει από αυτή την κόλαση και φύγει από την Ελλάδα θα μπορεί να έχει αυτά τα στοιχεία; Όχι.
‘Ενας που ήταν ήδη 12 μήες σε κράτηση, την μέρα που ήταν να φύγει του είπαν ότι άλλαξε ο νόμος και θα κρατηθεί άλλους έξι μήνες. Αυτός τρελάθηκε, σταμάτησε να τρώει και έραψε το στόμα του. Οι αστυνομικοί δεν έδιναν σημασία για 2-3 μέρες. Όταν λιποθύμησε τον έβγαλαν έξω με χειροπέδες και με ένα μαχαίρι του “ξέραψαν” με το ζόρι το στόμα
Αγόρι, 16 ετών, 9 μήνες σε κράτηση
Υπάρχουν μεταφραστές στα κέντρα κράτησης;
Όχι, μόνιμα όχι. Πως συνεννοούνται οι φύλακες με τους κρατούμενους; Κανείς δεν ξέρει.

Συμβαίνουν βασανιστήρια στα κέντρα κράτησης;
Μεταναστευτικές οργανώσεις αναφέρουν περιστατικά. Υπάρχουν καταγγελίες; Προφανώς όχι. Πως να καταγγείλεις και σε ποιον; Να καταγγείλεις τον δεσμοφύλακα στον δεσμοφύλακα;

Κι όσο για το κέντρο κράτησης Κομοτηνής… Δείτε το βίντεο: Ο Αθέατος Πόνος στα κέντρα κράτησης μεταναστών


Κατάληξη της Ευρωπαϊκής Αντιφασιστικής Συνάντησης

 

αναδημοσίευση από http://www.antinazizone.gr


Εβδομήντα χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα του φασισμού, η Ευρώπη δοκιμάζεται από την άνοδο της ρατσιστικής και της ναζιστικής ακροδεξιάς.
Όμως οι ρατσιστές και οι νεοναζί έχουν αντίπαλο: το μαζικό και πολύμορφο κίνημα το οποίο στους δρόμους όλης της Ευρώπης αγωνίζεται, όχι μόνο κατά της φασιστικής τρομοκρατίας, αλλά και όλων εκείνων που τη συντηρούν και την προστατεύουν: των αντιλαϊκών πολιτικών, της αστυνομικής ασυδοσίας, του νεοφιλελεύθερου απολυταρχισμού και του συστήματος που τον επιβάλλει.

Στις 11, 12 και 13 Απρίλη οι αντιστάσεις συναντήθηκαν στην Αθήνα και μέσα από συνελεύσεις, πολιτικές εκδηλώσεις, εργαστήρια και συζητήσεις ανταλλάξαμε εμπειρίες και κάναμε ένα σημαντικό βήμα για την οργάνωση της διεθνιστικής αλληλεγγύης και του συντονισμένου αντιφασιστικού αγώνα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Δώσαμε ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στον φασισμό, το σεξισμό, το ρατσισμό, τον ολοκληρωτισμό του κράτους και το αδιέξοδο του καπιταλισμού.

Καταλήξαμε στις εξής προτάσεις:

- Κοινή ημέρα πανευρωπαικής δράσης το Σάββατο 8 Νοέμβρη 2014, με βάση το ότι τη Κυριακή 9 Νοέμβρη είναι η μαύρη επέτειος από «την νύχτα των πογκρόμ».
- Διεθνείς ημέρες μνήμης και αλληλεγγύης τις ημερομηνίες όπου είχαμε δολοφονίες αντιφασιστών από φασίστες με συμβολικές κινητοποιήσεις σε πόλεις ή πρεσβείες:
  • Ελλάδα: 1 χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη 2014
  •  Γαλλία: 1 χρόνος από τη δολοφονία του αντφασίστα Κλεμάν Μερίκ στο Παρίσι Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014
- Δημιουργία κοινής διαδικτυακής πλατφόρμας αντιπληροφόρησης, αλληλοενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων ώστε να οργανώνονται με έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο οι διεθνείς δράσεις και η διεθνής αλληλεγγύη.

                                                                                  Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Αντιφασιστικής Συνάντησης
 
 
για πιο αναλυτική ενημέρωση για το αντιφασιστικό τριήμερο δείτε επίσης: Απόλυτα επιτυχημένη η 3ήμερη Πανευρωπαϊκή Αντιφασιστική Συνάντηση στην Αθήνα


Ακούσια νοσηλεία: Ένα επικίνδυνο «κοκτέιλ» θεραπείας με φυλακή






του Ε. Φυτράκη*, Δρ. Νομικής –
Ειδικός Επιστήμων ΣτΠ
Η συζήτηση για την ψυχιατρική περίθαλψη και τα δικαιώματα του ανθρώπου, στην εποχή των μνημονίων, δεν μπορεί να αγνοεί τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται στη χώρα. Είναι, παράλληλα, αλήθεια ότι σε περιόδους κρίσης, ή ακριβέστερα μετάβασης, παρατηρείται αύξηση των ψυχικών διαταραχών, αλλά και της εγκληματικότητας. Ταυτόχρονα, όμως, αυξάνεται η τιμωρητικότητα απέναντι σε κάθε απόκλιση, ενώ ελαττώνεται η ανεκτικότητα απέναντι στο διαφορετικό. Αποτέλεσμα αυτής της πίεσης είναι η διατύπωση ενός διαρκώς εντεινόμενου κοινωνικού αιτήματος για ενίσχυση τnς ποινικής και ψυχιατρικής καταστολής.

Ξανακερδίζουν έτσι τη χαμένη του αίγλη η παραδοσιακή ψυχιατρική και το παλαιό ποινικό δίκαιο, δηλ. το άσυλο και η φυλακή. Ο ψυχιατρικός εγκλεισμός είναι ένα πρώτο άμεσο βήμα σ' αυτή την κατεύθυνση. Ακόμα μια φορά, ο εισαγγελέας και ο ψυχίατρος καλούνται να απαντήσουν στις προ(σ)κλήσεις που τους απευθύνονται.

Ι.  Η πραγματικότητα

Aς προσπαθήσουμε να σχηματίσουμε μια εικόνα για την εφαρμογή τnς ακούσιας νοσηλείας, μέσα από τρεις αληθινές υποθέσεις:

Υπόθεση 1: Στις 16.1.2011 κατατίθεται αίτηση ακούσιας νοσηλείας κατά της Α. από τον πατέρα της. Διατάσσεται διερεύνηση μέσω τns ΕΛ.ΑΣ., που καταλήγει στη λήψη κατάθεσης του ίδιου του πατέρα! Την επόμενη μέρα εκδίδεται εισαγγελική παραγγελία εξέτασηs και η Α. διαγιγνώσκεται με «ψυχωσική συνδρομή», της επιβάλλεται καθήλωση και της χορηγείται «βαριά» φαρμακευτική αγωγή. Τελικά μετά από 15 ημέρες (στις 2.2.2011), εκδίδεται εισαγγελική παραγγελία νοσηλείας, η οποία «φθάνει» στο νοσοκομείο στις 10.2.2011, και αυθημερόν υποβάλλεται αίτηση του εισαγγελέα στο αρμόδιο δικαστήριο. Συνολικά 45 ημέρες (στις 22.2.2011) από τον εγκλεισμό, ορίζεται δικάσιμος, ενώ ακολούθως, (στις 16.3.2011), χορηγείται εξιτήριο, χωρίς ποτέ να γίνει κάποιο δικαστήριο. Σύνολο εγκλεισμού: 2 μήνες!

Υπόθεση 2: Στις 17.10.2010, ο κύριος P., με εισαγγελική παραγγελία, εξετάζεται σε νοσοκομείο και ακολούθως εισάγεται σε άλλο. Μετά από 12 ημέρες (29.10.2010), κατατίθεται αίτηση του εισαγγελέα στο δικαστήριο, ενώ 35 ημέρες αργότερα ορίζεται δικάσιμος. Στις 21.12.2010 δίδεται εξιτήριο, ενώ η απόφαση τελικά εκδίδεται στις 29.8.2011, δηλ. 10 μήνες και 12 ημέρες αργότερα.

Το σκεπτικό της απόφασης αναφέρει ότι η κατάσταση του ασθενούς «είναι δυνητικά επικίνδυνη για τον εαυτό του, χωρίς να αποδεικνύεται κάτι το αντίθετο». Σύνολο εγκλεισμού: 2 μήνες και 4 ημέρες!

Υπόθεση 3: Στις 11.12.2007 ο κύριος Β. διαγνώστηκε με «ψυχωσική συνδρομή» και εγκλείστηκε σε γενικό νοσοκομείο. Στις 28.12.2007, δηλ. 17 ημέρες από τον εγκλεισμό, ο εισαγγελέας διέταξε τη νοσηλεία του κυρίου Β. και στις 7.1.2008 υπέβαλε αίτηση στο αρμόδιο δικαστήριο. Στις 16.1.2008, χορηγήθηκε εξιτήριο, ενώ τελικά το δικαστήριο συνεδρίασε στις 15.1.2008 και η απόφαση του εκδόθηκε στις 14.4.2008, δηλ. 4 μήνες αργότερα, κρίνοντας την αίτηση απαράδεκτη, λόγω κακής κλήτευσης. Σύνολο εγκλεισμού: 35 ημέρες!

Ο κ. Β. της ως άνω υπόθεσης προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο εξέδωσε την πρώτη καταδικαστική απόφαση κατά της Ελλάδας, σε υπόθεση ακούσιας νοσηλείας, για παραβίαση του άρ. 5 § 1 ΕΣΔΑ, το οποίο ορίζει ότι η στέρηση της ελευθερίας μπορεί να γίνεται μόνο με νόμιμο τρόπο.

II.  Η νομοθεσία: ποια νομοθεσία;

Η ελληνική νομοθεσία για την ακούσια νοσηλεία, δηλ. ν. 2071/1992, έχει πολλές φορές επαινεθεί για τη φιλελεύθερη κατεύθυνση που τον διακρίνει και τις εγγυήσεις που προβλέπει. Αξίζει να δούμε τον ευτελισμό της μέσα από τρία σημεία:

-Αρμόδιο δικαστήριο: Αρχικά είχε οριστεί το Πολυμελές Πρωτοδικείο, στη συνέχεια έγινε το Μονομελές Πρωτοδικείο ενώ, εντελώς πρόσφατα, αρμόδιο κατέστη το Ειρηνοδικείο. Ευτυχώς δεν υπάρχει κατώτερο δικαστήριο.

-Προϋποθέσεις: Μετά την ισχύ της Σύμβασης του Οβιέδο, το δεύτερο ζεύγμα προϋποθέσεων ακούσιας νοσηλείας, δηλ. ψυχική διαταραχή+επικινδυνότητα, έχει καταργηθεί. Απομένει μόνο η περίπτωση της ψυχικής διαταραχής+ανάγκης θεραπείας. Κανείς όμως φαίνεται να μην το έχει αντιληφθεί!

-Ποιος αποφασίζει: Με την τροποποίηση του Αστικού Κώδικα, το 1996, ορίστηκε ότι η ακούσια νοσηλεία διατάσσεται μόνο από το δικαστήριο. Συνεπώς, η αρμοδιότητα του εισαγγελέα αφορά αποκλειστικά και μόνο την παραγγελία ακούσιας εξέτασης αλλά όχι νοσηλείας. Μπορεί λοιπόν ακόμα να μιλάμε για «εισαγγελικά»;

III.  Ποιος γνωρίζει ή ποιος νοιάζεται για το νόμο;

Τόσο ο νομικός όσο και ο ιατρικός κόσμος, ή με μεγαλύτερη ακρίβεια η δικαστική και η ψυχιατρική εξουσία, φαίνεται να κινούνται ερήμην του νόμου, σ' ένα πλαίσιο που προκαλεί αμοιβαία ικανοποίηση.
Ερευνητικά (Θεσσαλονίκη 1992-2001), έχει βρεθεί ότι σε 903 αιτήσεις έγιναν δεκτές οι 684, η προθεσμία των 3 ημερών για την εισαγωγή της αίτησης του εισαγγελέα στο δικαστήριο τηρήθηκε στο 5,4%, η εκδίκαση της υπόθεσης έγινε σε 10 ημέρες στο 9,6 % των περιπτώσεων, υποστήριξη δικηγόρου είχε το 0,7 % των «ασθενών», ενώ σε μία (1) μόνο περίπτωση ασκήθηκε έφεση.

Σε έρευνα του 2006 αντίστοιχα, για την ακούσια ψυχιατρική νοσηλεία, βρέθηκε ότι από τους ψυχιάτρους μόνο το 50% γνώριζε ποιος την αποφασίζει, το 46,2% γνώριζε το σκοπό της, ενώ μόνο το 34,6% γνώριζε το ανώτατο χρονικό όριο της. Συχνά, εξάλλου, παρατηρείται σύγχυση για το δικαίωμα γνωμάτευσης, το οποίο -φυσικά- δεν διαθέτουν οι ειδικευόμενοι ψυχίατροι.

IV.  Πού είναι τα όρια τnς λογικής;

Ο ν. 2071/92 προβλέπει, πολύ ορθά, την ενημέρωση του ακουσίως νοσηλευόμενου για τα δικαιώματα του. Ποιος ενημερώνεται στην πράξη; Όσο απίστευτο και αν φαίνεται είτε ο συνοδός (κατά κανόνα μέλος της οικογένειάς του που επιδίωξε τον εγκλεισμό του) είτε ο αστυνομικός που τον παραδίδει!

Ζήτημα τέθηκε στην περίπτωση που το δικαστήριο σε υπόθεση ακούσιας νοσηλείας διατάξει ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη: ποιός την πληρώνει; Όσο παράλογο και αν φαίνεται, την πληρώνει αυτός εναντίον του οποίου στρέφεται η όλη η διαδικασία, δηλ. ο «ασθενής», γιατί -λέει- είναι για το καλό του! Το ίδιο ζήτημα τίθεται και με τα νοσήλια της ακούσιας νοσηλείας: επιβαρύνουν τον έγκλειστο, αν και αυτός ούτε το επέλεξε ούτε συναίνεσε στη νοσηλεία του.

Αν ο προσαγόμενος για ακούσια εξέταση αρνείται να συνεργαστεί, τί μέλλει γενέσθαι; Κι όμως ασκήθηκε ποινική δίωξη σε ασθενή για «απείθεια» και στο δικηγόρο τns για ηθική αυτουργία σ' αυτήν. Ευτυχώς, αργότερα, υπήρξε αθώωση, αφού από κανένα νόμο δεν προέκυπτε υποχρέωση συνεργασίας.

Η εκμετάλλευση της ακούσιας νοσηλείας από συγγενικά πρόσωπα για ιδιοτελείς σκοπούς φάνηκε και σε μία περίπτωση ασθενούς που διαβιούσε σε Ξενώνα. Όσο και αν φαίνεται αδιανόητο, έφτασε μέχρι εκεί το περιπολικό, της αστυνομίας προκειμένου να τον μεταφέρει στο ψυχιατρείο, από το οποίο είχε εξέλθει προ πολλού καιρού, για αναγκαστική νοσηλεία.

V.  Συμπεράσματα

Το ελληνικό σύστημα ακούσιας νοσηλείας, μπορεί κανείς, χωρίς δόση υπερβολής, να διαπιστώσει ότι έχει καταρρεύσει πλήρως! Ειδικότερα:

• Δεν εξυπηρετεί την ανάγκη ψυχιατρικής θεραπείας, σε όσους το έχουν ανάγκη, ούτε διασφαλίζει τις απαιτήσεις του κράτους δικαίου και την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

• Εκθέτει την ψυχιατρική ως αυθαιρεσία και την δικαστική/εισαγγελική εξουσία ως ανήμπορη / απρόθυμη να παρέχει αληθινή έννομη προστασία.
Ίσως είναι ώρα να κάνει ο νομικός αλλά και ο ψυχιατρικός κόσμος την αυτοκριτική του, ώστε να πάμε ένα βήμα μπροστά. Η αποτυχία της δικαστικής εξουσίας και της κρατούσας ψυχιατρικής να εγγυηθούν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία των πολιτών, ψυχικά πασχόντων ή μη, δεν σηκώνει διορθώσεις, αλλά απαιτεί ριζικές αλλαγές.

VI.  Πρόταση

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο σύστημα ακούσιας ψυχιατρικής νοσηλείας. Σε αδρές γραμμές, αυτό το σύστημα θα έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

• Απαλλαγή της Αστυνομία; και της Εισαγγελικής Αρχής από τη διαδικασία.
• Εμπλοκή και ευθύνη του Τομέα Ψυχικής υγείας (ΤΕΨΥ).
• Απαραίτητη στενή εμπλοκή ίων κοινωνικών υπηρεσιών των Δήμων.
• Απόφαση από διοικητικό όργανο του ΤΕΨΥ με διεπιστημονικότητα (π.χ. ψυχίατρο, νομικό, κοινωνικό λειτουργό).
• Εμπλοκή/επίβλεψη από την Ειδική Επιτροπή Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ψυχικά Ασθενών.
• Δυνατότητα προσφυγής στα δικαστήρια.


* Αναδημοσίευση από το: mentalhealth-law.blogspot.gr

Φωτογραφία από το: Des maladies mentales considérées sous les rapports médical, hygiénique et médico-légal του Jean-Étienne Esquirol (1838), το οποίο μπορείτε κατεβάσετε εδώ: tome premiere, tome deuxième

Διαβάστε:

ΨΝΑ – Aρον άρον «μεταφέρουν» ασθενείς

nosokomeio

Από τη μια η αθλιότητα της υπάρχουσας κατάστασης, με τις «αποθήκες ψυχών», και από την άλλη, η λογική του «αδειάσματος των αποθηκών» και οι βιαστικές λύσεις με τη μεταχείριση των ανθρώπων σαν αντικείμενα προς μετακόμιση.
 
Οπως αναφέρουν σε επιστολή τους οι γιατροί του ιδρύματος, ηλικιωμένη ναρκώθηκε για να μεταφερθεί σε ιδιωτική κλινική!

Από τη μια η αθλιότητα της υπάρχουσας κατάστασης, με τις «αποθήκες ψυχών», και από την άλλη, η λογική του «αδειάσματος των αποθηκών» και οι βιαστικές λύσεις με τη μεταχείριση των ανθρώπων σαν αντικείμενα προς μετακόμιση.

Το πρωταπριλιάτικο δημοσίευμα της «Εφ.Συν.» για το Δαφνί κάθε άλλο παρά φάρσα ήταν. Η πανηγυρική επιβεβαίωσή του έρχεται με τις επιστολές των γιατρών του ΨΝΑ που μιλούν ευθέως για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των χρονίως ψυχικά νοσούντων και για συνθήκες… φυλακών.

Της Ντάνι Βέργου

«Σήμερα επιχειρείται η βίαιη μετακίνηση ασθενών που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές από τα Μποδοσάκεια (Γηροψυχιατρικά) Τμήματα του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (ΨΝΑ). Κατά τη διαδικασία αυτή υπάρχουν ενδείξεις πως διακυβεύονται τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών και κυρίως το δικαίωμα στην -μετά από ενημέρωση- συναίνεση για θεραπεία. Με βάση τις ισχύουσες αρχές, η συναίνεση αυτή είναι συναίνεση που παραχωρείται ελεύθερα, χωρίς απειλές ή ακατάλληλα κίνητρα και μετά από την αντίστοιχη αποκάλυψη στον ασθενή επαρκούς και κατανοητής πληροφόρησης. Παρακαλούμε για τις ενέργειές σας, ώστε να διασφαλιστεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων των ασθενών».

Αυτά αναφέρει η πενταμελής ΕΙΝΑΠ (Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών-Πειραιά) του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής σε επιστολή της προς την Ειδική Επιτροπή Ελέγχου Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές.

Καταγγελίες

Επιστολή που επιβεβαιώνει όσα η «Εφ.Συν.» είχε αποκαλύψει με δημοσίευμά της την 1η Απριλίου, δηλαδή τις πρακτικές της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας που με άσκηση τρομοκρατίας στους λειτουργούς του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής «Δαφνί» επιχειρεί το πέταγμα των ασθενών στον Καιάδα και το κλείσιμό του. Με κάθε κόστος, πρωτίστως ανθρώπινο, ο εκτελεστής της αποστολής αυτής νέος διοικητής του ΨΝΑ, Παύλος Θεοδωράκης, θέλει να αδειάσουν εδώ και τώρα τα τμήματα ασθενών χρόνιας παραμονής, με πρώτα τα γηροψυχιατρικά.

Το δημοσίευμα της «Εφ.Συν.» επιβεβαιώνει και δεύτερη επιστολή της πενταμελούς της ΕΙΝΑΠ του νοσοκομείου προς τους γιατρούς του ΨΝΑ, με την οποία τους ενημερώνει για την επικρατούσα κατάσταση. Στο κείμενό της η πενταμελής κάνει γνωστές τις καταγγελίες εργαζομένων του Μποδοσάκειου, σύμφωνα με τις οποίες «συντελέστηκε η βίαιη μεταφορά μιας ηλικιωμένης ασθενούς από το Μποδοσάκειο Τμήμα σε Ιδιωτική Κλινική, παρά τη θέληση της.

Ειδικότερα, καθώς η συγκεκριμένη ασθενής αντιδρούσε στη μετακίνησή της, της έγινε 1 Amp Stedon ενδομυϊκά, με αποτέλεσμα να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις της και να μεταφερθεί με ασθενοφόρο στην ιδιωτική κλινική, για την οποία προοριζόταν». «Το συμβάν», αναφέρει η επιστολή, «επιβεβαιώνει ότι η Διοίκηση του ΨΝΑ προωθεί τη βίαιη απομάκρυνση ασθενών από το νοσοκομείο διακυβεύοντας τα ατομικά τους δικαιώματα και προσπερνώντας τους κανόνες που διέπουν την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ασθενών».

Η πενταμελής της ΕΙΝΑΠ επισημαίνει πως, συναισθανόμενη την ευθύνη της προστασίας των δικαιωμάτων των ασθενών του νοσοκομείου, επικοινώνησε με τον πρόεδρο της Επιτροπής Ελέγχου και Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχικές Διαταραχές, Βλάσση Τομαρά, και του κατέθεσε επιστολή. Ο τελευταίος δεσμεύτηκε ότι θα επιληφθεί αμέσως του σοβαρού αυτού θέματος και ότι θα επισκεφθεί το ΨΝΑ μέσα στην εβδομάδα. Η πενταμελής τονίζει πως «πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι οι γιατροί του ΨΝΑ είμαστε αποφασισμένοι να διαφυλάξουμε τα δικαιώματα των ασθενών του νοσοκομείου μας. Και θα τα διαφυλάξουμε»…

Λουκέτα

Ο διοικητής του ΨΝΑ έχει αναλάβει να υλοποιήσει το σύμφωνο Λυκουρέντζου-Αντόρ, που προβλέπει το κλείσιμο/κατάργηση των τριών εναπομεινάντων ψυχιατρείων (ΨΝΑ, Δρομοκαΐτειο και ΨΝ Θεσσαλονίκης) μέχρι τα μέσα του 2015, με άρον άρον άδειασμα από τους 400 χρόνια ασθενείς, που θα βρεθούν στον δρόμο, και τη μετακόμιση (άγνωστο για πού) 21 κλινικών, δυναμικότητας κατά μέσον όρο 20 κλινών.

Ενδεικτικά, αναφέρουν οι εργαζόμενοι στην «Εφ.Συν.», πριν από ένα μήνα αποφάσισε, χωρίς να συμβουλευτεί ή να ενημερώσει κάποιο από τα αρμόδια όργανα (διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας, Επιστημονικό Συμβούλιο, διευθυντές των εμπλεκομένων τμημάτων), τη μετακίνηση τεσσάρων κοινωνικών λειτουργών, από τα τμήματα και τις στεγαστικές δομές όπου ήταν επί χρόνια, στα δύο Γηροψυχιατρικά Τμήματα, όπου ήδη απασχολούνταν δύο κοινωνικές λειτουργοί (μία στο καθένα).

Η μετακίνηση αυτή, που θα διαρκέσει τρεις μήνες -και αφήνει στο μεταξύ τις δομές, από τις οποίες προέρχονταν οι κοινωνικές λειτουργοί, ακάλυπτες- γίνεται, με σκοπό την αναζήτηση κενών θέσεων σε οικοτροφεία, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας, καθώς και την άσκηση πίεσης στις οικογένειες «να τους πάρουν». Ούτε ψήγμα ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης ή θεραπευτικής διαδικασίας. Από τη μια, λοιπόν, υπάρχει η αθλιότητα της υπάρχουσας κατάστασης, και των τμημάτων αυτών που είναι «αποθήκες ψυχών», και από την άλλη, η λογική του «αδειάσματος των αποθηκών» και οι βιαστικές λύσεις με τη μεταχείριση των ανθρώπων σαν αντικείμενα προς μετακόμιση, επισημαίνουν οι εργαζόμενοι.

Ταυτόχρονα, ο διοικητής ανέθεσε -και πάλι χωρίς τη συμβουλή των αρμόδιων οργάνων- στη διευθύντρια ενός ψυχιατρικού τμήματος εισαγωγών, με μόλις ένα ειδικευμένο ψυχίατρο σε αυτό, την ευθύνη και ενός εκ των Μποδοσακείων, από το οποίο μετακινεί την ψυχίατρο που είχε την ευθύνη του, επειδή έκρινε ότι δεν συνεργαζόταν για την υλοποίηση των σχεδιασμών αδειάσματός του. Είναι αδύνατον να γίνει θεραπευτική δουλειά υπ’ αυτούς τους όρους, τονίζουν οι εργαζόμενοι. Την ίδια ώρα, κενές θέσεις σε στεγαστικές δομές, δημόσιες ή των ΜΚΟ, υπάρχουν ελάχιστες, όμως ο διοικητής ούτε να ακούσει για την πρόταση που του έχει γίνει, από τα αρμόδια όργανα του ΨΝΑ, για ίδρυση 5 δημόσιων οικοτροφείων, κατάλληλων για τη φροντίδα των εν λόγω ασθενών.


Fast track «ψυχιατρική μεταρρύθμιση»

Εκκληση στον επίτροπο Λάζλο Αντόρ, αρμόδιο για θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Ενταξης, κάνει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ) για την… fast track «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» στη χώρα μας. Η ΠΟΕΔΗΝ καταγγέλλει στην επιστολή της την άρον άρον ίδρυση Ψυχιατρικών Τομέων σε ακατάλληλους χώρους των Γενικών Νοσοκομείων, καταθέτοντας το παράδειγμα του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, στο οποίο κατασκευάζεται Ψυχιατρικό Τμήμα Ενηλίκων 20 κλινών σε ακατάλληλο χώρο, έκτασης 350 τ.μ., την ώρα που οι προδιαγραφές τις οποίες καθόρισε η Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας και η Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του υπουργείου Υγείας επιβάλλουν καθαρό εμβαδόν 1.155 τ.μ. και μικτό εμβαδόν 1.617 τ.μ.

«Μεθοδεύει η κυβέρνηση να προωθήσει την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση ιδρύοντας Ψυχιατρικό Τομέα στο εν λόγω Νοσοκομείο με προδιαγραφές που παραπέμπουν σε φυλακισμένους και όχι σε Νοσηλεία ψυχικά πασχόντων Ασθενών», επισημαίνει στον επίτροπο η Ομοσπονδία και προσθέτει: «Οφείλετε να παρέμβετε για να σταματήσει η οπισθοδρόμηση και η διάλυση της Δημόσιας Ψυχικής Υγείας. Μην επιτρέψετε οι ψυχικά πάσχοντες ασθενείς να φιλοξενούνται μετά το έτος 2015 στα παγκάκια και στις στάσεις του ΜΕΤΡΟ ή σε ακατάλληλους χώρους Νοσηλείας των Γενικών Νοσοκομείων που θα βαπτίζονται Ψυχιατρικοί Τομείς».



Σήμα κινδύνου εκπέμπει το 18 Άνω,υπό κατάρρευση η λειτουργία του!


Από Χριστίνα Χατζηπαλαμουτζή


Καταρρέει η Μονάδα Απεξάρτησης Τοξικομανών 18 Άνω λόγω των διαθεσιμοτήτων, ελλείψεις σε προσωπικό και υποχρηματοδότηση, ενώ ορατός είναι και ο κίνδυνος να σταματήσει να λειτουργεί με το επικείμενο κλείσιμο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής «Δαφνί» στο οποίο και υπάγεται.

Τα παραπάνω κατήγγειλαν σήμερα Τρίτη σε Συνέντευξη τύπου που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι και θεραπευμένοι του 18 Άνω.
Οι 600 θεραπευμένοι που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο συγκριμένο πρόγραμμα απεξάρτησης εξέφρασαν τον τρόμο του μόνο στην ιδέα ότι το 18 Άνω θα κλείσει κα κάλεσαν πολίτες και πολιτεία να στηρίξουν την συνέχιση της λειτουργίας του.

« Ο Διοικητής του ψυχιατρείου «Δαφνί» επισπεύδει το κλείσιμο του έως το 2015, οπότε και εμείς σε ένα χρόνο θα μείνουμε χωρίς σφραγίδα. Όταν ρωτάμε τι θα γίνει μετά το κλείσιμο του ψυχιατρείου που θα πάει το 18 Άνω, δεν μας δίνει καμία ξεκάθαρη απάντηση» ανέφερε ο κ. Αλέξανδρος Κυρούσης, Ψυχίατρος και Διευθυντής της Μονάδας Απεξάρτησης 18 Άνω – ΨΝΑ.

Σκληρή κριτική στον Υπουργό Υγείας κ. 'Αδωνι Γεωργιάδη και στο Διοικητή Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής κ. Παύλου Θεοδωράκη άσκησε και η κ.Κατερίνα Μάτσα ψυχίατρος και επιστημονικά υπεύθυνη του 18 'Άνω «ο Διοικητής διορίστηκε από τον Υπουργό Υγείας και θα εκφράζει τις απόψεις του. Δεν υπάρχει κανένα Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής για την υγεία . Σχεδιάζουν την ιδιωτικοποίηση της απεξάρτηση. Πρέπει να διαφυλαχθεί το θεωρητικό και θεραπευτικό πλαίσιο και οι θεμελιώδεις αρχές του προγράμματος που αποτελεί μια διαφορετική πρόταση.»

«Το 18 Άνω εκπέμπει σήμα κινδύνου οδεύει σε κατάρρευση η μεγαλύτερη Μονάδα απεξάρτησης του ΕΣΥ» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ .Ηρακλής Γκότσης από το σωματείο εργαζομένων της Μονάδας και πρόσθεσε « Ότι είναι αναγκαίο να διαφυλαχθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του και να εξακολουθήσει να παρέχει δωρεάν υπηρεσίες χωρίς καμία διάκριση σε όποιον απευθύνεται σε αυτό και να του δοθούν όλες οι δυνατότητες για την ανάπτυξη του.» 


 

4.12.2014

ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε

 
ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. - INFOWAR PRODUCTIONS





πατήστε πάνω στην είκόνα ή ακολουθήστε το λινκ για δείτε το νεό ντoκιμαντέρ του Infowar



4.08.2014

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΨΝΑ - ΠΕΝΤΑΜΕΛΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Ε.Ι.Ν.Α.Π. ΨΝΑ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΨΝΑ



Χαϊδάρι, 08 ΑΠΡΙΛΗ 2014

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ 

Κοινοποίηση:
- Εισαγγέλεα Πρωτοδικών Αθηνών
- Υπουργό Υγείας
- Διοικητή 2ης ΥΠΕ
- Διοικητή Ψ.Ν.Α.

Σας ενημερώνουμε ότι από σήμερα 8/4/2014 στο Νοσοκομείο μας σύμφωνα με τον νόμο 4254/7-4-2014 Αρθρο 1 – Παράγραφος 1 - Υποπαράγραφος 1,2 – ΦΕΚ 85 που ορίζει την διαθεσιμότητα των οδηγών και φυλάκων/νυχτοφυλάκων προκύπτουν σοβαρά προβλήματα λειτουργίας.

Συγκεκριμένα :

• Καθυστέρηση στη παραλαβή τροφίμων και κατά συνέπεια καθυστέρηση στη χορήγηση πρωινής νοσηλείας. Ματαίωση στη διανομή τροφίμων στις δομές εκτός Νοσοκομείου.


• Προγραμματισμένα ραντεβού (εξετάσεις) σε άλλα Νοσοκομεία δεν πραγματοποιηθήκαν


• Δεν πραγματοποιηθήκαν ορισμένες αιμοληψίες λόγω της διαθεσιμότητας των οδηγών


Κάτω από αυτές τις συνθήκες η ασφαλής λειτουργία του Νοσοκομείου μας για ασθενείς και εργαζομένους καθίσταται αδύνατη και επισφαλής.

Κατά συνέπεια, καθιστούμε υπευθύνους την Διοίκηση του ΨΝΑ, τον Υπουργό Υγείας και την Διοίκηση της 2ης ΥΠΕ για οτιδήποτε προκύψει εις βάρος της υγείας των ασθενών. Υπό αυτές τις συνθήκες υπάρχει κίνδυνος για την ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ σε περιπτώσεις επειγόντων περιστατικών. 

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων, Νίκος Παναγούλης

Για την Πενταμελή της ΕΙΝΑΠ, Βλάσης Παύλου 

Ο Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου, Χρήστος Πανέττας


Λίστα «Forbes»: Πόσοι φτωχοί «παράγουν» έναν πλούσιο;

Αρθρογράφος Νίκος Μπογιόπουλος
 
αναδημοσίευση από http://protovoulia-metopo.gr


Χτες, δόθηκε στη δημοσιότητα από το «Forbes» η ετήσια «λίστα των δισεκατομμυριούχων» του πλανήτη. Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη της σχετικής λίστας από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και μετά. Θα διαπιστώσει ότι:
  • Το 2008, προ κρίσης δηλαδή, οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη, κατά τη «λίστα Forbes», αριθμούσαν τους 793 και η συνολική περιουσία τους ανερχόταν στα 2,4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
  • Το 2010 ο αριθμός τους έφτασε τους 1.011 και τα πλούτη τους στα 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια..
  • Το 2011 οι δισεκατομμυριούχοι ανήλθαν στους 1.216 και η περιουσία τους ανήλθε στα 4,5 τρισεκατομμύρια δολάρια.
  • Το 2012 οι δισεκατομμυριούχοι αυξήθηκαν στους 1.426 με την συνολική τους περιουσία να αυξάνεται στα 5,4 τρισεκατομμύρια δολάρια. 
  • Όσο για το 2013, σύμφωνα με τα χτεσινά στοιχεία, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων ανέβηκε στους 1.645 και η περιουσία τους έχει εκτιναχτεί στα 6,4 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Αυτό που προκύπτει από τα προηγούμενα είναι ότι στον κόσμο τους, στον κόσμο των κεφαλαιοκρατών, των πολυεθνικών, των μονοπωλίων, των τραπεζιτών, από τη στιγμή που ξέσπασε η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, συμβαίνουν τα εξής:
α) Την ίδια περίοδο κατά την οποία διπλασιάστηκε ο αριθμός των δισεκατομμυρίων φτωχών, έχει παράλληλα υπερδιπλασιαστεί και ο αριθμός μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων Κροίσων, που από 793 ανήλθαν στους 1.645....
β) Την ίδια περίοδο που το μέγεθος και η «ποιότητα» της φτώχειας που ταλανίζει δισεκατομμύρια ανθρώπους του πλανήτη πήραν απροσδιόριστες διαστάσεις, το μέγεθος της περιουσίας των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη σχεδόν... τριπλασιάστηκε και από 2,4 τρισ. δολάρια ανήλθε στα 6,4 τρισ. δολάρια...
γ) Στις ΗΠΑ, όπου ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με συσσίτια ανήλθε στα 50 εκατομμύρια και που οι φάκελοι κατασχέσεων και οι πλειστηριασμοί κατοικιών μόνο μέχρι το 2010 ξεπέρασαν τα 10 εκατομμύρια, οι δισεκατομμυριούχοι από 359 που ήταν το 2008 ανήλθαν στους 492...
δ) Στην Ευρώπη των μνημονίων και της λιτότητας, εδώ που οι άνεργοι ξεπερνούν τα 26 εκατομμύρια και έχουν αυξηθεί κατά 10 εκατομμύρια από το 2008, την ίδια περίοδο οι δισεκατομμυριούχοι από 196 το 2008 τώρα μετρήθηκαν στους 485. Δηλαδή για κάθε έναν νέο δισεκατομμυριούχο αντιστοιχούν 35.000 νέοι άνεργοι. ..
ε) Στον κόσμο της κοινωνικής θηριωδίας, μέσα στα χρόνια της κρίσης, στα χέρια αυτών των 1.645 «Κροίσων» του διεθνούς επιχειρηματικού «τζετ σετ» και της «φιλανθρωπίας» συγκεντρώθηκαν τόσα πλούτη που 
  • ισούνται σχεδόν με το ΑΕΠ της Κίνας των 1,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων,
  • ξεπερνούν ολόκληρο το ΑΕΠ της Ιαπωνίας,
  • ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Γερμανίας και της Γαλλίας μαζί, 
  • ξεπερνούν τα ΑΕΠ της Βραζιλίας, της Ρωσίας και της Ινδίας μαζί, 
  • ξεπερνούν δύο και τρεις φορές το ΑΕΠ της Αυστραλίας, του Καναδά, της Ισπανίας και το ΑΕΠ όλων μαζί των χωρών της Αφρικής...
Για τα παραπάνω (τα οποία συμβαίνουν σε έναν κόσμο όπου το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς που τον διέπει λέγεται ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ) , υπάρχουν δυο ερμηνείες. 

ΠΡΩΤΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ 

Όλα αυτά μπορεί να είναι δυσάρεστα, αλλά είναι «λογικά». Η συνύπαρξη της απόλυτης ένδειας με την ξετσιπωσιά της χλιδής είναι φαινόμενο διαχρονικό και ως εκ τούτου «αναπόφευκτο» και «αμετάλλακτο». Οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι χωρίζονται, από τη μια μεριά, στους «άξιους», στους «ικανούς» και στους «καπάτσους» που τα κατάφεραν στη ζωή (και που τυχαίνει αυτοί να είναι λίγοι). Από την άλλη μεριά, έχουμε τους πολλούς, τα δισεκατομμύρια δηλαδή των ανθρώπων, που λόγω «ανικανότητας», «αναξιότητας» ή εν πάση περιπτώσει λόγω «ατυχίας», δεν «προκόψανε». Οι πρώτοι, οι λίγοι, κερδίζουν. Κερδιζουν και όταν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά και όταν υπάρχει κρίση. Οι δεύτεροι, οι πολλοί, χάνουν. Χάνουν και όταν υπάρχει ανάπτυξη και, φυσικά, όταν υπάρχει κρίση. 
Συνεπώς, κατά τους θιασώτες της πρώτης ερμηνείας, μπορεί να μην είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; - είναι «λογικό», είναι «ρεαλιστικό» μόλις 5 άνθρωποι στην κορυφή της λίστας Forbes να διαθέτουν πλούτη που ξεπερνούν κατά σχεδόν 2 φορές ολόκληρο το ΑΕΠ της Ελλάδας των 10 εκατομμυρίων ψυχών...
Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; - είναι «λογικό» είναι «ρεαλιστικό» μόλις μια οικογένεια, η οικογένεια των πολυκαταστημάτων Walmatt στις ΗΠΑ, να κατέχει τόσο πλούτο όσο διαθέτουν αθροιστικά τα 100 εκατομμύρια των φτωχότερων Αμερικανών!
Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; - είναι «λογικό», είναι «ρεαλιστικό» από τον παγκόσμιο πλούτο που το 2013 ανήλθε στα 243 τρισεκατομμύρια, τα 100 τρισεκατομμύρια, δηλαδή πάνω από το 40% να ανήκει στους υπερπλούσιους, που δεν αντιστοιχούν παρά μόλις στο... 0,7% του παγκόσμιου πληθυσμού!
Εν κατακλείδι: Δεν είναι ευχάριστο, αλλά – τί να κάνουμε; - είναι «μοιραίο», οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι...

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Τίποτα από αυτά δεν είναι «λογικό» και «ρεαλιστικό». Καθόλου «λογικό» δεν είναι το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το 2009 μέχρι το 2012 στις ΗΠΑ να έχουν καταλήξει (κατά τον Στίγκλιτς) στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού, ούτε ότι από αυτό το 95% των κερδών που πήγε στο 1% των πολύ πλούσιων στην πραγματικότητα (κατά τον Κρούγκμαν) «περισσότερο από το 60% (να) έχει πάει στο κορυφαίο 0,1%»! 
Αυτός ο κοινωνικός δαρβινισμός, δεν είναι προιόν της «λογικής» αλλά αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης και των ταξικών ανισοτήτων. Η απανθρωπιά της φτώχειας, ο πόνος της ανέχειας, η δυστυχία της ανημπόριας, από τη μια, και ο αμύθητος πλούτος από την άλλη, δεν προκύπτουν σαν «φυσικός» ή «θεικός» νόμος αλλά έχουν ως μήτρα εκδήλωσής τους την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, δηλαδή την κατίσχυση του κεφαλαιοκράτη - καπιταλιστή πάνω στον προλετάριο – εργαζόμενο, την οικοδόμηση μιας κοινωνίας με βάση τον κανόνα της μετατροπής του ανθρώπου σε εμπόρευμα. Ένα εμπόρευμα που, όποτε το επιθυμούν και με τους όρους που το επιθυμούν, τα αφεντικά το πωλούν και το αγοράζουν φορώντας του τη σιδερένια μπάλα της μισθωτής σκλαβιάς ή το στοιβάζουν στον εφεδρικό στρατό της ανεργίας αποδίδοντάς του την «ελευθερία» της ανέχειας.
Εν ολίγοις: Δεν είναι ούτε «λογικό», ούτε «ρεαλιστικό» η κοινωνία να χωρίζεται σε μια χούφτα «ιδιοκτήτες», από τη μια, και σε έναν ωκεανό πληβείων, από την άλλη, που η μόνη τους ιδιοκτησία είναι το σαρκίο τους και το σαρκίο των παιδιών τους και που το μόνο τους «δικαίωμα» είναι να προσφέρουν το σαρκίο τους στον «αφέντη» - εκμεταλλευτή τους.

«Πόσοι;»

Έχουμε μπροστά μας μια πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία οι Κροίσοι του πλανήτη, σε συνθήκες κρίσης, πολλαπλασιάζουν τα μυθώδη πλούτη τους την ώρα που δισεκατομμύρια άνθρωποι καταστρέφονται. 
Την  πραγματικότητα αυτή, ο Πορτογάλος ποιητής Αλμέιντα Γκαρέτ, ήδη από τον 18ο αιώνα, την περιέγραψε έτσι: «Κι εγώ ρωτώ τους οικονομολόγους, τους πολιτικούς, τους ηθικολόγους: υπολόγισαν ποτέ τον αριθμό των ατόμων που υποχρεωτικά καταδικάζονται σε αθλιότητα, σε άνιση εργασία, σε εξαχρείωση, σε αφροσύνη, σε διεφθαρμένη άγνοια, σε ανίκητη δυστυχία, σε απόλυτη ένδεια, για να παραχθεί ένας πλούσιος;». 
Ε, λοιπόν, τίποτα από όλα αυτά που συνιστούν τη γύρω μας πραγματικότητα της βαρβαρότητας δεν είναι «λογικά». Οχι!  Παρά την μεγαλοφυία του, εδώ ο Χέγκελ έκανε λάθος: Το πραγματικό δεν είναι και λογικό, όπως ισχυριζόταν. Που πάει να πει: Τίποτα από αυτά που συνθέτουν την πραγματικότητα της απανθρωπιάς δεν είναι «καλώς καμωμένο».   
Τίποτα «θεϊκό» ή «φυσικό» δεν επιβάλλει την «αναπόφευκτη» διαιώνιση αυτής της βαρβαρότητας. Δεν είναι «λογικό», ούτε «μοιραίο», ούτε «αναπόφευκτο» οι άνθρωποι να συνεχίσουν να χωρίζονται σε εκείνους που αγοράζουν ανθρώπους και στους άλλους που πωλούνται σε άλλους ανθρώπους.
Τίποτα σε αυτή την πραγματικότητα που λέει ότι ένας Κροίσος θα έχει εισόδημα πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα (!) και ταυτόχρονα 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα «ζουν» με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα, δεν είναι προιόν και αποτέλεσμα της «λογικής». Αυτό είναι ο ορισμός της ταξικής παραφροσύνης.

Θα μας επιτραπεί, λοιπόν, να μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι ώστε να υποταχτούμε στους κήρυκες της πρώτης ερμηνείας. Να υποταχτούμε, δηλαδή, σε μια «λογική» που αν ίσχυε τότε θα έπρεπε οι δούλοι να ήταν ακόμα δούλοι, οι δουλοπάροικοι να ήταν ακόμα δουλοπάροικοι, οι κολίγοι να ήταν ακόμα κολίγοι.
Θα μας επιτραπεί σε ό,τι το σύστημα της εκμετάλλευσης βαφτίζει «λογικό» εμείς να βλέπουμε το παράλογο, εκείνο που και πρέπει και μπορεί να ανατραπεί.  Η’ μήπως το «λογικό» είναι να διατηρηθεί ένα καθεστώς που κάθε μέρα, όταν 1.645 Κροίσοι αυξάνουν τα δισεκατομμυριά τους, πάνω από  22.000 παιδιά να πεθαίνουν από την πείνα;
Θα μας επιτραπεί  στο «ρεαλισμό» ενός συστήματος που όσο μεγαλώνει η δυστυχία δισεκατομμυρίων ανθρώπων τόσο αυξάνεται η περιουσία μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων, εμείς να βλέπουμε ως μόνη ρεαλιστική προοπτική ανθρώπινης επιβίωσης και αξιοπρέπειας την ανατροπή αυτού του συστήματος - φυλακή. 
Το μόνο Λογικό που υπάρχει απέναντι σε αυτή τη φυλακή, στη φυλακή της ταξικής παραφροσύνης και του κοινωνικού κανιβαλισμού, στην οποία «το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά στάζοντας αίμα απ' όλους τους πόρους» (Καρλ Μαρξ «Κεφάλαιο», τόμος Α', σελίδα 785), είναι η συντριβή της.
Είναι η οικοδόμηση μιας άλλης πραγματικότητας. Μιας άλλης κοινωνίας. Χωρίς δεσμά και χωρίς αλυσίδες. Που ο πλούτος των λίγων δεν θα γίνεται πακτωλός που θα προκύπτει από την φτώχεια των πολλών, αλλά που ο πλούτος από τη δουλειά, τη δημιουργικότητα, τα ταλέντα, τις ικανότητες των πολλών θα ακυρώνει και θα καταργεί τη φτώχεια όλων!
Μπορεί να συμβεί; Είναι ρεαλιστικό να υπάρξει τέτοια κοινωνία όπου ο πλούτος θα είναι μέτρο όχι της ιδιοτέλειας αλλά της συλλογικής εξύψωσης; Που δεν θα έχει ως προυπόθεση την μαζική φτώχεια, αλλά θα συνιστά προσδιοριστικό της κοινωνικής ευημερίας; Ο Μπαλζάκ δεν ήταν... κομμουνιστής, γεννήθηκε πολύ πριν από  τον Μάρξ και τον Λένιν, ήταν αριστοκράτης και συντηρητικός, αλλά το είχε αντιληφθεί περίφημα: «Οταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, η κοινωνία - έλεγε - θα χτιστεί σε άλλη βάση»