Επιστροφή στο χθες

αναδημοσίευση από το psi-action 

"Είκοσι τρία χρόνια μετά την «ντροπή» της Λέρου όπου οι απαράδεκτες συνθήκες εγκλεισμού των ασθενών στην ψυχιατρική κλινική συγκλόνισαν την κοινή γνώμη σε παγκόσμιο επίπεδο, και πλήγωσαν την ευαισθησία των Ελλήνων, το «φάντασμα» των άθλιων συνθηκών σε άσυλα, φυλακές και ψυχιατρεία κάνει και πάλι την εμφάνιση του" Γιατροί του Κόσμου.

 

 

Η επιστολή της διοίκησης του Θεραπευτηρίου Λέρου που αναφέρει την αδυναμία σίτισης των ασθενών λόγω έλλειψης κονδυλίων (και ένα σχετικό δημοσίευμα): εδώ

 

Το κείμενο του αν. καθηγητή ψυχολογίας Κώστα Μπαϊρακτάρη "Κραυγή για τη Λέρο": εδώ 

 

Φωτογραφία: Το άσυλο της Λέρου πριν από 30 χρόνια (Γιώργος Δεπόλλας, 1982)

Το ΚΕΘΕΑ παρουσιάζει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης στο πρόβλημα των ναρκωτικών

Με μειωμένη κρατική επιχορήγηση κατά 21% από το 2009, χωρίς να έχει γίνει καμία πρόσληψη προσωπικού από το 2006 και με τον κίνδυνο για περαιτέρω μείωση των εργαζομένων λόγω της ενεργοποίησης του θεσμού της εφεδρείας στο δημόσιο αλλά και του άστοχου  σεναρίου συγχώνευσης με τον ΟΚΑΝΑ  το ΚΕΘΕΑ, το μεγαλύτερο δίκτυο απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης, προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις εντεινόμενες δυσκολίες και  γιορτάζει  αύριο 26 Ιουνίου την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών.

Με αφορμή μάλιστα την ημέρα αυτή το ΚΕΘΕΑ  έδωσε συνέντευξη τύπου παρουσιάζοντας τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στο πρόβλημα των ναρκωτικών όπου σκιαγραφώντας τη σημερινή κατάσταση επισημαίνει:

Την εξάπλωση του προβλήματος των ναρκωτικών, καθώς και άλλων μορφών εξάρτησης, όπως ο αλκοολισμός και η παθολογική ενασχόληση με τα τυχερά παιχνίδια και το Διαδίκτυο.

Την επιδείνωση της κατάστασης των εξαρτημένων, όπως συνάγεται από τη στροφή τους σε νέες, οικονομικότερες αλλά ιδιαίτερα επικίνδυνες για την υγεία και τη ζωή τους ουσίες («σίσα»), τις επιδημικές διαστάσεις της εξάπλωσης του HIV/AIDS και της ηπατίτιδας C στον πληθυσμό τους, την παρουσία πολλών ατόμων με πρόβλημα χρήσης ναρκωτικών και αλκοόλ στο συνεχώς αυξανόμενο αριθμό αστέγων και τη μείωση του κινήτρου για θεραπεία, εξαιτίας της απουσίας ελπίδας για το μέλλον.

Τις εντεινόμενες, λόγω της κρίσης, δυσκολίες της ελληνικής οικογένειας, που πάντα διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης, να συνεχίσει να το πράττει.

Την αύξηση φαινομένων επιθετικότητας και βίας απέναντι στους χρήστες ουσιών και τις άλλες ευάλωτες ομάδες, που σε περιόδους κρίσης μετατρέπονται σε εύκολο στόχο.

Την αποδυνάμωση των οργανισμών θεραπείας, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με δραστικές περικοπές, ελλείψεις προσωπικού, γραφειοκρατία και τη γενικότερη αβεβαιότητα για το μέλλον της κοινωνικής φροντίδας στην Ελλάδα.

Τη συνεχιζόμενη απουσία εθνικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων και την πολιτική πριμοδότηση «φθηνών» λύσεων, όπως τα προγράμματα υποκατάστασης στα νοσοκομεία, χωρίς προγραμματισμό, αξιολόγηση του έργου των φορέων και των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας, με συνέπεια τη σταδιακή απαξίωση του στόχου της πλήρους και ισότιμης επανένταξης στην κοινωνία και των «στεγνών» προγραμμάτων.

Από τα Περιβολάκια στο Περιβολάκι: η ψυχική υγεία εν καιρώ «εκπτώσεων».

  Από τα Περιβολάκια στο Περιβολάκι: η ψυχική υγεία εν καιρώ «εκπτώσεων».

Ως εργαζόμενοι στο «Περιβολάκι»*, που κρατήσαμε τις δομές του ζωντανές, προσφέροντας την εργασία μας κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και όντας απλήρωτοι επί μήνες (από το 2005), επιθυμούμε να πάρουμε το λόγο που νοιώθουμε ότι μας στερήθηκε στο πλαίσιο του διαλόγου που διεξήχθη, εν αγνοία μας, ανάμεσα στη διοίκηση του φορέα μας  και στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σχετικά με την τύχη των δομών στις οποίες εργαζόμαστε και να καταγγείλουμε τον τρόπο που δρομολογήθηκε η παράδοση των «Περιβολάκι» 1 και  2 στο Υπουργείο.

Μέσω επιστολής του Διοικητικού Συμβουλίου του «Περιβολάκι» (2/5/2012), υπογεγραμμένης μόνο από τη γραμματέα του Δ.Σ. και όχι και  από  τους αντίστοιχους επιστημονικά υπευθύνους, κοινοποιήθηκε η πρόθεση παράδοσης των δομών Περιβολάκι 1 και  2 στο ΥΥΚΑ. Χρησιμοποιώντας μια επιχειρηματολογία που αποσιωπά τα πραγματικά αίτια αυτής της απόφασης (χρόνια υποχρηματοδότηση των δομών εκ μέρους του ΥΥΚΑ) και επικαλείται άλλα (κυρίως τον νόμο περί ειδικής αγωγής, ο οποίος σαφέστατα δεν επηρεάζει τη λειτουργία του, μοναδικού στην Ελλάδα, ξενώνα βραχείας φιλοξενίας που λειτουργεί στο πλαίσιο του Περιβολάκι 2), η διοίκηση «ξεφορτώνεται» εργαζόμενους χρόνων παραδίδοντας τους «πακέτο», με τα κτίρια στα οποία λειτουργούσαν το «Περιβολάκι» 1 και 2, και μάλιστα χωρίς το κλινικό αντικείμενο της εργασίας τους (εφόσον μεταστεγάζει  τα παιδιά προσχολικής ηλικίας στο Περιβολάκι 3). Αναίσχυντα, κιόλας, υπονοεί   ότι εκείνοι πρέπει να της είναι ευγνώμονες γιατί με αυτό τον τρόπο τους διασφαλίζει εργασία ενώ δεν παραδέχεται ότι ο πραγματικός λόγος είναι ότι δεν μπορεί να τους απολύσει λόγω της αδυναμίας της να αντεπεξέλθει στα έξοδα αποζημιώσεων. Συμπληρωματικά, ας σημειωθεί ότι η επιλογή των εργαζομένων και από τις τρεις δομές που θα παραδοθούν στο ΥΥΚΑ έγινε με αυθαίρετα κριτήρια. Οι εργαζόμενοι του φορέα αποτελούν εξειδικευμένο προσωπικό υπηρεσιών ψυχικής υγείας και όχι μόνο «έμψυχο υλικό» το οποίο παραδίδεται  και αυτοί, σε συνεργασία με την επιστημονική επιτροπή, κράτησαν σε υψηλό κλινικά επίπεδο τις υπηρεσίες του χώρου. 

Καταγγέλλουμε, καταρχήν, το γεγονός ότι η διοίκηση του «Περιβολάκι» προέβη στην ενέργεια αυτή ενώ ενημέρωνε τους εργαζόμενους ότι βρισκόταν ακόμα στο στάδιο της σκέψης. Υποστηρίζουμε, ότι, αν η διοίκηση ήθελε να ακολουθήσει διαφανείς διαδικασίες, όφειλε να ανακοινώσει την απόφασή της στους εργαζόμενους αρκετά νωρίτερα, καθώς και ότι  η κίνηση της να μεταφέρει όλα τα παιδιά στο  «Περιβολάκι» 3 δεν έγινε βάση θεραπευτικής σκέψης, παρά μόνο για να εξασφαλιστεί η συνέχεια λειτουργίας της δομής αυτής. Δηλώνουμε την έλλειψη εμπιστοσύνης από μεριάς μας προς τη διοίκηση και καταγγέλλουμε την εδώ και χρόνια άρνησή της να ικανοποιήσει το αίτημά μας για πρόσβαση στα οικονομικά του φορέα.

Προς χάρη της λειτουργίας του «Περιβολάκι» 3 καταργήθηκε το απογευματινό Πολιτιστικό-Δημιουργικό πρόγραμμα για εφήβους, το οποίο επίσης δεν επηρεάζεται από το Νόμο της Ειδικής Αγωγής. Γι αυτούς και άλλους λόγους, βασιζόμενους σε «λειτουργικούς σκοπούς» και στο σοβαρό βαθμό που διοικητικές αποφάσεις και βεβιασμένοι χειρισμοί παρεμβαίνουν στο επιστημονικό  έργο, οι επιστημονικά υπεύθυνοι των δομών φαίνεται, εκ του αποτελέσματος, ότι δεν προστάτεψαν επαρκώς ούτε το κλινικό τους αντικείμενο, αλλά ούτε και τους επί σειρά ετών συνεργάτες τους. Εφάρμοσαν και οι ίδιοι διοικητικές επιλογές που αποκλίνουν σημαντικά από επιστημονικά και δεοντολογικά κριτήρια.

Ως εργαζόμενοι στο χώρο της ψυχικής υγείας και δη της παιδικής ψύχωσης και του αυτισμού γνωρίζουμε καλά τις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών που αντιμετωπίζουν αυτού του είδους τις παθολογίες, καθώς και τις σημαντικές δυσκολίες των οικογενειών τους. Πρόκειται για ανάγκες και δυσκολίες που δεν επιδέχονται εκπτώσεις. Πρόκειται για ανάγκες και δυσκολίες απέναντι στις οποίες το ΥΥΚΑ κωφεύει εξακολουθώντας να υποχρηματοδοτεί δομές, όπως το Περιβολάκι, που προσφέρουν πρότυπο θεραπευτικό έργο. Πρόκειται για ανάγκες και δυσκολίες για  τις οποίες οφείλουν οι διοικήσεις και οι επιστημονικοί υπεύθυνοι των φορέων να αγωνιστούν, όχι μόνο διεκδικώντας τη χρηματοδότησή τους, αλλά και υποστηρίζοντας όλους τους εργαζόμενους που υπηρετούν τόσα χρόνια την ιδέα της πρόληψης για την ψυχική υγεία και την ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Αυτούς τους εργαζόμενους για τους οποίους το «όραμα» μιας κοινωνίας που θα αγκαλιάζει το διαφορετικό και θα το εντάσσει στους κόλπους της δεν είναι λόγια προεκλογικής εκστρατείας…

Για μας, οι δομές Περιβολάκι 1 και 2 και το θεραπευτικό έργο που προσφέρουν στα παιδιά με αυτισμό και παιδική ψύχωση και στις οικογένειές τους εξακολουθούν να είναι αναγκαίες στο πλαίσιο της τοπικής κοινότητας στο οποίο λειτούργησαν τόσα χρόνια. Είναι υποχρέωση όλων μας να τις κρατήσουμε ζωντανές.

Σωματείο Εργαζομένων στο «Περιβολάκι».

_____________________________________________________________________

*Το «Περιβολάκι» είναι Ν.Π.Ι.Δ. και παρέχει υπηρεσίες σε παιδιά και εφήβους με παιδική ψύχωση και αυτισμό και στις οικογένειές τους. Περιλαμβάνει 3 δομές: Το «Περιβολάκι 1», που λειτουργεί από το 1983 και περιλαμβάνει 3 τάξεις κέντρων ημέρας για παιδιά, το «Περιβολάκι 2», που λειτουργεί από το 2002 και περιλαμβάνει 1 τάξη κέντρου ημέρας για παιδιά, ξενώνα βραχείας φιλοξενίας και μονάδα διάγνωσης και υποστήριξης και το «Περιβολάκι 3» που λειτουργεί από το 2008 και περιλαμβάνει 4 τάξεις κέντρων ημέρας για εφήβους και απογευματινό πρόγραμμα δραστηριοτήτων.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Στόχος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, στην κατεύθυνση ενός ολοκληρωμένου κοινοτικού συστήματος ψυχικής υγείας ‘πέρα από’ το άσυλο/ψυχιατρείο, ήταν  πάντα η ανάκτηση της προσωπικής ταυτότητας και των δικαιωμάτων του ατόμου μέσω της  μετάβασης και της στήριξής του σε μιαν αυτόνομη διαβίωση στην κοινότητα. 

Αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής ένταξης και της προσωπικής αυτονομίας είναι η ανάκτηση από το άτομο της κατοχής και της αυτόνομης διαχείρισης των οικονομικών και περιουσιακών του στοιχείων.

Η δυνατότητα του λήπτη υπηρεσιών ψυχικής υγείας να έχει ένα αξιοπρεπές εισόδημα (π.χ. σύνταξη ή μισθό), αποτελεί  προϋπόθεση για την ισότιμη πρόσβαση σε κοινωνικούς ρόλους. Η οικονομική αυτονομία ήταν και είναι, εκτός από αναφαίρετο δικαίωμα και ένα θεραπευτικό εργαλείο προς την προσωπική αυτονόμησή του, την κοινωνικοποίηση και την διαμόρφωση των σχεδίων και στόχων για την ζωή του.

Σύμφωνα με υπουργικές αποφάσεις, βασισμένες σε αντίστοιχες νομοθετικές ρυθμίσεις,  προβλέπεται η παρακράτηση μέρους των συντάξεων  των ασθενών στις στεγαστικές δομές του δημόσιου και του ιδιωτικού μη κερδοσκοπικού τομέα, αλλά και των περιθαλπόμενων σε τμήματα και ιδρύματα χρόνιας παραμονής. Στις 14 Μάρτη εκδόθηκε υπουργική απόφαση, άμεσα εκτελεστή, για τις στεγαστικές δομές του δημόσιου τομέα, που προβλέπει τα ποσοστά και την διαδικασία της παρακράτησης. Πιο συγκεκριμένα, το ποσοστό της μηνιαίας σύνταξης που θα παρακρατείται και θα αποδίδεται στο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου καθορίζεται κλιμακωτά ως ακολούθως: 

α) Για το τμήμα της σύνταξης μέχρι 500 ευρώ, ποσοστό 50%

β) Για το τμήμα της σύνταξης από 500,01 μέχρι 700 ευρώ, ποσοστό 70%

γ) Για το τμήμα της σύνταξης από 700,01 ευρώ και άνω, ποσοστό 80%

Με αυτή την απόφαση καταργείται κάθε έννοια ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης με αποτέλεσμα οι ξενώνες, τα οικοτροφεία και τα προστατευόμενα διαμερίσματα να επιστρέψουν σε μια πλήρως ασυλική λειτουργία. Θα προκύψουν πολλά θεραπευτικά και λειτουργικά προβλήματα  γιατί ο ένοικος έχει μάθει να ζει, πλέον, στην κοινότητα (αγοράζει τα τσιγάρα του, την εφημερίδα του, τα ρούχα του, πίνει τον καφέ του στο καφενείο, επισκέπτεται την οικογένειά του και γενικότερα αναπτύσσει τις κοινωνικές του σχέσεις). Έχει σταθεροποιηθεί σε μια καθημερινότητα, η οποία θα ανατραπεί, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των ενοίκων θα αναγκαστεί να ζει με 100-150 ευρώ το μήνα, με αποτέλεσμα να επανέλθει η παλιά κατάσταση του εξαθλιωμένου ψυχικά ασθενή που ζητιανεύει χρήματα και τσιγάρα.

Η παρακράτηση αυτή εγείρει πολλά ζητήματα ως προς την νομιμότητα και την συνταγματικότητα της. Η εφαρμογή της σημαίνει, κατ΄ αρχήν, την απευθείας πληρωμή από τον χρήστη των παρεχόμενων υπηρεσιών, δηλαδή, την ιδιωτικοποίησή τους και την κατάργηση του δικαιώματος στην δημόσια και δωρεάν υγεία, τη στιγμή που τα ασφαλιστικά ταμεία ήδη καλύπτουν, με το νοσήλιο που πληρώνουν, τις ανάγκες στέγασης, διατροφής και θεραπείας που παρέχει η στεγαστική δομή (είτε δημόσια, είτε κρατικά επιχορηγούμενη) και, προφανώς, το τμήμα χρόνιας παραμονής. Μπορεί σήμερα η συστηματική μνημονιακή προπαγάνδα να διαβρώνει διαρκώς και ν΄ απαξιώνει τη σημασία της δημόσιας υπηρεσίας και της δωρεάν φροντίδας ως κεκτημένου δικαιώματος - αυτό, όμως, που, ακόμα τουλάχιστον, εξακολουθεί ν’ αποτελεί συνταγματική επιταγή είναι η υποχρέωση της υπηρεσίας να ‘διασφαλίζει ένα επίπεδο παροχών που δεν θα θέτει σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών’. Και η παρακράτηση θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την υγεία αλλά και τη ζωή των πολιτών. Αλλωστε, το μέτρο αυτό δεν αποσκοπεί στην βελτίωση του επιπέδου φροντίδας του περιθαλπομένου, αλλά στην περιστολή των δαπανών του κράτους, καθώς το παρακρατούμενο ποσό της σύνταξης, όπως αναφέρει η υπουργική απόφαση, θα συνεπάγεται «ταυτόχρονη μείωση της κρατικής επιχορήγησης». Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ότι μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκών και δραστικών περικοπών, υπάρχει ο κίνδυνος να επιλέγονται πλέον θεραπευόμενοι με οικονομικά κριτήρια και όχι με βάση την εκτίμηση των θεραπευτικών\αποκαταστασιακών αναγκών του καθενός.

Το πόσο διάτρητη από πλευράς νομιμότητας και συνταγματικότητας είναι η παρακράτηση φαίνεται και από τον κλιμακωτό της χαρακτήρα, ανάλογα με το ύψος της σύνταξης, έτσι ώστε, για τις ίδιες παρεχόμενες υπηρεσίες σε μια δομή, οι ένοικοι (ή περιθαλπόμενοι) θα πληρώνουν διαφορετικό ποσό ανάλογα με το ύψος του εισοδήματός τους!!!!

Οι επιπτώσεις του μέτρου στην θεραπευτική/αποκαταστασιακή λειτουργία των δομών θα είναι άμεσες και σοβαρές. Κάποιοι από τους ενοίκους μπορεί, πάνω στην απόγνωσή τους, να επιλέξουν να πάρουν εξιτήριο χωρίς, όμως, να υπάρχουν οι κατάλληλοι όροι στέγασής τους, ή να παραμείνουν στάσιμοι σε τμήματα νεοεισερχομένων. 

Άλλα προβλήματα που θα προκύψουν είναι οι υποτροπές, η ψυχολογική δυσφορία και η διαταραχή των σχέσεων, αφενός των ενοίκων μεταξύ τους και, αφετέρου, με το προσωπικό των δομών (εν προκειμένω, ρήξη των θεραπευτικών σχέσεων του προσωπικού με τους ενοίκους αυτούς). Για ασθενείς νοσηλευόμενους σε τμήματα και ιδρύματα χρόνιας παραμονής, η παρακράτηση θα ισοδυναμεί με αυθαίρετη αφαίμαξη περιουσιακών στοιχείων χωρίς ποτέ οι ίδιοι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, να ερωτηθούν ή να κατανοήσουν τι πραγματικά διακυβεύεται. Στις στεγαστικές δομές της ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, οι θεραπευτές, που τα προηγούμενα χρόνια εργάζονταν στην κατεύθυνση της προαγωγής της αυτονομίας, ξαφνικά, αυτοί οι ίδιοι, θα φαίνονται σαν οι εκπρόσωποι/διαμεσολαβητές του νοσοκομείου, για την παρακράτηση μέρους των χρημάτων τους. 

Εμείς θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα στη ζωή, στη θεραπεία και στην εδραίωση της θέσης τους στην κοινωνία. Εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας στην απόφαση για παρακράτηση των συντάξεων, είτε, πρωτίστως, στη μορφή που με την οποία υπάρχει, είτε, εξίσου, και σε πιθανές εναλλακτικές που θα προβλέπουν μικρότερα ποσοστά παρακράτησης. Το δικαίωμα των ασθενών στα εισοδήματά τους και σε μια δημόσια και δωρεάν παροχή ποιοτικής θεραπευτικής/ στεγαστικής φροντίδας είναι αδιαπραγμάτευτο.

Γι΄ αυτό ζητάμε την άμεση ανάκληση της υπουργικής απόφασης για παρακράτηση των συντάξεων των φιλοξενούμενων σε στεγαστικές δομές, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, όπως και των περιθαλπόμενων στα τμήματα χρόνιας παραμονής, καθώς και την ταυτόχρονη κατάργηση των σχετικής νομοθετικής ρύθμισης.

25 Ιουνίου 2012

Πρωτοβουλία για τον συντονισμό της δράσης

ενάντια στην παρακράτηση των συντάξεων

Κοινή Ανακοίνωση ΚΕΘΕΑ-ΟΚΑΝΑ-Κέντρων Πρόληψης-18 ΑΝΩ

Τρίτη, 19 Ιουνίου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Οι φετινές εκδηλώσεις εν όψει της «Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών» (26^η Ιουνίου), βρίσκουν την χώρα και τον λαό βαριά χτυπημένους. Οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, εκφραζόμενες και υλοποιούμενες στην χώρα μας με το καθεστώς της Τρόικας και των Μνημονίων, έχουν ήδη αποδώσει τους επιδιωκόμενους -από τους εμπνευστές τους- καρπούς: Μαζί με την πτώση του βιοτικού επιπέδου, την αύξηση του ποσοστού ανασφάλιστων ανθρώπων και της ύφεσης, της ανεργίας, της κατάθλιψης, της χρήσης και κατάχρησης ψυχοδραστικών ουσιών, έχουν καταφέρει εμπρόθετα πλήγματα στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας και τον καθολικό χαρακτήρα της παροχής υπηρεσιών τους. 

Από την άλλη πλευρά, στους «άνωθεν» αγώνες των ισχυρών του κόσμου για μεγαλύτερη κερδοφορία και έλεγχο, που εκφράζονται στην χώρα μας με τα «Μνημόνια», ο ελληνικός λαός απάντησε με μια διετία δικών του, αυθεντικών αγώνων, που περνούν και από την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Τα αιτήματα για δημοκρατία, για αξιοπρέπεια, για ανεξαρτησία από τα δεσμά των ευρωτραπεζιτών, για κάλυψη των πραγματικών αναγκών των κατοίκων της χώρας, για τιμωρία των υπαίτιων της καταστροφής, κινούν τις εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα.

Ωστόσο, μέχρι να θρυμματιστεί οριστικά το φαύλο παρελθόν, παραμένουν ζοφεροί οι όροι ζωής του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Η εξίσωση, που στο ένα σκέλος της έχει τις πολιτικές λιτότητας για τον λαό και στο άλλο την ευημερία των δανειστών και των μεσιτών τους, συμπεριλαμβάνει την απόσυρση της Πολιτείας από την προστασία του κοινωνικού αγαθού της δημόσιας υγείας.

Στο πλαίσιο αυτό ο χώρος της Αντιμετώπισης των Εξαρτήσεων χτυπήθηκε πολύ κατά την τελευταία διετία των Μνημονίων. Οι περικοπές των προϋπολογισμών του Υπουργείου Υγείας για τους φορείς που ασχολούνται με την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων τόσο το 2011 όσο και το 2012, όχι απλά εμποδίζουν την παραγωγή ποιοτικού έργου ή έστω επαρκούς, αλλά και εμπρόθετα προκαλούν την διάλυσή τους. Οι περικοπές αυτές συνδέονται με μια αποφασιστική στροφή των κυβερνητικών πολιτικών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, τα τελευταία χρόνια: Συγκεκριμένα, με την προσήλωση στην επέκταση της χορήγησης υποκαταστάτων ουσιών -μάλιστα χωρίς καμιά μέριμνα για την διασφάλιση των προδιαγραφών ποιότητας και ασφάλειας των αντίστοιχων προγραμμάτων- και με παράλληλη συρρίκνωση των «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων και, ακόμη περισσότερο, της πρόληψης. 

Ως εργαζόμενοι σε φορείς αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, θεωρούμε ότι η δουλειά μας, με πληθυσμούς με ιδιαίτερες και άμεσες ανάγκες και με όλες τις δυσκολίες που αυτή έχει, μας θέτει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για δημόσιες, δωρεάν και ποιοτικές υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας. 

Εμείς, οι εργαζόμενοι του 18 ΑΝΩ, των Κέντρων Πρόληψης, του ΚΕΘΕΑ, και του ΟΚΑΝΑ για την εκπλήρωση της κοινωνικής αυτής επιταγής διεκδικούμε την δυνατότητα να επιτελέσουμε το έργο που έχουμε αναλάβει, κι αυτό προϋποθέτει: 

• Χρηματοδότηση όλων των Φορέων που παρέχουν δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στους εξαρτημένους συμπολίτες μας και όχι περικοπές που τους καταδικάζουν σε ασφυξία, την στιγμή μάλιστα που τα κοινωνικά προβλήματα που προάγουν την χρήση και την εξάρτηση διογκώνονται.
• Ανάκληση των φονικών περικοπών του 2011 και 2012. Απόδοση όλων των απαιτούμενων πόρων, ώστε να μπορέσει να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία όλων των δομών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων.
• Καμία ανοχή στη λειτουργία παράνομων ιδιωτικών κλινικών, που κερδοσκοπούν σε βάρος των εξαρτημένων και των οικογενειών τους.
• Ακύρωση όλων των πιθανών σεναρίων κατάργησης, συγχώνευσης, ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών σε όλα τα επίπεδα: πρόληψη, θεραπεία, επανένταξη.
• Ενιαίο κι όχι ελαστικό εργασιακό καθεστώς. Συμβάσεις, αμοιβές και εργασιακά δικαιώματα που σέβονται τους εργαζόμενους και τους αποδέκτες των υπηρεσιών.
• Θεσμική κατοχύρωση των Κέντρων Πρόληψης, που υπολείπονται σήμερα κατά πολύ από όλους τους υπόλοιπους Φορείς αντιμετώπισης των εξαρτήσεων.
• Άμεσες προσλήψεις προσωπικού, ώστε να καλύπτονται κατ’ ελάχιστο οι διεκδικήσεις των τοπικών κοινωνιών για ένα στέρεο δίκτυο Δομών, με προδιαγραφές ώστε να καλύπτει πραγματικά τις ανάγκες των κατοίκων της χώρας και όχι τις λογιστικές ανάγκες των «δανειστών».
• Ένα αποτελεσματικό Εθνικό Σχέδιο Δράσης, καρπό πραγματικής ζύμωσης με συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων οργανισμών και όχι συγκυριακών επιλογών. Ένα Σχέδιο Ολοκληρωμένων Πολιτικών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων ως ζήτημα δημόσιας υγείας, ως μείζον κοινωνικό θέμα, που απαιτεί την συλλογική ενεργοποίηση και δράση και θα στοχεύει ισότιμα στην πρόληψη, την ολοκληρωμένη θεραπεία και απεξάρτηση και την κοινωνική επανένταξη των χρηστών.
• Αποδόμηση του κυρίαρχου Λόγου περί των Εξαρτήσεων, όπως αυτός αναπαράγεται από τις μνημονιακές Κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ. Στόχος μας η αποδαιμονοποίηση της εξάρτησης, των εξαρτημένων και των υπηρεσιών αντιμετώπισης των εξαρτήσεων, που είναι εφικτή με ουσιαστική ενημέρωση και εκπαίδευση, στο πλαίσιο μιας ευρείας αγωγής κοινότητας, στην οποία όλοι οι εργαζόμενοι μπορούμε να συνεισφέρουμε. Ενάντια στην προχειρότητα, τον ρατσισμό και την «ατομική ευθύνη» του κοινωνικού μεσαίωνα.
• Ανατροπή των Μνημονίων της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, του εργασιακού μεσαίωνα, της φτωχοποίησης και της εξάρτησης της ελληνικής κοινωνίας. Αντίσταση σε όλες τις τάσεις του πολιτικού προσωπικού, που εφαρμόζουν ή βάζουν πλάτη στις προσταγές της Ε.Ε., της Ε.Κ.Τ., του ΔΝΤ, των τραπεζών, ακυρώνοντας τα αιτήματα, τις ανάγκες και τους πόθους της κοινωνίας.

Στο πλαίσιο αυτό θα παραχωρηθεί κοινή συνέντευξη τύπου, την Πέμπτη, 21 Ιουνίου, ώρα 12 μεσημέρι, στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, Αθήνα).

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ

Το Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΚΑΝΑ

Εργαζόμενοι στο 18 ΑΝΩ

Συντονισμός Σωματείων Ψυχικής Υγείας: Εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας, τη δουλειά μας και την αλληλεγγύη μας

Όχι στις κυβερνήσεις της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων μας 

Εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας, τη δουλειά μας και την αλληλεγγύη μας

Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια δίνουμε έναν τεράστιο αγώνα επιβίωσης, αντιστεκόμενοι στην πολιτική που μας φτωχαίνει, μας οδηγεί στην ανεργία και μας περιθωριοποιεί. Ως εργαζόμενοι στο χώρο της ψυχικής υγείας, παλεύοντας στο πλάι των άλλων εργαζομένων, μέσα από γενικές απεργίες, κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις για την ψυχική υγεία, και με αποκορύφωμα την κατάληψη του υπουργείου υγείας, ξέρουμε ξεκάθαρα πια τι δεν θέλουμε. Δε θέλουμε τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις που τα εφαρμόζουν, που οδήγησαν στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και την επιδείνωση του βιοτικού μας επιπέδου, παίρνοντας διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης. 

Δεν ξεχνάμε ότι από το 2005 μέχρι την εφαρμογή των μνημονίων έχουμε την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ για τους ευάλωτους πληθυσμούς. Όταν, δηλαδή, το κράτος έπρεπε να αναλάβει να συνεχίσει την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση με δική του χρηματοδότηση παρίσταναν ότι δεν καταλαβαίνουν. Ξέρουμε καλά ότι το κοινωνικό κράτος όσους κυβέρνησαν ως τώρα είναι πολυτέλεια, όπως επίσης και το αυτονόητο δικαίωμα στις δωρεάν υπηρεσίες υγείας και ψυχικής υγείας με ότι αυτό σημαίνει για τις δουλειές μας και τη ζωή μας. Τα μέτρα των μνημονίων απειλούν να αποτελειώσουν όλα όσα με τους αγώνες μας κρατούσαμε με νύχια και με δόντια.

Η οργή και η αγανάκτηση όλων μας εκφράστηκε στο μεγαλειώδη αγώνα που μέχρι στιγμής έχουμε δώσει. Βρήκε διέξοδο στις εκλογές της 6^ης Μάη στην καταδίκη των πολιτικών και των εκφραστών τους ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – Λάος που ψήφισαν και εφάρμοσαν τα μνημόνια για τη «σωτηρία» μας, για το» καλό» μας. Το ενδεχόμενο να προκύψει μετά τις ερχόμενες εκλογές στις 17 Ιούνη μια κυβέρνηση- μια από τα ίδια- που θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση την πολιτική λιτότητας και περικοπών που ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια, θα σημάνει την ισοπέδωση κάθε εργασιακού και κοινωνικού κεκτημένου.

Τη στιγμή που η κυβέρνηση υποχρηματοδοτεί τον προϋπολογισμό για τις υπηρεσίες που παρέχουμε κατά 55%, τη στιγμή που απολύονται συνάδελφοι επειδή υπερασπίστηκαν τα δικαιώματα των ληπτών, που μειώνονται μισθοί και ωράρια εργαζομένων, που παραδίδονται δομές στο ΥΥΚΑ με ορατό πια τον κίνδυνο συρρίκνωσης ή ακόμα και κλεισίματος δομών, οι ανάγκες της κοινωνίας ολοένα αυξάνονται. Δε φταίει μόνο η ηγεσία του ΥΥΚΑ για αυτό. Κάποιες από τις διοικήσεις που διαχειρίστηκαν τόσα χρόνια λεφτά χωρίς να ελέγχονται από πουθενά πλέον με τις εγκληματικές περικοπές που γίνονται, αποκαλύπτονται: δε σέβονται τους λήπτες, τους επαγγελματίες και τις υπηρεσίες, αλλά κάνουν ότι θα έκανε ένα αφεντικό εξακολουθώντας να ισχυρίζονται ότι τόσο χρόνια δεν είχαν καμία ευθύνη. Δεν έχουμε, λοιπόν, καμία εμπιστοσύνη ότι στις σημερινές συνθήκες θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες μας. Εμπιστευόμαστε μόνο τους εαυτούς μας, τη δουλειά μας και την αλληλεγγύη μας. 

Αν είμαστε ακόμα εδώ παλεύοντας στους χώρους μας για όλα αυτά, είναι γιατί πιστεύουμε και βλέπουμε από τους αγώνες μας ότι από εμάς ως σύνολο εξαρτάται προς τα που θα εξελιχτεί η κατάσταση. Όλο αυτό το διάστημα διεκδικούμε μια διαφορετική πολιτική: μία πολιτική που να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων που έχουν πληγεί από τους νόμους του μνημονίου, που να έχει σε προτεραιότητα την προστασία του κοινωνικού κράτους και τον τερματισμό της ανθρωπιστικής κρίσης, μια πολιτική ενάντια στην τρόικα, τους τραπεζίτες και τους εγχώριους εντολοδόχους τους. 

Η επόμενη μέρα εξαρτάται και από τις δικές μας πιέσεις και τη συνέχιση των αγώνων μας. Οι κοινές δυσκολίες μας έκαναν να συναντηθούμε στους δρόμους, σε διαδηλώσεις, καταλήψεις, συντονιστικά και συνελεύσεις. Η αλληλεγγύη εκφράζεται στην πράξη και μας δίνει δύναμη, κουράγιο και νόημα για να συνεχίσουμε να διεκδικούμε με βάση τα αιτήματα στο χώρο μας και έναν κοινό, συλλογικό σχεδιασμό στη δράση για να τα καταφέρουμε.  Ούτε πρέπει, ούτε μπορούμε να αφήσουμε όσους μας έφεραν μέχρι εδώ να μας παρασύρουν στη βαρβαρότητα της κρίσης και της λιτότητας.

• Να παρθεί πίσω η μνημονιακή περικοπή του 55% που καταδικάζει τις δομές μας σε κατάρρευση, εμάς τους ίδιους στην ανεργία και πετάει στον δρόμο τους λήπτες των υπηρεσιών μας.
• Καμία απόλυση, περικοπή μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς μας – προστασία και βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών ψυχικής υγείας προς την κοινότητα.
• Κανένας εργαζόμενος δεν περισσεύει – Τακτική και έγκαιρη καταβολή των δεδουλευμένων μας – Κάλυψη των ολοένα και αυξανόμενων αναγκών με νέο προσωπικό.
• Κάτω τα χέρια από τις συντάξεις και τα επιδόματα των ψυχικά ασθενών και των αναπήρων - Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και υπηρεσίες αποκατάστασης για όσους τις έχουν πραγματικά ανάγκη. 
• Τακτική χρηματοδότηση του συνόλου των πραγματικών αναγκών στην ψυχική υγεία και την ειδική αγωγή από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Σχεδιασμός και έλεγχος της χρηματοδότησης από το σύνολο των φορέων που τους αφορά.
• Για ένα ενιαίο σύστημα υγείας πραγματικά δημόσιο και δωρεάν που θα ανταποκρίνεται στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες της κοινωνίας με την αποφασιστική συμμετοχή εργαζομένων και ληπτών στις αποφάσεις και τη διαχείρισή του μέσα από τα σωματεία και τους συλλόγους μας με εκλεγμένους και άμεσα ανακλητούς αντιπροσώπους.

Συντονισμός Σωματείων Ψυχικής Υγείας