Το όραμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης δεν υπάρχει πλέον.
Υπάρχουν κάποιοι χειρότεροι από τους ανίκανους:
είναι αυτοί που είναι ικανοί για όλα.
είναι αυτοί που είναι ικανοί για όλα.
Το psi-action (http://psi-action.blogspot.gr/)
εδώ και χρόνια προάγει δράσεις και συζητήσεις για το χώρο της ψυχικής
υγείας στην Ελλάδα. Με αφορμή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας
τα Ψυχο-γραφήματα φιλοξενούν κείμενό τους:
«Η κατάσταση στην ψυχική υγεία (ΝΠΔΔ και
ΝΠΙΔ) είναι χειρότερη από ποτέ. Η απαξίωση και διάλυση του δημόσιου
τομέα και η ασφυκτική κατάσταση που επικρατεί εδώ και χρόνια στις ΜΚΟ
έχουν τραγικές συνέπειες σε όλες τις υπηρεσίες: Τα περιοριστικά μέτρα
(π.χ. καθηλώσεις) έχουν γίνει κανόνας και όχι εξαίρεση. Άνθρωποι
παραμένουν δεμένοι και καίγονται ζωντανοί (το περιστατικό στο Δαφνί δεν
είναι το πρώτο). Στα εφημερεύοντα νοσοκομεία νοσηλεύονται πενήντα
άνθρωποι σε είκοσι κλίνες. Οι Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης
(οικοτροφεία, ξενώνες) του δημοσίου είναι υποστελεχωμένες και δεν
καλύπτουν ούτε τις βασικές ανάγκες (για αποκατάσταση δεν συζητάμε πλέον)
και στις αντίστοιχες των ΜΚΟ οι ασθενείς υποχρεώνονται να πληρώνουν
ακόμα και τα βασικά τους είδη (με τις συντάξεις τους), ενώ έχουν
ουσιαστικά καταργηθεί οι όποιες δραστηριότητες. Το όραμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης δεν υπάρχει πλέον.
Πολλοί έμπειροι εργαζόμενοι απολύθηκαν ή αναγκάστηκαν να παραιτηθούν
και τη θέση τους παίρνουν εργαζόμενοι που θα μπορούσαν να στελεχώσουν,
για παράδειγμα, ένα γηροκομείο. Εξάλλου, με αυτή τη λογική (του
γηροκομείου) προσλαμβάνονται και έτσι λειτουργούν οι Μονάδες, εφόσον οι
μόνες «δραστηριότητες» είναι ύπνος, φαγητό, φάρμακα, τηλεόραση. Όσο για
τις υποτροπές αυτές αντιμετωπίζονται με εισαγγελικές παραγγελίες ή και
μόνιμη εγκατάλειψη του ασθενή σε κάποιο ψυχιατρείο ή σε μια ιδιωτική
κλινική (αν έχει κάποια σύνταξη). Σε αυτό το τοπίο εμφανίζονται αυτοί
που αυτοαποκαλούνται «πρωτεργάτες» της ψ-μεταρρύθμισης, γνωστά μέλη της
ακαδημαικής/επιστημονικής κοινότητας, και συνεχίζουν να διαφημίζουν το
έργο τους (τον εαυτό τους για την ακρίβεια) και χωρίς ντροπή να μιλάνε
για τα δικαιώματα των ασθενών. Οι ίδιοι που τα καταπατούν ή αδιαφορούν
για την καταπάτησή τους είναι αυτοί που θα πάρουν τις επιδοτήσεις για
προγράμματα σχετικά με δικαιώματα. Οι ίδιοι που απολύουν εργαζόμενους
γράφουν άρθρα για τις συνέπειες της ανεργίας στην ψυχική υγεία και,
παράλληλα, επιδοτούνται για νέες υπηρεσίες για την υποστήριξη των
ανέργων. Αν δεν ήταν τόσο τραγικό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι
αστείο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, προηγούμενα άρθρα του psi-action, μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ.
Τα πολιτικά πρόσωπα αλλάζουν και η
κατάσταση παραμένει ίδια, και όσο μένει ίδια τόσο υποχωρούν και όσα
κατακτήθηκαν όλα αυτά τα τριάντα χρόνια της μεταρρύθμισης.
Πριν από τρία χρόνια, για την παγκόσμια μέρα ψυχικής υγείας, είχε γραφτεί: http://psi-action.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2302.html
Σχεδόν δυο χρόνια αργότερα συμπληρώθηκε με το εξής: http://psi-action.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html
Και πάλι το 2012, είχε γραφτεί κείμενο
για τον εκφυλισμό της δουλειάς στις δομές των ΝΠΙΔ (ή ΜΚΟ), που τελικά
ήταν τα πρώτα σημάδια όπως φάνηκε στη συνέχεια: http://psi-action.blogspot.gr/2012/02/blog-post_28.html
Επιστολή που απηύθυναν οι εργαζόμενοι και απολυμένοι στην ηγεσία του υπουργείου Υγείας μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου: http://psi-action.blogspot.gr/2015/02/blog-post_17.html
Αν κάποια στιγμή το υπουργείο αποφάσιζε
να χτυπήσει τη διαφθορά στους φορείς και να σταματήσει την κραυγαλέα
εκμετάλλευση των εργαζομένων και των ασθενών, θα ήταν μια αρχή για να
μιλήσουμε για αξιοπρέπεια. Αν δεν υπάρχει αίσθηση δικαιοσύνης,
σεβασμού, ασφάλειας, εμπιστοσύνης για τους εργαζόμενους μέσα στις δομές,
πώς θα δημιουργήσουν ένα ανάλογο πλαίσιο για να δουλέψουν με τους
ασθενείς; Όταν δέχεσαι να καταπατούνται τα δικαιώματά σου και να
δουλεύεις χωρίς αξιοπρέπεια, πως θα υπερασπιστείς τα δικαιώματα και την
αξιοπρέπεια των ασθενών σου;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου