Κατάργηση της δημοκρατίας

αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών

Κατάργηση της δημοκρατίας

Tου Δημήτρη Περπατάρη*

Η κυβέρνηση, υπό την ιδιότητά της ως εντολοδόχου των μνημονίων, οδηγώντας τον χωρίς φρένα οδοστρωτήρα της αντεργατικής αντιμεταρρύθμισης, βάζει στόχο τον συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982, κάνοντας πως δεν βλέπει την πραγματικότητα, αλλά από υπερβάλλοντα οίστρο για ισοπέδωση κάθε δυνατότητας αντίστασης στις υπαγορευμένες πολιτικές των δανειστών μας.

Την ίδια στιγμή που:

- το 95% των δικαστικών αποφάσεων αξιολογεί τις απεργίες ως παράνομες ΚΑΙ καταχρηστικές (άρθρο Δημήτρη Τραυλού Τζανετάτου στα «Ενθέματα» της «Αυγής της Κυριακής» 3 Φεβρουαρίου 2013),

- οι ισχύουσες τυπικές προϋποθέσεις για την κήρυξη νόμιμης απεργίας είναι υπερβολικά πολλές και αυστηρές, η δε προθεσμία προειδοποίησης του εργοδότη στην πλειονότητα των φορέων που κηρύσσονται με τη μεγαλύτερη συχνότητα είναι τετραήμερη,

- ενώ οι μόνες που δεν προσβάλλονται δικαστικά είναι αυτές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (!),

- ήδη εταιρείες στον ιδιωτικό τομέα απασχολούν δανειζόμενο προσωπικό συνεργαζόμενων εταιρειών ως απεργοσπαστικό μηχανισμό,

- το δεύτερο θεμελιώδες και διαφοροποιό δικαίωμα μαζί με την απεργία των συνδικάτων, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, έχει ουσιαστικά και νομοθετικά σχεδόν ολοκληρωτικά καταργηθεί,

- τα μισθολόγια δημόσιου και ιδιωτικού τομέα περικόπτονται νομοθετικά,

- η επίταξη επιβάλλει με ισχύ στρατιωτικού νόμου την αναγκαστική εργασία στις όποιες απεργίες ξεπέρασαν τη δαμόκλειο σπάθη της αυθημερόν δικαστικής απαγόρευσης και συνεχίστηκαν,

- ο εργοδοτικός και αστυνομικός αυταρχισμός εκτρέπεται,

η κυβέρνηση διαλέγει τον χρόνο να ανοίξει το μέτωπο για την πλήρη νομοθετική κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία, ανακηρύσσοντας την απαγορευμένη μορφή συλλογικής δράσης και νομιμοποιώντας την ανταπεργία ως νόμιμο μέσο εργοδοτικής αντίδρασης.

Δεν πρόκειται απλά για υπονόμευση του Συντάγματος και του ευρωπαϊκού και εθνικού συλλογικού εργατικού δικαίου, αλλά για κατάργηση της δημοκρατίας στους χώρους εργασίας. Και επομένως είναι χρέος όλων των πολιτών, και όχι μόνο των εργαζομένων και των συνδικάτων, να αντιταχθούν στην αντεργατική αυτή ξέφρενη πορεία, πριν είναι πολύ αργά για ολόκληρη την κοινωνία και τα δικαιώματά της στο εφιαλτικό παρόν και στο πιο αβέβαιο, δυστυχώς, μέλλον της.

………………………………………………………………………………………………………………………………..

*δικηγόρος-εργατολόγος