Δελτίο Τύπου του Σωματείου Εργαζόμενων Δρομοκαϊτειου

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟΥ 

3 Απριλίου 2015 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

Με αφορμή το γεγονός της απόδρασης της κας Σταμάτη από το Δρομοκαϊτειο άνοιξε και στα ΜΜΕ το ζήτημα των όρων νοσηλείας των κρατουμένων με ανάγκη ψυχιατρικής παρακολούθησης και θεραπείας οι οποίοι δεν μπορούν να νοσηλευθούν στο ψυχιατρικό νοσοκομείο των φυλακών. 

Εδώ και πολλά χρόνια το Δρομοκαίτειο καθώς και το γειτονικό Δαφνί υποδέχονται για νοσηλεία και θεραπεία δεκάδες κρατούμενους. 

Και τα δύο ψυχιατρικά νοσοκομεία , ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, βρίσκονται σε διαδικασίες αποασυλοποίησης και οι κυρίαρχες και αδιαπραγμάτευτες θεραπευτικές αρχές της αποασυλοποίησης καθορίζουν το πλαίσιο νοσηλείας. 

Δηλαδή Ανοιχτές πόρτες, ανοχή και αντοχή στα αιτήματα των ασθενών , σεβασμό στα δικαιώματα τους και καταπολέμηση του στίγματος των ανθρώπων με ψυχιατρική διάγνωση. Αρχές οι οποίες κατά καιρούς μας φέρνουν αντιμέτωπους και με τα όρια της δικής μας αντοχής και με τις συγχύσεις ρόλων που αναφύονται όταν πρόκειται για νοσηλεία κρατουμένων. 

Το θεραπευτικό προσωπικό ως καθήκον του δεν έχει την φύλαξη αλλά την δημιουργία θεραπευτικών συνθηκών και σχέσεων. 

Ειδικότερα το νοσηλευτικό προσωπικό, που πολύ συχνά στοχοποιείται ως υπεύθυνο για φύλαξη, ασκεί αποκλειστικά νοσηλευτικά καθήκοντα τα οποία είναι σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες και τα εξατομικευμένα θεραπευτικά προγράμματα για κάθε ασθενή. 

Ενώ τα καθήκοντα των εξωτερικών φρουρών περιγράφονται επακριβώς με έγγραφο της “Διεύθυνσης υπηρεσίας εξωτερικής φρούρησης καταστημάτων κράτησης.” Καθηκοντολόγιο το οποίο είμαστε βέβαιοι ότι οι εργαζόμενοι στην εξωτερική φρουρά , οι προϊστάμενοι τους και ο πρόεδρος του σωματείου τους, οφείλουν να το γνωρίζουν. 

Τα Δρομοκαίτειο και οι εργαζόμενοι του δίνουν διαρκή αγώνα για την παροχή φροντίδας και για την ανάπτυξη όλο και περισσότερων θεραπευτικών δομών στην κοινότητα στην λογική της “ανοιχτής πόρτας” και για την άρση του στίγματος της ψυχικής ασθένειας. 

O δημόσιος λόγος που αυτές τις μέρες έχει επενδύσει και ταυτίσει την ψυχική ασθένεια με “κάγκελα, κάμερες ασφαλείας, λουκέτα , κλειδιά...” και με την αναπαραγωγή του στερεότυπου του “επικίνδυνου” και “ανίατου” ασθενή δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αναπαράγει το στίγμα της ψυχικής ασθένειας γεγονός εξαιρετικά επιζήμιο για τους νοσηλευόμενους και τις οικογένειες τους, που δίνουν αγώνα για την ανάρρωση και την αξιοπρέπεια αλλά και με κίνδυνο παλινδρόμησης του αγώνα που έχει δοθεί τόσα χρόνια από τους εργαζόμενους, κάτω από τις δυσμενέστερες συνθήκες και με τεράστιες ελλείψεις σε ανθρώπινους και υλικούς πόρους για ανατροπή αυτού του κλίματος που μόνο κακό κάνει. 

Εμείς ως εργαζόμενοι θεωρούμε μονόδρομο ότι θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που μπαίνει από τα τείχη που υψώνει η κοινωνία απέναντι στην ψυχική ασθένεια.

Το Δ.Σ. Του σωματείου εργαζομένων Δρομοκαίτειου