Η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών μνημείο καταστολής και προεκλογικού καιροσκοπισμού

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ

Διεύθυνση Γραμματείας: Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας, Γ΄ Σεπτεμβρίου 48Β.

Τηλ.: 6978741064, 6945833231, 6936828341.   ΦΑΞ: 2265072441, 2273023441.   e-mail: prolipsiworkers@yahoo.gr

                                                                                         Παρασκευή, 04 Μαΐου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Η ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΣΗ ΟΡΟΘΕΤΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΟ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ

Στα δύο χρόνια της εφαρμογής των «μνημονίων» βιώνουμε την απόσυρση της Πολιτείας από την προστασία του κοινωνικού αγαθού της δημόσιας υγείας, με την μορφή ενός φαύλου συντονισμού: Από την μια πλευρά, εξαθλιώνεται υλικά και ψυχικά η πλειοψηφία της κοινωνίας, από την άλλη υποβαθμίζονται περαιτέρω οι δημόσιες υπηρεσίες και διαλύονται οι δομές, που τις παρέχουν. Η κίνηση αυτή μετατίθεται στο ιδεολογικό πεδίο ως μετατόπιση από την «συλλογική ευθύνη» στην «ατομική ευθύνη», που ιεροποιείται, ακριβώς για να δικαιολογηθεί το αποτράβηγμα του κράτους από τον χώρο της όποιας κοινωνικής πρόνοιας και η ισοδύναμη συσπείρωση της ισχύος του στον διογκούμενο χώρο της κοινωνικής καταστολής.  

Την επιχείρηση αυτή, ο Υπουργός Υγείας και τα επιτελεία του διεξάγουν ανοίγοντας το κουτί της Πανδώρας, απ’ το οποίο αναβρύζουν ρατσισμός, σεξισμός, αρχέγονο μίσος και τρόμος και, γενικά, όλη η σκοτεινή μεταφυσική του συντηρητισμού. Συγκεκριμένα, το ζήτημα των οροθετικών γυναικών «απασχόλησε» τον Υπουργό Υγείας από τις πρώτες μέρες της «συγκυβέρνησης». Τον Δεκέμβρη του 2012, ο Υπουργός Υγείας δήλωνε ότι το AIDS μεταδίδεται «από την παράνομη μετανάστρια στον Έλληνα πελάτη, στην ελληνική οικογένεια». Προχθές, πρότεινε την «ποινικοποίηση της απροφύλακτης επαφής με παράνομα εκδιδόμενες γυναίκες», ξεκαθαρίζοντας, επιπλέον, ότι «η ευθύνη πρέπει να μοιράζεται κατά 50% στην εκδιδόμενη και κατά 50% στον πελάτη».

Δυστυχώς, οι εργαζόμενοι στην υγεία έχουμε, εκτός από τις οξυμένες κοινωνικές ανάγκες, να αντιμετωπίσουμε έναν «αρμόδιο Υπουργό», που θωρεί την δημόσια υγεία ως σύνολο αριθμητικών πράξεων, τα κοινωνικά προβλήματα ως άθροισμα ασύνδετων μεταξύ τους «ατομικών ευθυνών», την ραγδαία διάδοση του HIV/AIDS ως ζήτημα παροχής υπηρεσιών σε πελάτες, την «επίλυση του προβλήματος των ναρκωτικών» ως αποτέλεσμα μιας ανεξέλεγκτης χορήγησης υποκαταστάτων της ηρωίνης [«αντιεξαρτησιογόνων» σύμφωνα με δικό του, επικίνδυνο για την δημόσια υγεία, νεολογισμό], τους «παράνομους» μετανάστες ως τυχερούς ενοίκους στρατοπέδων συγκέντρωσης, την «παράνομη» μετανάστρια ως μάγισσα που διαφθείρει την υγιέστατη «ελληνική οικογένεια», το trafficking και, γενικότερα, την θυματοποίηση γυναικών ως ποινικό αδίκημα που βαρύνει τα θύματα.

Η σύμπραξη των κυρίαρχων ΜΜΕ σ’ αυτήν την παρατεταμένη προεκλογική ομιλία του Υπουργού Υγείας προς τα πιο πρωτόγονα συναισθήματα του χειμαζόμενου απ’ την κρίση ελληνικού λαού, δεν αποτελεί έκπληξη. Γνωρίζουμε, πια, όλοι ποιοι ωφελούνται απ’ την διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και την θεμελίωση του φόβου ως τρόπος ζωής.

Ωστόσο, η πρόσφατη χρησιμοποίηση δημόσιων φορέων υγείας, όπως το ΚΕΕΛΠΝΟ, σε καθαρά κατασταλτικές επιχειρήσεις της αστυνομίας εναντίον μεταναστών και ιεροδούλων, σηματοδοτεί μια τομή στον πρακτικό και ιδεολογικό ρόλο των υπηρεσιών υγείας. Διότι είναι προφανές, πια, ότι οι ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι κύκλοι έχουν περάσει σε ένα πιο άγριο στάδιο υλοποίησης αντικοινωνικών μέτρων: αποκολλούν την κοινωνική πρόνοια από το κράτος, συντηρώντας μια ελάχιστη ομάδα υπηρεσιών – κι αυτές μονάχα στον βαθμό που τους παρέχουν μια επίφαση «κοινωνισμού» και που θα συνιστούν αναπόσπαστο τμήμα των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους.

Μαζί με το κοινωνικό, εξαρθρώνεται και το επιστημονικό. Υπό το καλλιεργούμενο καθεστώς φόβου και «εξατομίκευσης», επιχειρείται η επιβολή συντηρητικών διπόλων ως καταστατικές αρχές, με συμμόρφωση στις οποίες οι δημόσιοι λειτουργοί οφείλουν να αντιμετωπίζουν ό,τι ως σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως σύνθετο, κοινωνικό, ανθρωποκεντρικό ζήτημα της δημόσιας υγείας. Άκαμπτα ζεύγη αντιθέτων, που επανανοηματοδοτούν την υγεία, όπως «ασφάλεια-κίνδυνος», «σωφρονισμός-παρέκκλιση», «ηθικό-ανήθικο»,  «οικείος-άλλος», «πολίτης-παράνομος», «δικαίωμα-τεκμήριο» όχι μόνο δεν ωφελούν την υγεία του κοινωνικού συνόλου, αλλά την απαξιώνουν ως συλλογικό αγαθό, διαρρηγνύοντας ακόμη περισσότερο τους κοινωνικούς δεσμούς. Και απανθρωποιούν τις αναπαραστάσεις για το κοινωνικό, το συλλογικό, μετατρέποντάς το από ζωντανό πλέγμα σχέσεων και κίνηση, σε αντικείμενο ελέγχου και απολίθωμα. Ώστε η νέα «δημόσια υγεία» γίνεται ταυτόχρονα επικίνδυνη και αντιδεοντολογική, ως προς το περιεχόμενό της και τις μεθόδους «διασφάλισής» της. 

Ως εργαζόμενες και εργαζόμενοι σε δομές Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας, ως εργαζόμενοι πολίτες, δεν μπορούμε να συμβάλουμε  στις πολιτικές αυτές και στα συνεκδοχικά ιδεολογήματά τους. Κύριο μέλημα του Υπουργείου Υγείας οφείλει να είναι η διασφάλιση της υγείας όλων των κατοίκων της χώρας, χωρίς εξαιρέσεις – όχι ως «κατάσταση», ως «συντήρηση», αλλά ως διαδικασία ανάπτυξης όλων των ανθρώπων που συναποτελούν την κοινωνία, στις μεταξύ τους σχέσεις.

Υγιής κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχει με τις πιο ευπαθείς ομάδες της υπό καταστολή, υπό εγκλεισμό, διωκόμενες και διαπομπευόμενες από «ειδικούς» της πολιτικής, της ενημέρωσης και της επιστήμης. Η υγιής κοινωνία δεν δημιουργείται με αστυνομικού τύπου υγειονομικούς ελέγχους και την καλλιέργεια κλίματος τρόμου και κανιβαλισμού. Και ελάχιστη απαραίτητη προϋπόθεσή της είναι η επαρκής πρόσβαση όλων των κατοίκων της χώρας σε δημόσιες, δωρεάν και ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.

Κάποιοι, ωστόσο, δεν επιδιώκουν μια υγιή κοινωνία, αλλά «ατομικά» οφέλη εις βάρος μιας κοινωνίας βιοχημικών υποχειρίων, μιας κοινωνίας άζωης. Δεν θα το πετύχουν, όσους άρτιους τεχνικούς μηχανισμούς κι αν κινητοποιήσουν, όσους εργαζόμενους κι αν απολύσουν, όσους μετανάστες κι αν ιδρυματοποιήσουν, όσες γυναίκες κι αν διαπομπεύσουν. Απλώς διότι διάλεξαν λάθος λαό, έναν λαό που δεν φοβάται ν’ αντικρύσει τον Άδη και που ανάμεσα στις σκιές του ξέρει να βρίσκει τον δρόμο την ελευθερίας, χάρις στο κληροδοτημένο πολιτισμικά -κι όχι «εξ αίματος»- βλέμμα του Ηρακλή και του Οδυσσέα.

Το Δ.Σ. του Σωματείου