Tης Χριστίνας Ζιάκα από http://www.xekinima.org
Πριν ένα μήνα το Κέντρο Κράτησης της Αμυγδαλέζας έγινε το επίκεντρο της επικαιρότητας. Προηγήθηκαν 2 νεκροί. Ο 23χρονος Αφγανός Σαγιέντ Μεχντί που κατέληξε στις 10 Φλεβάρη, γιατί δεν του παρασχέθηκε εγκαίρως η δέουσα ιατρική βοήθεια και ο 28χρονος Πακιστανός Μοχαμέντ Ναντίμ
που αυτοκτόνησε στις 14 Φλεβάρη. Και δεν ήταν οι μόνοι: δύο μετανάστες
άφησαν την τελευταία τους πνοή στην Αμυγδαλέζα χωρίς ιατρική βοήθεια τον
περασμένο χρόνο και ακόμη δύο στο κέντρο κράτησης της Κορίνθου.[1]
Όταν άνθρωποι αυτοκτονούν ή πεθαίνουν χωρίς ιατρική βοήθεια σε χώρους κράτησης, δηλ. σε χώρους υπό πλήρη κρατική ευθύνη με 24ωρη αστυνομική φύλαξη, τότε είναι φανερό πως τίποτα δεν πάει καλά εκεί μέσα!!
Η αντίδραση της νέας κυβέρνησης και των νέων αρμόδιων υπουργών –Γ.
Πανούση, Τ. Χριστοδουλοπούλου– ήταν άμεση. Αφού μίλησαν με τα πιο μελανά
χρώματα για αυτούς τους χώρους προανάγγειλαν το τέλος των Κέντρων
Κράτησης. Αρχής γενομένης από την Αμυγδαλέζα ανακοίνωσαν πως σε 100
μέρες θα έχει εκκενωθεί. Αυτό είναι και το μόνο χρονοδιάγραμμα που
ανακοινώθηκε. Ακόμα και σήμερα ο χρονικός ορίζοντας για το κλείσιμο των
υπόλοιπων Κέντρων παραμένει αδήλωτος – γιατί άραγε;
Που βρισκόμαστε λοιπόν ένα μήνα μετά;
Ήταν αναμενόμενο πως το ρατσιστικό οικοδόμημα των 2 τελευταίων
10ετίων δεν καταρρίπτεται με μια ανακοίνωση, ή με όντως ευαίσθητες
δηλώσεις. Πως απαιτεί δουλειά πολλή. Πρώτα και κύρια με τα μάτια στους
εργαζόμενους και στην κοινωνία που έχουν υποστεί μία απίστευτη πλύση
εγκεφάλου, έχουν βομβαρδιστεί με τόνους ψεμάτων και ρατσιστικής
προπαγάνδας.
Καμιά έκπληξη λοιπόν δεν πρέπει να προκαλούν:
- οι διαρροές εγγράφων του ΣΚΑΙ,
- οι δηλώσεις ανησυχίας για την ασφάλεια στην πόλη της Αθήνας του πάντα... ανησυχούντα δημάρχου Γ.Καμίνη[2]
- οι καταγγελίες της Ν.Δ. περί «300.000 ελληνοποιήσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ» – ένας κινδυνολογικός αχταρμάς που μπλέκει τους μετανάστες της Αμυγδαλέζας μαζί με το σύνολο του μεταναστευτικού ζητήματος[3]
- και φυσικά οι κραυγές της Χρυσής Αυγής.
Αντιθέτως,
μας προκαλεί έκπληξη η στάση της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπουργών:
σχεδόν αμυντική, απολογητική, αμήχανη, με αδυναμίες και ολιγωρίες.
Βρέθηκαν στριμωγμένοι από ρεπορτάζ που εμφάνιζαν την κυβέρνηση να
λειτουργεί ανεύθυνα... γεμίζοντας τις πλατείες και τις γειτονιές με...
ορδές νέων εγκληματιών.
Αισθανόμαστε λοιπόν την ανάγκη να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Τι είναι τα Κέντρα Κράτησης
Η συζήτηση για τη δημιουργία Κέντρων Κράτησης μεταναστών-προσφύγων
χωρίς χαρτιά (τύπου στρατοπέδων συγκέντρωσης) ξεκίνησε πριν τους
Ολυμπιακούς το 2004. Τα σχέδια όμως ματαιώθηκαν λόγω των αντιδράσεων
οργανώσεων και φορέων. Ο Χ. Μαρκογιαννάκης ως υπουργός δημόσιας τάξης το 2009, επανέφερε το θέμα στο προσκήνιο, αλλά δεν έμελλε να γίνει ο ιδρυτής τους. Ήταν τελικά ο Μ. Χρυσοχοΐδης, που νομοθέτησε και έβαλε τη θεμέλιο λίθο λίγο πριν τις εκλογές του 2012. Ακολούθως ο Ν. Δένδιας από την ηγεσία του ίδιου υπουργείου, τα μετάτρεψε σε μαζικές αποθήκες ανθρώπινων ψυχών.
Η Αμυγδαλέζα είναι το πιο γνωστό, αλλά υπάρχουν κι άλλα Κέντρα Κράτησης συνολικής χωρητικότητας 6.000 ατόμων. Στην
επίσημη νομική γλώσσα ονομάζονται προ-αναχωρησιακά κέντρα, αλλά στην
γλώσσα των απλών ανθρώπων ταυτίστηκαν με τα γνωστά στρατόπεδα
συγκέντρωσης. Αυτά τα κέντρα είναι (στην παρένθεση η χωρητικότητα):
- Κόρινθος (1.000)
- Αμυγδαλέζα (2.000)
- Κομοτηνή (540)
- Ξάνθη (480)
- Παρανέστι Δράμας (600)
- Φυλάκιο (370)
- Σάμος (280)
- Λέσβος (90)
- Χίος (100)
- Πέτρου Ράλλη (350)
- Ελληνικό (120)
- και κάποιοι ακόμα μικρότερης χωρητικότητας χώροι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.[4]
H
λογική πίσω από τη δημιουργία αυτών των χώρων ήταν μια τιμωρητική
λογική, μια προσπάθεια να κατασκευαστεί ένα τόσο φρικτό παράδειγμα που
να λειτουργεί αποτρεπτικά για τους νέους «παρεισφρήσαντες» στην χώρα!
Το αδιέξοδο των πολιτικών της καταστολής
Επί των ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης «άνθισαν» όλα τα είδη
καταστολής, στην πραγματικότητα η μόνη αντιμετώπιση του μεταναστευτικού
ζητήματος ήταν οι πολιτικές ελέγχου και αποτροπής. Με εκτεταμένες
επιχειρήσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στα σύνορα, με χιλιάδες
συλλήψεις και – άτυπες ή τυπικές – απελάσεις, με την επέκταση του φράχτη
στον Έβρο, και ασύστολη χρήση του μέτρου της κράτησης. Ο βασικός τους
ισχυρισμός ήταν πως μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική
αντιμετώπιση της παράτυπης μετανάστευσης.
Κι όμως... Απέτυχαν πλήρως. Ούτε την είσοδο μεταναστών
χωρίς χαρτιά απέτρεψαν, ούτε την είσοδο προσφύγων. Οι προσφυγικές ροές
μάλιστα από την Συρία και τις περιοχές που δρα ο ISIS, έχουν ενισχυθεί.
Αυτό που σίγουρα κατάφεραν ήταν να παραβιάσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα
χιλιάδων ανθρώπων. Κι επίσης κατάφεραν να πετάξουν μέσα σε μια μαύρη
τρύπα –με συντηρητικές εκτιμήσεις- πάνω από 500 εκ. ευρώ (ευρωπαϊκά
κονδύλια). Τόσο κόστισαν όλες οι σπάταλες κατασταλτικές πολιτικές
τους, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΕΛΙΑΜΕΠ για την περίοδο 2010-2014 (από
την έρευνα τους «Αξιολογώντας τη σχέση κόστους-αποτελέσματος των πολιτικών ελέγχου της παράτυπης μετανάστευσης στην Ελλάδα»). [5]
Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Τη διετία 2010-2012, ο έλεγχος των συνόρων στον Έβρο κόστισε 67 εκατομμύρια
ευρώ (απ’ αυτά ένα μέρος πήγε στην κατασκευή του φράχτη αλλά το
μεγαλύτερο πήγε στην επιχείρηση «Ασπίδα» που τοποθέτησε 1.900
αστυνομικούς να φυλάνε τον φράχτη νυχθημερόν!!). Το αποτέλεσμα ήταν πως
οι μετανάστες στράφηκαν στα περάσματα του Αιγαίου και το πρόβλημα απλά
μετατοπίστηκε, δημιουργώντας νέους πονοκεφάλους για το πως μπορεί να
ελεγχθούν τα θαλάσσια σύνορα. Τελικά βέβαια ούτε αυτά μπόρεσαν να
ελεγχθούν.
Τόσα πολλά λεφτά, τόση ενέργεια και κανένα αποτέλεσμα. Αν
αυτά τα ίδια ποσά στρέφονταν στη δημιουργία ξενώνων προσωρινής
φιλοξενίας ή άλλων κοινωνικών πολιτικών για τους πρόσφυγες πολέμου, τους
ασυνόδευτους ανήλικους κ.λ.π., σε λίγα χρόνια θα είχαν γίνει μικρά
θαύματα.
Βιάζοντας κάθε αρχή δικαίου...
Το πιο σημαντικό όμως είναι πως στα Κέντρα Κράτησης δεν κρατήθηκαν
ποτέ εγκληματίες! Τουναντίον η κράτηση ανθρώπων σε αυτούς τους χώρους
ήταν έγκλημα καθ’ αυτή!
Σ’ αυτά τα Κέντρα δεν στάλθηκαν υπόδικοι ή καταδικασμένοι για
ποινικά αδικήματα – αυτό τον ρόλο τον έχουν οι φυλακές. Το μόνο
παράπτωμα αυτών των ανθρώπων ήταν η παραμονή στην χώρα χωρίς
νομιμοποιητικά έγγραφα, ένα δηλ. κατ΄ εξοχήν διοικητικό παράπτωμα. Το
οποίο δεν δικαιολογεί την πολύχρονη κράτηση ούτε με τους ελληνικούς,
ούτε με τους διεθνείς νόμους.
Αντιθέτως η κράτηση σε αυτούς τους χώρους παραβίασε
κατάφωρα και τους ελληνικούς και τους διεθνείς νόμους –αλλά κανείς δεν
θεωρεί πως πρέπει να απολογηθεί γι’ αυτό...
Ο ελληνικός νόμος 3907/11 προβλέπει:
«...οι υπήκοοι τρίτης χώρας που υπόκεινται σε διαδικασίες επιστροφής, τίθενται υπό κράτηση για την προετοιμασία της επιστροφής και τη διεκπεραίωση της διαδικασίας απομάκρυνσης, μόνο εάν στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν δύνανται να εφαρμοσθούν αποτελεσματικά άλλα επαρκή και λιγότερο επαχθή μέτρα. Το μέτρο της κράτησης εφαρμόζεται όταν: α) υπάρχει κίνδυνος διαφυγής, β) ο υπήκοος τρίτης χώρας αποφεύγει ή παρεμποδίζει την προετοιμασία της επιστροφής ή τη διαδικασία απομάκρυνσης ή γ) συντρέχουν λόγοι εθνικής ασφάλειας».
«...η κράτηση επιβάλλεται και διατηρείται για το απολύτως αναγκαίο χρονικό διάστημα διεκπεραίωσης της διαδικασίας απομάκρυνσης, η οποία εξελίσσεται και εκτελείται με τη δέουσα επιμέλεια. Σε κάθε περίπτωση, για την επιβολή ή τη συνέχιση του μέτρου της κράτησης λαμβάνεται υπόψη η διαθεσιμότητα κατάλληλων χώρων κράτησης και η δυνατότητα εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης για τους κρατουμένους».[6]
Απολύτως τίποτα από τα παραπάνω δεν τηρήθηκε!
Η κράτηση έγινε ο κανόνας και σταδιακά άρχισε να επεκτείνεται
χρονικά. Από 2 μήνες επεκτάθηκε στους 12 τον Οκτώβρη του 2012, και ξανά
τον Αύγουστο του 2013 στους 18, λίγο αργότερα επεκτάθηκε και πέραν του
18μηνου!!!
Όσο για τους διεθνείς νόμους που παραβιάστηκαν ουκ ολίγοι:
α. Οδηγία 2008/115/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασίες στα κράτη μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών,
β. Οδηγία 2013/33/ΕΕ σχετικά με τις απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία,
γ. Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
δ. Ελάχιστοι Κανόνες των Ηνωμένων Εθνών για τη Μεταχείριση των Φυλακισμένων (1977).[7]
Αλλά η προκλητική παραβίαση κάθε νόμου δεν τελειώνει εδώ...
Συνάγεται ακόμα καθαρότερα άμα δούμε ποιοι ήταν τελικά οι κρατούμενοι
στα Κέντρα. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν άνθρωποι που δεν
έπρεπε ούτε κατά διάνοια να κρατούνται!! Δηλ. πρόσφυγες που είχαν
δικαίωμα να κάνουν αίτηση για άσυλο, ασυνόδευτοι ανήλικοι και παιδιά,
ευπαθείς ομάδες...!!
Στοιχεία για την πλήρη κοινωνική σύνθεση όλων των κρατουμένων
πανελλαδικά δεν δόθηκαν ποτέ από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ακόμα κι
αυτό αποτελεί καθήκον αυτής της κυβέρνησης. Ωστόσο η εικόνα είναι
ενδεικτική από τα στοιχεία για την σύνθεση των κρατουμένων της
Αμυγδαλέζας, όπως δόθηκαν από τον Ταξίαρχο Φραγκίσκο Ιωάννη διευθυντή
της διεύθυνσης αλλοδαπών σε αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ στα τέλη του 2014. Από το σύνολο των 1.662 κρατουμένων, οι 625 είχαν κάνει αίτημα ασύλου και οι 137 βρίσκονταν εκεί περισσότερο από 18 μήνες. [8] Όσον αφορά στους ανήλικους η υπ. Τ.
Χριστοδουλοπούλου στην συνέντευξη της στον Π.Τσίμα (Τελευταία Λέξη
8/3/2015) είπε πως καταμετρήθηκαν στην Αμυγδαλέζα 150 παιδιά!!
Ούτε για ανθρώπους, ούτε για ζώα
Είμαστε σίγουροι πως όσοι έζησαν σ’ αυτούς τους χώρους απλά δεν θα
ξεχάσουν ποτέ... Χρειάστηκαν εξεγέρσεις και απεργίας πείνας στην
Αμυγδαλέζα και στην Κόρινθο για να δημιουργηθεί μια χαραμάδα. Αλλά
έπρεπε να αλλάξει η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα για να τελειώσει το
μαρτύριο τους.
Ένα μαρτύριο που έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε 11 καταδίκες
στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, γιατί οι
συνθήκες κράτησης των μεταναστών παραβιάζουν το Άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής
Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). (Σημειώστε πως οι
καταδίκες συνδυάζονται με χρηματικά πρόστιμα -η υπ.Τ.Χριστοδουλοπούλου
ανέφερε σε συνέντευξη της πως ξεπέρασαν τα 1,5 εκ. ευρώ). Ενώ αμέτρητες
είναι και οι καταγγελίες της Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων, της
Διεθνούς Αμνηστίας, του Παρατηρητήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch) της Ομάδας Εργασίας του ΟΗΕ, του Συνηγόρου του Πολίτη κ.λ.π.
Τα πλήγματα δεν ήταν μόνο στην ελευθερία και στα δικαιώματα των
κρατουμένων, αλλά και στην υγεία τους, ψυχική και σωματική. Οι Γιατροί
Χωρίς Σύνορα επισκεπτόμενοι διάφορους χώρους κράτησης (Οκτώβρης
2013-Μάρτης 2014) κατέληξαν στο πόρισμα τους «Αθέατος Πόνος» καταγράφοντας
τα συνηθέστερα ιατρικά προβλήματα: λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού
συστήματος (24,7%), γαστρεντερικά προβλήματα (14,7%), μυοσκελετικά
προβλήματα (13,7%), δερματικές παθήσεις (8,5%) και οδοντιατρικά
προβλήματα (7,9%). Ενώ επαναλαμβανόμενα ήταν και τα κρούσματα ψώρας
αποτέλεσμα των κάκιστων συνθηκών υγιεινής.[9]
Η αντεπίθεση του ρατσισμού
Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με την υπ. Τ. Χριστοδουλοπούλου, έχουν αφεθεί ελεύθεροι από την Αμυγδαλέζα περί τους 400-500 μετανάστες (συνέντευξη στον Π. Τσίμα, «Τελευταία Λέξη», 8/3/2015).
Με βάση όλα τα παραπάνω λοιπόν δεν υπάρχουν πουθενά οι …ορδές των
…εγκληματιών για τους οποίους μιλούν τα «παπαγαλάκια» του ρατσισμού. Και
σε τελευταία ανάλυση αν είναι υπέρ της διατήρησης αυτών των Κέντρων
Κράτησης, με αυτές τις συνθήκες και με αυτούς τους ανθρώπους μέσα, ας
βγουν κι ας το πουν καθαρά! Ας βγουν κι ας υπερασπίσουν αυτό το έγκλημα
καθαρά! Ειδάλλως ας σωπάσουν.
Όμως ο στόχος τους δεν είναι τα αυτιά της κυβέρνησης. Είναι τα αυτιά της κοινωνίας. Αυτή την ίδια κοινωνία θέλουν να μπερδέψουν κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!
Αλλά η κοινωνία για να πειστεί θέλει στοιχεία, αριθμούς, εξήγηση,
κατανόηση και πάνω από όλα σχέδιο και αντιπρόταση για το τι θα γίνει από
δω και πέρα. Η νέα κυβέρνηση λοιπόν έχει έναν εκπαιδευτικό ρόλο να
παίξει για τις συνειδήσεις πλατιά και μέχρι στιγμής βρίσκεται μακριά από
αυτό το καθήκον.
Ποια είναι η αντιπρόταση
1. Το πρώτο βήμα είναι σαφώς το κλείσιμο ΟΛΩΝ των Κέντρων Κράτησης
πανελλαδικά, το γρηγορότερο δυνατόν. Κι αυτό σημαίνει πως περιμένουμε
από την κυβέρνηση να δεσμευτεί σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για ΌΛΑ τα
Κέντρα.
Αυτοί οι χώροι δεν μπορούν να αξιοποιηθούν καν σε κάποια άλλη μορφή
για φιλοξενία προσφύγων, ανηλίκων, οικογενειών κ.λ.π. για μια σειρά από
λόγους: στηρίζονται στο μοντέλο φυλακών με σύρματα-κάμερες-περιφράξεις,
έχουν κάκιστες υποδομές, είναι χαοτικοί στο μέγεθος, είναι έξω από τον
αστικό ιστό, γκετοποιούν μαζικά ανθρώπους κ.λ.π. Τέτοιου τύπου χώροι που
σαρδελοποιούν τόσο μαζικά δυστυχισμένους ανθρώπους, εύλογα δημιουργούν
ανησυχίες και στις κοντινές τοπικές κοινωνίες.
2. Το επόμενο βήμα είναι να ανοίξει πλήρως ο φάκελος των Κέντρων Κράτησης.
Και ιδιαίτερα το οικονομικό σκέλος που αποτελεί μιας μορφής σκάνδαλο.
Τελευταία έρχονται στο φως αναφορές και καταγγελίες για μίζες,
προμήθειες και διαφθορά, ένας πακτωλός κερδών από την εκμετάλλευση του
ανθρώπινου πόνου που κατέληξε στις τσέπες κάποιων αετονύχηδων.
3. Οι άνθρωποι που κρατήθηκαν σε αυτούς τους χώρους θα πρέπει να βοηθηθούν για να επανενταχθούν στην κοινωνία. Με μέτρα όπως:
- Αποθεραπεία
όσων δέχθηκε πλήγμα η υγεία τους για όσο καιρό χρειαστεί. Παράλληλα με
ένα πρόγραμμα ψυχολογικής στήριξης και επανένταξης – με ιδιαίτερη
ευαισθησία για τους ανήλικους και τις ευπαθείς ομάδες.
- Άδεια εργασίας στους απελευθερωθέντες ώστε να προσπαθήσουν να σταθούν στα πόδια τους.
- Προτεραιότητα
στις προσπάθειες τους για απόκτηση νόμιμων εγγράφων – είτε με την μορφή
αίτησης ασύλου, είτε προσωρινής άδειας παραμονής, είτε κάποιου είδους
προσωρινά ταξιδιωτικά έγγραφα ώστε να μεταβούν σε άλλη χώρα.
- Εξασφάλιση
φιλοξενίας όλων των ανηλίκων μετά από συνεννόηση με τις Περιφέρειες και
τους κατά τόπους Δήμους, με δέσμευση και στελέχωση κατάλληλων δημοτικών
κτιρίων. Άμεση ένταξη σε προγράμματα εκπαιδευτικά και γλώσσας. Η
Υπ.Τ.Χριστοδουλοπούλου σε συνέντευξη της (Αυτοψία, Α.Σρόιτερ 12/3/2015)
είπε πως η πλειοψηφία των ανηλίκων παραμένει στην Αμυγδαλέζα γιατί έχουν
βρεθεί μόλις 25 θέσεις –μια πρόταση θα ήταν η Περιφέρεια Αττικής και οι
Δήμαρχοι που στηρίχθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ να συνδράμουν με χώρους τους
στην φιλοξενία των ανηλίκων.
4.
Να καταργηθούν όλες οι υπουργικές αποφάσεις που επέκτειναν την κράτηση
και να επανέλθει στους 2 μήνες – αλλά μόνο ως έσχατο μέτρο και μόνο για
όσους τελούν σε διαδικασία απέλασης από την χώρα.
Όπως είναι αντιληπτό αυτά είναι μέτρα για τα Κέντρα Κράτησης και
όσους κρατήθηκαν σε αυτά κι αποτελούν ένα μόλις ελάχιστο κλάσμα όσων
πρέπει να γίνουν για το μεταναστευτικό ζήτημα στην χώρα μας – αλλά σε
αυτό θα επανέλθουμε και σε άλλα άρθρα μας.
Ποιους Ξενώνες χρειαζόμαστε
Υπάρχει όμως κι ένα κρίσιμο δεύτερο επίπεδο άμεσων μέτρων για την
στέγαση ανηλίκων, οικογενειών, ευπαθών ομάδων και προσφύγων πολέμου. Η
αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση ξεκινάει σχεδόν από το μηδέν.
Χάθηκε χρόνος, χρήμα, ενέργεια και προπαντός ανθρώπινες ζωές για να
«φυλακιστούν» σχεδόν 6.000 άνθρωποι στα Κέντρα, όταν γύρω μας υπάρχουν
άστεγα παιδιά, οικογένειες, θύματα πολέμων και βασανιστηρίων. Για όλους αυτούς διατίθεται μόλις 1.053 θέσεις φιλοξενίας στους 17 ξενώνες που υπάρχουν πανελλαδικά ! Ειδικότερα υπάρχουν 383 θέσεις για ανήλικους-παιδιά σε 11 ξενώνες (Αθήνα 195, Πάτρα 30, Θες/νίκη 30, Βόλος 78, Κρήτη 25, Αλεξανδρούπολη 25). 260 θέσεις για οικογένειες σε 4 ξενώνες (220 Αθήνα, 40 Πάτρα). Και 410 θέσεις για πρόσφυγες σε
4 ξενώνες (400 Αττική, 10 Λέσβος), με πιο γνωστό τον ξενώνα στο Λαύριο.
Όλοι αυτοί οι χώροι –με μοναδική εξαίρεση το Λαύριο που υπάγεται στον
κρατικό προϋπολογισμό– χρηματοδοτούνται από Ευρωπαϊκά κονδύλια. [10]
Και μόνο το κλείσιμο των Κέντρων Κράτησης θα σήμαινε μια εξοικονόμηση 28,7 εκ. ευρώ κατ’ έτος –η Αμυγδαλέζα κόστιζε 10 εκ. ευρώ τον χρόνο. Το ΕΛΙΑΜΕΠ στην έρευνα του «Αξιολογώντας τη σχέση κόστους-αποτελέσματος των πολιτικών ελέγχου της παράτυπης μετανάστευσης στην Ελλάδα», είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως:
«Ιδιαίτερα σπάταλα και αναποτελεσματικά αποδεικνύονται τα προαναχωρησιακά κέντρα κράτησης... ...το κόστος ενός μετανάστη που κρατείται σε προαναχωρησιακό κέντρο ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 16 ευρώ την ημέρα....».
«Ο ανορθολογισμός.... φαίνεται χαρακτηριστικά και στο γεγονός πως, ενώ το κόστος παραμονής μεταναστών σε κέντρα πρώτης υποδοχής ή κέντρων ταυτοποίησης ανέρχεται σε 9 με 12 ευρώ, αισθητά μειωμένο σε σχέση με την κράτηση, η συνολική χωρητικότητα αυτών των δομών ανέρχεται σήμερα σε μόνο 1.053 θέσεις».[11]
Αν στο παραπάνω ποσό προστεθεί και η εξοικονόμηση περαιτέρω χρημάτων
από τον δραστικό περιορισμό όλων των άχρηστων και πανάκριβων
κατασταλτικών πολιτικών, τότε υπάρχει η βάση για να δημιουργηθούν (και
μάλιστα άμεσα) χιλιάδες νέες θέσεις προσωρινής διαμονής και φιλοξενίας
–ώστε να πάψουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να αποτελούν θύματα εγκληματικών
κυκλωμάτων.
Η νέα κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να βάλει την σφραγίδα της
προβάλλοντας και υπηρετώντας ένα άλλο μοντέλο ξενώνων φιλοξενίας,
ανθρώπινο και δημοκρατικό.
- Με μεγαλύτερη διασπορά στην χώρα.
- Μέσα στον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό ώστε να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σταθούν στα πόδια τους.
- Με μικρούς αριθμούς φιλοξενούμενων, ώστε γρήγορα να μπορούν να δημιουργηθούν γέφυρες με τις τοπικές κοινωνίες.
- Με
πρόσληψη ανέργων νοσηλευτών, δικηγόρων, κοινωνικών λειτουργών,
ψυχολόγων, καθηγητών από τις τοπικές κοινωνίες που να τα στελεχώσουν.
- Σε
συνθήκες δημοκρατικής διοίκησης και διαχείρισης (1/3 φιλοξενούμενοι,
1/3 κράτος, 1/3 εργαζόμενοι, μαζικό κίνημα και τοπική κοινωνία).
Η δυνατότητα πράγματι υπάρχει, μένει να δούμε αν θα αξιοποιηθεί.
______________________
______________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου