«Εθνική κατάθλιψη»: Μύθος ή πραγματικότητα;

 

Ντίνα Δασκαλοπούλου, Αφροδίτη Τζιαντζή, https://www.efsyn.gr
 

«Ο αγώνας και μόνο προς την κορυφή αρκεί για να γεμίσει μιαν ανθρώπινη καρδιά. Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο»

Αλμπέρ Καμί

«Είναι μια αίσθηση απόλυτου κενού, δεν έχει τίποτα νόημα, δεν αξίζει τίποτα πια, δεν έχει σημασία κανείς. Βουλιάζεις, το ξέρεις ότι βουλιάζεις, σε λίγο θα πνιγείς, κι αντί να σε τρομάξει αυτό, μπορεί και να σε ανακουφίζει».

Η Ελένη (τα πραγματικά της στοιχεία στη διάθεση της εφημερίδας) επιχειρεί να μεταφέρει με λέξεις το βίωμά της, αυτό που ο γιατρός της έχει διαγνώσει ως κατάθλιψη.

Η Τζίνα το περιγράφει σαν «ατελείωτη, αφόρητη οδύνη».

Κι η Μυρτώ «σαν να έχεις γίνει ένα με το χώμα και να μη σου δίνει χαρά και κίνητρο τίποτα πια, ούτε καν η αγάπη από τα παιδιά σου».

Παραδόξως, γελάνε κι οι τρεις όταν τους αναφέρουμε πως είμαστε μάλλον συντονισμένοι, αφού όλοι μάς λένε πως πάσχουμε από «εθνική κατάθλιψη».

Για τους ανθρώπους που παλεύουν με την κατάθλιψη, η ευκολία με την οποία χρησιμοποιούμε όλοι οι υπόλοιποι τη φράση «είμαι σε κατάθλιψη» μοιάζει με κακόγουστο αστείο ή με ύβρη.

Μας το λένε πολιτικοί, μας το λένε ειδικοί, τα αναπαράγουν δημοσιογράφοι.

Το ακούμε τόσο συχνά που τείνουμε να το πιστέψουμε: πάσχουμε από «εθνική κατάθλιψη».

Το ακούσαμε και την Πρωτοχρονιά μαζί με τις ευχές του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Απαξίωση και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο της Ειδικής Αγωγής

 Τη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε πορεία διαμαρτυρίας από σωματεία και συλλόγους εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή, με βασικά αιτήματα που αφορούσαν την επανεξέταση του καθεστώτος χρηματοδότησης των δαπανών από το Υπουργείο Υγείας και τον ΕΟΠΥΥ. 

 

αναδημοσίευση από https://www.thepressproject.gr/

του Βλάση Μισσού*
            
Όπως έγινε αντιληπτό, λίγες μέρες πριν από την εκπνοή του νέου έτους (21/12/2016) και εντελώς αιφνιδιαστικά, η κυβέρνηση ψήφισε τροπολογία με την οποία τροποποιήθηκε η διαδικασία αποζημίωσης όσων παρέχουν υπηρεσίες υγείας μέσω ΕΟΠΥΥ, εξωθώντας πολλά μικρά και συνοικιακά κέντρα Ειδικής Αγωγής σε λουκέτο. Επί της ουσίας πρόκειται για την επέκταση εφαρμογής των μεθόδων rebate (κλιμακούμενη έκπτωση) και clawback (μηχανισμός αυτόματης επιστροφής) που προωθούνται για την περικοπή (εξορθολογισμό) της ετήσιας Δημόσιας Δαπάνης για την Υγεία, στο πλαίσιο των κανόνων Δημοσιονομικής Προσαρμογής που απορρέουν από τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες μεθόδους περικοπής, προκαλούνται κλιμακούμενες εκπτώσεις προς τους παρόχους υγείας, οι οποίες είναι αντιστρόφως ανάλογες του πλήθους των περιστατικών που αναλαμβάνουν μέσω ΕΟΠΥΥ (rebate), ενώ επιβάλλεται και επιπλέον αυτόματη επιστροφή χρηματικών ποσών τα οποία διακυμαίνονται σύμφωνα με το ύψος της απόκλισης από την κάθε φορά προβλεπόμενη (clawback) μηνιαία δαπάνη Υγείας.
          
Μέχρι πρότινος, οι συγκεκριμένοι κανόνες ίσχυαν για κλινικές, νοσοκομεία, φυσιοθεραπευτές κτλ., ενώ πλέον στην ίδια λογική προσαρτώνται τα λεγόμενα κέντρα Ειδικής Αγωγής όπου παρέχονται υπηρεσίες λογοθεραπείας, εργοθεραπείας, ψυχοθεραπείας και μαθησιακών δυσκολιών κ.α. σε παιδιά και εφήβους. Πριν από την ψήφιση του νέου νόμου, οι ασφαλισμένοι γονείς (δικαιούχοι) λάμβαναν από τον ΕΟΠΥΥ ένα ποσοστό της δαπάνης τους για την παροχή των υπηρεσιών των ιδιωτικών κέντρων στα παιδιά τους ενώ εις το εξής, οι γονείς δε θα επιβαρύνονται με αυτή την υποχρέωση, αφού τη διαμεσολάβηση θα αναλαμβάνουν τα εν λόγω Κέντρα. Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό. Το ζήτημα είναι εάν και κατά πόσο διασφαλίζεται η βιωσιμότητα αυτών των μικρών επιχειρήσεων καθώς και το εργασιακό μέλλον χιλιάδων ανθρώπων που λειτουργούν στο συγκεκριμένο κλάδο και που αναλαμβάνουν ένα ευαίσθητο ρόλο, όπως αυτόν της Ειδικής Αγωγής (προς τα παιδιά).

Μεγάλη συγκέντρωση και πορεία για την Ειδική Αγωγή (Βίντεο)

αναδημοσίευση από http://pandiera.gr

---

Μαζική συγκέντρωση και πορεία στο Υπουργείο Υγείας το πρωί της Δευτέρας 16 Ιανουαρίου 2017 για την αιφνιδιαστική ένταξη της Ειδικής Αγωγής στις συμβάσεις του ΕΟΠΥΥ

 

Γονείς παιδιών με μαθησιακές και άλλες δυσκολίες, εργαζόμενοι στην ειδική αγωγή, σύλλογοι λογοθεραπευτών, εργοθεραπευτών, ψυχοθεραπευτών και λοιπών ειδικοτήτων καθώς και ιδιοκτήτες κέντρων ειδικής αγωγής συγκεντρώθηκαν τη Δευτέρα 16/1/2017 στην οδό Αριστοτέλους, έξω από το Υπουργείο Υγείας.

Η διαμαρτυρία τους φέρνει στο προσκήνιο άλλο ένα έγκλημα της μνημονιακής πολιτικής, εν προκειμένω από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί στιγμιότυπα από την κινητοποίηση και δηλώσεις γονέων και εργαζομένων στην κάμερα της ΕΡΤ και τη δημοσιογράφο Άντζελα Ζούγρα.

Αποκαλυπτική για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της ειδικής αγωγής αλλά και τον σύγχρονο Καιάδα που θα δημιουργήσει η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ήταν επίσης η εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» που μεταδόθηκε την Τετάρτη 11/1/2017 από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTOpen.

Στο στούντιο ήταν καλεσμένοι η Άννα Γαϊτανίδου, ειδική παιδαγωγός και ψυχοθεραπεύτρια, μέλος του ΔΣ του κλαδικού Σωματείου Ειδικής Αγωγής και ο Μιχάλης Γεωργουδάκης, πατέρας δύο παιδιών, σε μια εκπομπή αφιερωμένη στις δυσάρεστες εξελίξεις όσον αφορά το καθεστώς ειδικής αγωγής, το οποίο με παρέμβαση του ΕΟΠΥΥ, ανατρέπεται μετακυλίοντας το κόστος στην πλάτη των γονιών αλλά και των εργαζόμενων στον κλάδο.

ακολουθεί βίντεο απ΄τη συγκέντρωση:

 

Ισοπεδωτική ένταξη της Ειδικής Αγωγής στον ΕΟΠΥΥ

αναδημοσίευση από http://pandiera.gr

---

Κινητοποίηση τη Δευτέρα 16/1 στις 9 π.μ στο υπουργείο Υγείας

της Άννας Γαϊτανίδου

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποφάσισε μέσα στις γιορτές να εντάξει την ειδική αγωγή στον ΕΟΠΥΥ. Διαχρονικά το κράτος ποτέ δεν είχε αναλά­βει την ευθύνη θεραπείας αυτών των παι­διών. Οι γονείς δημιούργησαν κάποια Νομι­κά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου και το κρά­τος χρηματοδοτεί ένα μέρος του προϋπολο­γισμού τους, ενώ το υπόλοιπο καλύπτεται από χορηγίες και δίδακτρα. Όμως δεν κα­λύπτονται οι εκατοντάδες χιλιάδες παιδιών με αποτέλεσμα να είναι μονόδρομος τα ιδι­ωτικά κέντρα.

Κυβέρνηση και ΕΟΠΥΥ προσπαθώντας να απολογηθούν για τη μνημονιακή πολιτι­κή τους ανακοίνωσαν ότι το 2016 δαπανή­θηκαν 106 εκατομμύρια ευρώ για την ειδική αγωγή, εκ των οποίων τα 82 ήταν για λογο­θεραπεία, όταν η δαπάνη για ιατρικές εξετά­σεις είναι 111 εκατομμύρια, διατυπώνοντας ερωτήματα για το υψηλό κόστος των θερα­πειών. Ο υποδιοικητής του ΕΟΠΥΥ, Τ. Γε­ωργακόπουλος, μάλιστα δήλωσε ότι υπάρ­χει «προκλητή ζήτηση λογοθεραπειών». Και μπορεί να εμφανίζονται ότι με αυτή τους την απόφαση δίνουν τέλος στην υποτιθέμενη δι­ασπάθιση δημόσιου χρήματος, η αλήθεια όμως είναι άλλη. Τα ασφαλιστικά ταμεία χο­ρηγούν 1,23 ευρώ ανά συνεδρία εργοθερα­πείας, παιδιατρικής φυσικοθεραπείας, μα­θησιακής και ψυχολογικής υποστήριξης, όταν για τη λογοθεραπεία χορηγούν 15 ευ­ρώ.

Με συντεχνιακούς τρόπους, οι σύλλο­γοι των λογοθεραπευτών είχαν καταφέρει να παίρνουν υψηλότερο αντίτιμο, γι’ αυτό και η δαπάνη για τη λογοθεραπεία είναι υψη­λότερη. Όμως τα χρήματα αυτά δεν αγγί­ζουν ούτε κατά προσέγγιση το πραγματικό κόστος των θεραπειών, μιας και στα ιδιωτικά κέντρα η συνεδρία κοστολογείται 35 ευρώ. Έτσι λοιπόν το ανώτατο ποσό ανά διάγνω­ση δεν κάλυπτε ποτέ τις πραγματικές ανά­γκες. Για παράδειγμα, χορηγούνται 440 ευ­ρώ για τον αυτισμό, όταν ένα ολοκληρωμέ­νο πρόγραμμα κοστίζει γύρω στα 700-900. Στα ποσά αυτά δε συμπεριλαμβάνεται το κό­στος της ιδιωτικής παράλληλης στήριξης (το παιδί πηγαίνει σχολείο μαζί με το θεραπευτή τα πρώτα χρόνια) που πληρώνουν οι γονείς, μιας και κλείνουν τα ειδικά δημόσια σχολεία, καταργούνται τμήματα ένταξης, ενώ πετιού­νται στις ανεργία χιλιάδες αναπληρωτές. Ο ταξικός παράγοντας υπήρχε ήδη στην ειδι­κή αγωγή, καθώς αν οι γονείς είχαν χρήμα­τα πλήρωναν έξτρα για περισσότερες θερα­πείες κι είχαν καλύτερα αποτελέσματα, αν όχι το παιδί τους έκανε ένα μίνιμουμ πρό­γραμμα συντήρησης.

Μπροστά στο 2017: «Για την αισιοδοξία και την απαισιοδοξία»

του Λεόν Τρότσκι

αναδημοσίευση από http://net.xekinima.org

Με αφορμή το γύρισμα του χρόνου αξίζει να θυμηθούμε ένα παλιό κείμενο του Τρότσκι, στο οποίο αντιπαραθέτει τα «επιχειρήματα» του «απαισιόδοξου» ενάντια στον «αισιόδοξο», γραμμένο το 1901.

Ο αισιόδοξος, βέβαια, δεν είναι άλλος από τον επαναστάτη σοσιαλιστή που παλεύει για μια άλλη κοινωνία που να σέβεται τον εργαζόμενο και τον άνθρωπο και να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο αντί για τα κέρδη των καπιταλιστών. Ο απαισιόδοξος δεν είναι άλλος από αυτόν που βλέπει την κατάσταση όπως είναι και λέει «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει».

Η απαισιοδοξία είναι κυρίαρχο στοιχείο στην ελληνική κοινωνία σήμερα. Όλοι οι αγώνες των προηγούμενων χρόνων είχαν σαν αποτέλεσμα να καρπωθούν την κυβερνητική εξουσία άνθρωποι κατώτεροι των περιστάσεων, μεταλλαγμένοι πρώην αριστεροί που εφαρμόζουν τις πολιτικές των προκατόχων τους και προσπαθούν να τις ντύσουν με αριστερά τερτίπια.

Έτσι, όπως το ΚΚΕ (μαζί με τα αδελφά κόμματά του) ξεφτίλισε τον όρο «κομμουνισμός» και το ΠΑΣΟΚ τον όρο «σοσιαλισμός», κι αυτοί τώρα εξευτελίζουν τον όρο «αριστερά».

Η ιστορία όμως δεν πρόκειται να σταματήσει σ’ αυτούς – θα προχωρήσει. Θέλει βέβαια το χρόνο της. Το ελληνικό κίνημα έχει περάσει από χειρότερα, απείρως χειρότερα. Και στάθηκε, έκλεισε τις πληγές του και προχώρησε. Εξάλλου οι διεργασίες, όπως έχουμε γράψει και σε άλλα άρθρα και κείμενά μας, δεν είναι μόνο «εθνικές» – σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι διεθνείς και αναπόφευκτά θα υπάρχει αλληλεπίδραση. Την ώρα που το ελληνικό κίνημα είναι σε υποχώρηση αλλού σημειώνονται σημαντικές, ακόμα και αν συχνά είναι μικρές, νίκες και οι δυνάμεις της πραγματικής Αριστεράς, αυτής που είναι αποφασισμένη να αλλάξει αυτό τον κόσμο, ενισχύονται. Στην Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ισπανία και, πιθανά πάνω από όλα, τις ΗΠΑ.