Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ
Οι εξελίξεις στο χώρο μας το τελευταίο διάστημα είναι ραγδαίες. Το ΥΥΚΑ με την απόφαση περικοπής των προϋπολογισμών του 2011 οδηγεί τις δομές Ψυχικής Υγείας, Πρόληψης και Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων, την Ειδική Αγωγή και μια σειρά άλλων συναφών φορέων σε δυσλειτουργία και εξαφάνιση, λήπτες και εργαζόμενους σε εξαθλίωση. Με τη δημιουργία του Συντονιστικού ξεκινήσαμε από αυτή την αφετηρία διαμορφώνοντας ένα σύνολο αιτημάτων ειδικών εργασιακών και θεραπευτικών για κάθε χώρο- φτάνοντας όμως μέσα από τις εξελίξεις και την ανάγκη να τοποθετηθούμε απέναντί τους μέχρι τα γενικά ζητήματα, όπως αυτά περιστρέφονται, πάντοτε, γύρω από την δουλειά μας: δηλαδή για ποια Υγεία, σε ποια κοινωνία παλεύουμε ως εργαζόμενοι, επαγγελματίες και άνθρωποι.
Οι ίδιες οι συνθήκες συνολικής αποδιάρθρωσης των υπηρεσιών υγείας, άλλωστε, δεν αφήνουν περιθώριο σε κανέναν από εμάς να ελπίζει σε θαύματα Μονάχα στη συλλογική δράση μπορούμε να επενδύουμε τις δυνάμεις μας, με στόχο την αξιοπρεπή δουλειά και διαβίωση. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε ενάντια σε όποια κυβέρνηση χτυπά τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και όποιες πολιτικές δεν ικανοποιούν τις πραγματικές υλικές και πνευματικές ανάγκες μας.
Δεν είμαστε μπαλάκι, είμαστε εργαζόμενοι
Στις προσπάθειες ΥΥΚΑ και ΥΠΟΙΚ να μας κάνουν «μπαλάκι» και να μας διασπάσουν, τάζοντας λεφτά πότε στον ένα και ποτέ στον άλλο και παίρνοντας πίσω στα λόγια διάφορα μέτρα, αντιτάσσουμε την ενότητα και την αλληλεγγύη. Στο «διαίρει και βασίλευε» απαντάμε με κοινές διεκδικήσεις. Με τις συντονισμένες και αγωνιστικές αντιδράσεις μας ουσιαστικά εξασφαλίσαμε, ως τα τώρα, την επιβίωση των φορέων μας - καθώς και των ανθρώπων που εξυπηρετούνται απ' αυτούς. Χρηματοδοτικές «ενέσεις» και δημόσιες δηλώσεις για εξαίρεση από αντεργατικά μέτρα-όλα προφορικές δεσμεύσεις βέβαια-αποτελούν υποχωρήσεις που είναι στο χέρι μας αφού τις κερδίσαμε να τις εδραιώσουμε και να τις επεκτείνουμε για όλους.
Οι εργαζόμενοι και τα Σωματεία τους πανελλαδικά οργάνωσαν και συμμετείχαν σε πολλές κινητοποιήσεις και απεργίες. Κοινό συμπέρασμα αυτών είναι το γεγονός ότι, σε αντίθεση με προηγούμενες περιόδους, δεν έχουμε απέναντί μας συνομιλητές αλλά τεχνοκράτες που παίρνουν τις εντολές τους από την Τρόικα και μας βλέπουν μόνο ως αριθμούς. Έτσι η διεκδίκηση και του πιο απλού αιτήματος εκ των πραγμάτων εγείρει το ζήτημα προς τίνος το συμφέρον εφαρμόζονται τα μέτρα και οι πολιτικές, που έχουν διαλύσει την Κοινωνική Πρόνοια.
Συνάδελφοι όσα έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα δεν είναι αποτέλεσμα «πολιτικής βούλησης» της κυβέρνησης αλλά του δικού μας αγώνα. Η κρίση του πολιτικού συστήματος έχει προκύψει από αγώνες σαν το δικό μας στο σύνολο σχεδόν των εργασιακών χωρών. Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας γνωρίζει πλέον τα προβλήματά μας ως προβλήματα που την αφορούν στο σύνολό της. Αποκαλύψαμε την έλλειψη σχεδιασμού από πλευράς υπευθύνων και ταυτόχρονα εμποδίσαμε την αθόρυβη διάλυση εν μία νυκτί των φορέων μας. Όμως αν χρειάστηκαν μια, δύο και τρεις απεργιακές κινητοποιήσεις για κάτι εν πολλοίς αυτονόητο, η επιβίωσή μας είναι συνάρτηση σκληρών αγώνων διαρκείας, στους οποίους κανείς δεν περισσεύει. Οι πολιτικοί διαχειριστές της εργασιακής και κοινωνικής εξόντωσής μας δεν θα κάνουν πίσω, γιατί δεν παίρνουν εντολές από εμάς αλλά από τους τραπεζίτες. Αντί να πληρώνουμε την κρίση τους με τις ζωές εμείς, οι απλήρωτοι και υπερεκμεταλλευόμενοι εργαζόμενοι πρέπει να τους διώξουμε γιατί είναι ανίκανοι και επικίνδυνοι!
Το συντονιστικό και η συνέχεια της δράσης μας
Το Συντονιστικό καλεί όλες τις εργαζόμενες και όλους τους εργαζόμενους σε συμμετοχή στις συσκέψεις και τις δράσεις που οργανώνουμε όλοι μαζί – τόσο στις Ανοιχτές Συνελεύσεις του Συντονιστικού όσο και μέσα από τις Συνελεύσεις στις δουλειές μας. Σίγουρα υπάρχουν αδυναμίες. Παρά το ενιαίο των κορυφαίων προβλημάτων μας, κάθε χώρος βρίσκεται σε διαφορετική ταχύτητα από τους άλλους, διεκδικεί και πιο ειδικά αιτήματα – και καλά κάνει. Αλλά ο μόνος τρόπος να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί είναι η συχνότερη και καλύτερη επαφή των εργαζόμενων στους χώρους δουλειάς, οι προτάσεις και η άσκηση πίεσης στα Δ.Σ. μας για συνελεύσεις με στόχο τις κοινές κινητοποιήσεις.
Ως εργαζόμενοι ξέρουμε καλύτερα από κάθε υπουργό ή γενικό γραμματέα τα προβλήματα και τις πραγματικές μας ανάγκες. Θα χρειαστεί να χάσουμε και ένα και δύο και δέκα μεροκάματα για να υπάρξει λύση. Δεν ζητιανεύουμε μισθούς και προσωρινές λύσεις. Θέλουμε να βγει η Ψυχοκοινωνική Φροντίδα από την κρίση στην οποία την οδήγησαν οι εγκληματικές πολιτικές αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων και που εξόφθαλμα πια επιμένουν να τη διαλύσουν/ιδιωτικοποιήσουν οριστικά στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο κοινής δράσης, που θα ρίξει αυτή και όποια άλλη κυβέρνηση έρθει για να ολοκληρώσει τη διαδικασία εντείνοντας την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών προσωπικής και κοινωνικής διάλυσης. Χρειαζόμαστε ένα κοινό σχέδιο κλιμάκωσης σε κινητοποιήσεις διαρκείας.
Η κοινωνία συνολικά δίνει έναν αγώνα διαρκείας απέναντι σε ένα σύστημα που μέρα με τη μέρα δείχνει ότι δεν χωράει κανέναν μας. Η λύση και στο πιο μικρό πρόβλημά μας, πλέον, συνδυάζεται άμεσα με τον αγώνα όλων των εργαζομένων για δουλειά, μισθό, ελευθερία, αξιοπρέπεια.
Δεν σταματάμε τις δικές μας κινητοποιήσεις
Συμμετέχουμε στις μεγάλες κινητοποιήσεις του ευρύτερου εργατικού κινήματος
Κλιμακώνουμε τους αγώνες για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας, της ζωής μας
Συντονισμός Εργαζομένων και Απολυμένων Ψυχικής Υγείας-Πρόνοιας και Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου