ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Στο δίλημμα «υποταγή ή ρήξη» απαντάμε: Ρήξη, με σχέδιο,

 με ταξική απεύθυνση στους εργαζόμενους της Ευρώπης, με στόχο τη σοσιαλιστική προοπτική

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της μεταπολιτευτικής της ιστορίας.

Οι τελευταίες εξελίξεις της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους δανειστές, φανερώνουν με τον πιο καθαρό, τον πιο κρυστάλλινο τρόπο ότι, ο δρόμος που προτείνουν και εκβιάζουν οι δανειστές είναι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη με εκχωρημένη την εθνική κυριαρχία, υποταγμένο τον ελληνικό λαό, με διαλυμένες εργασιακές σχέσεις και ανύπαρκτα δημοκρατικά δικαιώματα. Παρά τις συνεχόμενες υποχωρήσεις της κυβέρνησης σχεδόν σε όλους τους στόχους που έθετε προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά, οι «θεσμοί» απαιτούν τη συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής απαρέγκλιτα. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις αντιπροτάσεις της κυβέρνησης που περιλαμβάνουν υφεσιακά μέτρα, ιδιωτικοποιήσεις και φοροεπιδρομή, αποδεικνύει ότι η πιθανότητα για αυτοτελή εθνική πολιτική, πόσο μάλλον σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, παραγωγική ανασυγκρότηση, διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και πάνω από όλα η κατάργηση του μνημονίου και τον εφαρμοστικών νόμων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός των ορίων της ΟΝΕ και με την αποδοχή του χρέους.

Έντιμοι συμβιβασμοί μπορούν να γίνουν μόνο ανάμεσα σε πραγματικούς και καλούς φίλους. Όταν έχεις απέναντί σου αδίστακτους τοκογλύφους, εντεταλμένους υπαλλήλους των μεγαλύτερων τραπεζών και πολυεθνικών του πλανήτη, που μόνο στόχο έχουν την αύξηση των κερδών τους και των μισθών τους, τότε δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικά έντιμος συμβιβασμός.

ΕΕ-ΔΝΤ και ΕΚΤ έχουν ξεκάθαρη στρατηγική παρά τις επιμέρους αντιθέσεις τους. Το πρόβλημά τους δεν είναι οι αριθμοί. Αλλά να μην επιτρέψουν στην μοναδική κυβέρνηση στην Ευρώπη που έχει σαν βασικό κορμό ένα κόμμα της Αριστεράς να εφαρμόσει την πολιτική που υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό και με την οποία κέρδισε τις εκλογές στις 25 Γενάρη. Αυτός είναι απαραίτητος όρος για να ξεπεραστεί η υπάρχουσα καπιταλιστική κρίση προς όφελος των δυνάμεων της αστικής τάξης. Η εμμονή των δανειστών για την υπογραφή νέου μνημονίου υποταγής και εξευτελισμού δείχνει αυτό ακριβώς.

Να μην επιτρέψουν να δοθεί η εικόνα στους λαούς της Ευρώπης ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Γιατί πολύ απλά τότε θα κινδυνέψει η εξουσία τους και τα προνόμιά τους.

Επομένως επιχειρούν είτε να ανατρέψουν είτε να ενσωματώσουν/υποτάξουν την ελληνική κυβέρνηση.

Το κρίσιμο σταυροδρόμι με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η κυβέρνηση είναι: υποταγή ή αλλαγή σελίδας;

Οι διαρκείς υποχωρήσεις της κυβέρνησης όπως αποτυπώνονται και στις γραπτές προτάσεις της το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ενθαρρύνουν τους «θεσμούς» (δηλ. την Τρόϊκα) και να απογοητεύουν το κίνημα και την βάση της αριστεράς.

Γι αυτό χρειάζεται πραγματική αλλαγή σελίδας. Αυτό σημαίνει:

▪  Καμία υποχώρηση στις απαιτήσεις των εταίρων για εργασιακά-ασφαλιστικό-ιδιωτικοποιήσεις-φορολογικά.

▪    Άμεση εφαρμογή ολόκληρου του προγράμματος της Θεσσαλονίκης και των προεκλογικών εξαγγελιών της κυβέρνησης

▪    Παύση κάθε πληρωμής προς τους  δανειστές προκειμένου να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι για να ανασάνει και να λειτουργήσει η κοινωνία.

Στο βαθμό που οι εταίροι-τοκογλύφοι επιμένουν και εκβιάζουν με βασικό τους όπλο την ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος και την έξοδο από το ευρώ η απάντησή μας να είναι: καμιά θυσία για το ευρώ, όπως ήταν και η συνεδριακή θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάμεσα στις ανάγκες της κοινωνίας και την πληρωμή των δανειστών επιλέγουμε το πρώτο.

Αυτά πρακτικά σημαίνουν: άμεση παύση πληρωμών για το χρέος και έξοδος από το ευρώ συνδυασμένη με σειρά απαραίτητων μέτρων που διασφαλίζουν το εγχείρημα όπως: εθνικοποίηση τραπεζών και  τομέων στρατηγικής σημασίας, στροφή σε μαζικές δημόσιες επενδύσεις, παραγωγική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων.

Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος που είναι σύμφωνος με τα συμφέροντα των εργαζόμενων τάξεων.

Η άμεση προσφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία με τη μορφή του δημοψηφίσματος και με στόχο την υλοποίηση του παραπάνω προγράμματος είναι ένα αναγκαίο βήμα για να εκφραστεί με δυναμικό τρόπο η λαϊκή βούληση. Αντίθετα, οποιαδήποτε συμφωνία στην κατεύθυνση διατήρησης του μνημονιακού πλαισίου, θα συνιστά παραβίαση της λαϊκής εντολής της 25^ης Ιανουαρίου. 

Οι πολιτικές δυνάμεις εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που συμφωνούν σε αυτές τις προτάσεις, υιοθετούν τη λογική ενός μεταβατικού προγράμματος ρήξης με τους δανειστές και αντιλαμβάνονται την καθοριστική σημασία του ενιαίου μετώπου πάλης, πρέπει άμεσα να συναντηθούν, να καθορίσουν από κοινού τα επόμενα βήματά τους και να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.

http://protovoulia-metopo.gr/index.php/2014-11-02-21-05-01/2014-11-02-21-07-09/206-1000-16-2015