Όταν η Αριστερά υπογράφει μνημόνιο παύει να είναι Αριστερά!

Μια σύντομη ματιά στα μέτρα του 3ου μνημονίου 

Της Ελένης Μήτσου 

αναδημοσίευση από  http://sismanoglio.blogspot.gr

  

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξελίσσεται μέρα με τη μέρα σε μια από τις μεγαλύτερες μεταπολιτευτικές τραγωδίες. Η υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ κάτω ένα Μνημόνιο αποτελεί ωμή προδοσία των μεγάλων αγώνων που έδωσαν τα λαϊκά στρώματα τα προηγούμενα 5 χρόνια για να ανατρέψουν τις πολιτικές που οδηγούσαν στην φτώχεια και στην εξαθλίωση το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

 

Ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει πως το Μνημόνιο αποτελεί μια προσωρινή υποχώρηση από τη μεριά της κυβέρνησης, η οποία στη συνέχεια θα «ανασυνταχτεί» και θα ξαναπεράσει στην αντεπίθεση απέναντι στους δανειστές, υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται είτε για «όνειρα θερινής νυκτός», είτε για συνειδητά ψέματα.

 

Μέτρα που μέσα σε 2 ½ περίπου χρόνια θα αφαιρέσουν 12 δισ. ευρώ από την ελληνική οικονομία, νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, νέα καταστροφή κοινωνικών στρωμάτων όπως είναι οι αγρότες, συμφωνίες για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κοκ, δεν είναι προσωρινές υποχωρήσεις είναι στρατηγικές ήττες. Και αυτές είναι επιλογές τις οποίες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρώνεται γύρω από τον Α. Τσίπρα υπερασπίζεται!

 

Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη του στην ΕΡΤ, στις 14/7, προσπάθησε όχι μόνο να ωραιοποιήσει  την κατάσταση, αλλά παρουσίασε πολλές πτυχές του 3ου μνημονίου σαν επιτυχία των διαπραγματεύσεων και έφτασε να εξηγεί γιατί πολλά από τα μέτρα, όπως π.χ. η κατάργηση των πρόωρων συντάξεων και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, είναι «δίκαια».

  

Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασε το νέο δάνειο που συμφωνήθηκε με την Τρόϊκα ύψους 82δις: 

 

«Τώρα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η βασική συζήτηση όλο το πεντάμηνο ήταν – και κυρίως οι Ολλανδοί και οι Φινλανδοί – ούτε ένα ευρώ φρέσκο χρήμα για την Ελλάδα […] Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, εδώ αναγκάζονται, όχι απλά να δώσουν φρέσκο χρήμα, αλλά να δώσουν 82 δις…»[1] 

 

Μόνο που… αυτά τα 82 δις δεν μας τα χάρισαν, αλλά μας τα δάνεισαν, ενώ για να μας «κάνουν τη χάρη» να μας δανείσουν 82 δις απαίτησαν τη λήψη των ακόλουθων μέτρων που αποτελούν το 3ο Μνημόνιο.

1. Ιδιωτικοποιήσεις ύψους 50 δις ευρώ

Η κυβέρνηση θα δημιουργήσει ένα ταμείο αποκρατικοποιήσεων, μέσω του οποίου θα ξεπουληθούν δημόσιες επιχειρήσεις, ακίνητα του δημοσίου, παραλίες, δάση, κ.α. Το ταμείο (το οποίο θα είναι ανεξάρτητο από την κυβέρνηση) θα πρέπει να προσλάβει «ανεξάρτητους εκτιμητές» και συμβούλους και οι οποίοι θα αποφασίσουν τι πρέπει να βγει στο σφυρί και σε ποια τιμή. 

 

 Στην πραγματικότητα οι «ανεξάρτητοι εκτιμητές» και οι σύμβουλοι θα είναι, για μια ακόμα φορά, τα στελέχη των εταιριών (ξένων και ελληνικών) που θα καραδοκούν να αγοράσουν τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου.

 Ο ρόλος τους στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων δεν θα είναι άλλος από το να επιλέγουν τα «φιλέτα» της Δημόσιας Περιουσίας και να τα βγάζουν προς πώληση σε εξευτελιστικές τιμές…

 Τις πρώτες θέσεις στον κατάλογο των ιδιωτικοποιήσεων καταλαμβάνουν ο ΑΔΜΗΕ (το κομμάτι της ΔΕΗ που διαχειρίζεται το σύστημα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας) τα περιφερειακά αεροδρόμια, ο ΟΛΠ (λιμάνι Πειραιά) ο ΟΛΘ (λιμάνι Θεσ/νίκης) τα πιο κερδοφόρα κομμάτια του ΟΣΕ (Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας) δηλαδή η ΤΡΑΙΝΟΣΕ (η εταιρία που πραγματοποιεί τα δρομολόγια) και η ΕΕΣΣΤΥ (η εταιρία συντήρησης τροχαίου υλικού) η έκταση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, η Εγνατία Οδός, το τελευταίο 10% που κατέχει το Δημόσιο στον ΟΤΕ κ.α.

 Από τα 50 δις που θα μαζέψει το ταμείο, 37,5δις θα διατεθούν για την αποπληρωμή των δανείων και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και 12,5 δις θα διατεθούν για επενδύσεις στη χώρα.

 Αξίζει επίσης να σημειώσουμε πως οι τράπεζες μόλις ανακεφαλαιοποιηθούν (στην ουσία με λεφτά από το ξεπούλήμα της δημόσιας περιουσίας) θα βγουν προς πώληση καθώς σήμερα η πλειοψηφία των μετοχών τους βρίσκεται (λόγω των προηγούμενων ανακεφαλαιοποιήσεων) στην ιδιοκτησία του κράτους. Έτσι τα λαϊκά στρώματα θα σώσουν για πολλοστή φορά τις τράπεζες για να τις παραδώσει στη συνέχεια η κυβέρνηση «υγιείς» και κερδοφόρες στο ιδιωτικό κεφάλαιο.   

2. Ανάκληση νόμων που ήδη ψηφίστηκαν

Ανάκληση των νόμων που ψηφίστηκαν το πρώτο 5μηνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη συγκατάθεση της Τρόικα, με εξαίρεση τον νόμο για την «ανθρωπιστική κρίση». Το άνοιγμα της ΕΡΤ και η επαναπρόσληψη των απολυμένων καθαριστριών, σχολικών φυλάκων, διοικητικών των πανεπιστημίων, καθηγητών κ.α. συμπεριλαμβάνονται στους νόμους που πρέπει να ανακληθούν. Για να αποτρέψει αυτές τις εκ νέου απολύσεις η κυβέρνηση πρέπει να βρει «ισοδύναμα» μέτρα (με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών).

3. Εργαλειοθήκη ΟΟΣΑ

Υλοποίηση «όλων των συστάσεων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ Ι» με έμφαση στη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή (!), το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων κ.α. ενώ όσον αφορά στα εργατικά δικαιώματα η συμφωνία προβλέπει «αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων και […] των ομαδικών απολύσεων».

  

Πρακτικά η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να περάσει νόμους που χτυπούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα (που κατοχυρώνει ο ιστορικός νόμος 1264/82) και καταργούν εργατικά κεκτημένα δεκαετιών.

4. Αυξήσεις τιμών 

Αύξηση του ΦΠΑ για μια σειρά προϊόντα και υπηρεσίες που θα ρίξουν ακόμα χαμηλότερα το βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων και θα επιταχύνουν το θάνατο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Χαρακτηριστικά είναι τα ακόλουθα παραδείγματα: Στα περισσότερα μεταποιημένα, συσκευασμένα και κονσερβοποιημένα τρόφιμα ο ΦΠΑ αυξάνεται από το 13% στο 23%. Στο 23% αυξάνεται και ο ΦΠΑ στην εστίαση (καφενεία, εστιατόρια) στις μεταφορές (ταξί, εισιτήρια λεωφορείων, πλοίων κτλ), στις ιατρικές υπηρεσίες, στο τέλος αποχέτευσης (το οποίο θα οδηγήσει σε αυξημένους λογαριασμούς ΕΥΔΑΠ) ενώ με ΦΠΑ θα επιβαρύνονται εφεξής, μεταξύ άλλων, τα φροντιστήρια και τα ασφαλιστήρια (ΙΧ κ.α.).

5. Αγρότες

Αλλαγή του φορολογικού καθεστώτος των αγροτών, που οδηγεί την πλειοψηφία των αγροτών στην καταστροφή.

6. Ασφαλιστικό

Αλλαγές στο ασφαλιστικό: Ήδη έχει ψηφιστεί στη βουλή η χορήγηση πλήρους σύνταξης μόνο μετά τη συμπλήρωση των 67 ετών. Μέχρι τότε οι ασφαλισμένοι που βγαίνουν σε σύνταξη θα εισπράττουν το ανταποδοτικό κομμάτι της σύνταξης και όχι αυτό που εγγυάται το κράτος και έτσι η πλειοψηφία των συνταξιούχων θα πρέπει να ζει με 250-350 ευρώ το μήνα μέχρι να φτάσει τα 67.

  

Επίσης ψηφίστηκε μείωση στις συντάξεις μέσω της αύξησης των εισφορών υγειονομικής περίθαλψης από 4% σε 6% για τις κύριες συντάξεις και 6% για τις επικουρικές συντάξεις, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ έως το 2019 και πάγωμα των εισφορών του κράτους στα ασφαλιστικά ταμεία έως το 20121. Τις επόμενες μέρες αναμένεται νέο πακέτο μέτρων για το ασφαλιστικό το οποίο θα κινείται στην ίδια κατεύθυνση με το προηγούμενο.

7. Μειώσεις μισθών στο Δημόσιο

Μειώσεις στους μισθούς στο Δημόσιο με κατάρτιση νέου μισθολογίου από τις αρχές του 2016, ενώ περικοπές όπως π.χ. η κατάργηση μη μισθολογικών παροχών μπορεί να επιβληθούν από τον Οκτώβρη.

8. Αλλαγή του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο δεν έχει γίνει γνωστό ποιες θα είναι οι αλλαγές. Ωστόσο οι δικηγόροι ανησυχούν ότι ο νέος Κώδικας θα ενσωματώνει το νομοσχέδιο που είχε καταθέσει ο πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου και το οποίο είχε απορριφθεί με δημοψήφισμα των δικηγόρων σε ποσοστό 93%. Ένα από τους βασικούς λόγους απόρριψης του νομοσχεδίου ήταν ότι υπήρχαν διατάξεις για την αναγκαστική εκτέλεση και τους πλειστηριασμούς ακινήτων, οι οποίες ενίσχυαν τα προνόμια των τραπεζών σε βάρος των πολιτών.

Τέτοιου είδους διατάξεις αναμένεται να ενταχθούν στο νέο Κώδικα, αφού η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να πάρει μέτρα για την είσπραξη των μη εξυπηρετούμενων δανείων από τις τράπεζες.

9. Αυθαιρεσία τραπεζιτών

Τέλος, με το νέο μνημόνιο η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να αναλάβει μέτρα που ενισχύουν την αυθαιρεσία των τραπεζών, εξαλείφοντας «κάθε δυνατότητα για πολιτική παρέμβαση, ιδίως σε διαδικασίες διορισμού των διοικητών» και ενισχύοντας πρακτικά την δικτατορία των τραπεζών και των «αγορών».

Ώρα για μια νέα Αριστερά

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρώνεται γύρω από τον Α. Τσίπρα διάλεξε πλευρά. Πέρασε το Ρουβίκωνα και προχωρά σε σύγκρουση με τα λαϊκά στρώματα. Η δημιουργία ενός νέου νέου φορέα της Αριστεράς για την υπεράσπιση των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων αποτελεί, πια, καθήκον για κάθε ανιδιοτελή αγωνιστή του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.